پرش به محتوا

بیژن الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[File:بیژن الهی 2.jpg|thumb|بیژن الهی]][[File:بیژن الهی 1.jpg|thumb|بیژن الهی]][[پرونده:2042148503-5.jpg|جایگزین=از آثار بیژن الهی|بندانگشتی|از آثار بیژن الهی|279x279پیکسل]]
}}[[File:بیژن الهی 2.jpg|thumb|بیژن الهی]][[File:بیژن الهی 1.jpg|thumb|بیژن الهی]][[پرونده:2042148503-5.jpg|جایگزین=از آثار بیژن الهی|بندانگشتی|از آثار بیژن الهی|279x279پیکسل]]
بیژن الهی (تهران ۱۳۲۴- تهران ۱۰ آذر ۱۳۸۹ش)</p> <p style="text-align: justify;">شاعر، مترجم و نقاش ایرانی. در نوجوانی در کلاس‌های نقاشی جواد حمیدی شرکت کرد. او به زبان‌های متعددی از جمله انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی و آلمانی تسلط داشت. الهی با دعوت [[رهنما، فریدون (۱۳۰۹ ـ ۱۳۵۴ ش)|فریدون رهنما]] نخستین شعرش را در شماره‌ی آبان ماه ۱۳۴۳ مجله‌ی طرفه به چاپ رساند. او در ابتدای دهه‌ی 1340، با حضور در محافل شعری و چاپ اشعاری در مجله‌ی جزوه‌ی شعر، که [[نوری علا، اسماعیل (تهران ۱۳۲۱ ش)|اسماعیل نوری‌ علا]] در قطع دفتر مشق مدرسه در می‌آورد و به قولی پیش‌تازترین صحنه‌ی شعر آن دوره بود، به تبیین فضاهای شعری خود دست زد. تأثیر شعر الهی بر شاعران این جزوه را می‌توان نظیر همان تأثیر غیرمحسوسی دانست که [[پاوند، ازرا (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]] بر جُنگ سوررئالیست‌ها داشت. بعضی از ترجمه‌های او در همان دوره در مجله‌ی اندیشه و هنر منتشر شد.</p>الهی از اعضای شعر موج نو و از اعضای مهم و تاثیرگذار [[شعر دیگر]] و همچنین از جمله‌ی شاعران [[شعر حجم]] است که بیانیه‌ی این جریان را امضا نکرده است. استفاده از تکنیک‌های ادبیات مدرن در کنار دانش او از ادبیات کلاسیک، منجر به خلق فضایی نو و تصویرپردازی ویژه‌ای در شعر بیژن الهی شد. از جمله شاخصه‌های مهم شعر او تقطیع و چینش منحصر به فرد واژگان و همچنین تلفیق گزاره‌های انفصالی، تلویحی و به هم پیوستن توانش ارتباطی و روایی و خلق صحنه‌های بدیع و تصویرسازی‌های تازه و نو در شعر فارسی است. نگاه ارگانیک او به تقطیع و استفاده‌های زیبایش از ویرگول و خط تیره و دو نقطه و... آثار او را از شاعران هم‌نسل خودش متمایز جلوه می‌داد و به نوعی سایه‌ی او را بر شعر شاعران پیشرو [[شعر دیگر]] می‌گستراند. همچنین باید اضافه کرد که الهی شیوه‌ای خاص را در رسم‌الخط متون ادبی استفاده می‌کرد که به تبع آثار او بسیار متداول شده است.
بیژن الهی (تهران ۱۳۲۴- تهران ۱۰ آذر ۱۳۸۹ش)</p> <p style="text-align: justify;">شاعر، مترجم و نقاش ایرانی. در نوجوانی در کلاس‌های نقاشی جواد حمیدی شرکت کرد. او به زبان‌های متعددی از جمله انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی و آلمانی تسلط داشت. الهی با دعوت [[رهنما، فریدون (۱۳۰۹ ـ ۱۳۵۴ ش)|فریدون رهنما]] نخستین شعرش را در شماره‌ی آبان ماه ۱۳۴۳ مجله‌ی طرفه به چاپ رساند. او در ابتدای دهه‌ی 1340، با حضور در محافل شعری و چاپ اشعاری در مجله‌ی جزوه‌ی شعر، که [[نوری علا، اسماعیل|اسماعیل نوری‌ علا]] در قطع دفتر مشق مدرسه در می‌آورد و به قولی پیش‌تازترین صحنه‌ی شعر آن دوره بود، به تبیین فضاهای شعری خود دست زد. تأثیر شعر الهی بر شاعران این جزوه را می‌توان نظیر همان تأثیر غیرمحسوسی دانست که [[پاوند، ازرا (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]] بر جُنگ سوررئالیست‌ها داشت. بعضی از ترجمه‌های او در همان دوره در مجله‌ی اندیشه و هنر منتشر شد.</p>الهی از اعضای شعر موج نو و از اعضای مهم و تاثیرگذار [[شعر دیگر]] و همچنین از جمله‌ی شاعران [[شعر حجم]] است که بیانیه‌ی این جریان را امضا نکرده است. استفاده از تکنیک‌های ادبیات مدرن در کنار دانش او از ادبیات کلاسیک، منجر به خلق فضایی نو و تصویرپردازی ویژه‌ای در شعر بیژن الهی شد. از جمله شاخصه‌های مهم شعر او تقطیع و چینش منحصر به فرد واژگان و همچنین تلفیق گزاره‌های انفصالی، تلویحی و به هم پیوستن توانش ارتباطی و روایی و خلق صحنه‌های بدیع و تصویرسازی‌های تازه و نو در شعر فارسی است. نگاه ارگانیک او به تقطیع و استفاده‌های زیبایش از ویرگول و خط تیره و دو نقطه و... آثار او را از شاعران هم‌نسل خودش متمایز جلوه می‌داد و به نوعی سایه‌ی او را بر شعر شاعران پیشرو شعر دیگر می‌گستراند. همچنین باید اضافه کرد که الهی شیوه‌ای خاص را در رسم‌الخط متون ادبی استفاده می‌کرد که به تبع آثار او بسیار متداول شده است.
الهی به دلایل نامعلومی پس از بازگشت از سفر مشهد، دایره‌‌ی رفاقت‌های گروهی و حضور در مجامع ادبی را ترک کرد. او در ۶۵ سالگی در تهران بر اثر عارضه‌ی قلبی درگذشت. بنا بر وصیتش در روستای بیجده‌نو مازندران به خاک سپرده شد و بر سنگ قبرش چیزی نگاشته نشد.  
الهی به دلایل نامعلومی پس از بازگشت از سفر مشهد، دایره‌‌ی رفاقت‌های گروهی و حضور در مجامع ادبی را ترک کرد. او در ۶۵ سالگی در تهران بر اثر عارضه‌ی قلبی درگذشت. بنا بر وصیتش در روستای بیجده‌نو مازندران به خاک سپرده شد و بر سنگ قبرش چیزی نگاشته نشد.  


۴۶٬۷۰۹

ویرایش