پگاه آهنگرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

آهنگرانی در سال 1380 در اولین تجربه‌ی کارگردانی منیژه حکمت (''زندان زنان'') در سه نقش متفاوت بازی کرد. از همین سال در کنار بازیگری به ساخت فیلم‌های مستند روی آورد که از مهم‌ترین آثارش در این زمینه فیلمی است درباره‌ی [[غزاله علیزاده]] با عنوان ''محاکات غزاله علیزاده''. وی در این اثر ضمن مصاحبه با نزدیکان این نویسنده، از جمله دخترش سلمی الهی، و دوستان مشهور او از جمله [[مسعود کیمیایی]]، [[محمدعلی سپانلو]] و [[بهرام بیضایی (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]] تلاش کرده‌ است از زوایای مختلف، زندگی غزاله علیزاده را مورد بررسی قرار دهد. وی از اواخر دهه‌ی 1380 نیز در چند تئاتر برای کارگردانان شاخصی چون [[داود رشیدی|داوود رشیدی]] و [[مسعود رایگان]] روی صحنه رفته است.  

''منهای دو'' ([[رشیدی، داود (۱۳۱۲ش)|داوود رشیدی]]- 1389)؛ ''متولد ۱۳۶۱'' ([[پیام دهکردی]]- 1389)؛ ''شرق شرق است'' ([[مسعود رایگان]]- 1390)؛ ''ریچارد سوم'' (مهدی کوشکی- 1392).

''گربه آوازخوان'' ([[کامبوزیا پرتوی]]- 1369)؛ ''دختری با کفش‌های کتانی'' ([[صدرعاملی، رسول (اصفهان ۱۳۳۳ش)|رسول صدرعاملی]]- 1377)؛ ''زندان زنان'' (منیژه حکمت- 1380)؛ ''مربای شیرین'' ([[برومند، مرضیه (تهران ۱۳۳۰ش)|مرضیه برومند]]- 1385)؛ ''سه زن'' (منیژه حکمت- 1385)؛ ''آتش سبز'' (محمدرضا اصلانی- 1386)؛ ''زادبوم'' ([[داودی، ابوالحسن (نیشابور ۱۳۳۴ش)|ابوالحسن داوودی]]- 1387)؛ ''راه آبی ابریشم'' ([[بزرگ نیا، محمد (مشهد ۱۲۸۱ـ تهران ۱۳۴۷ش)|محمد بزرگ‌نیا]]- 1387)؛ ''ورود آقایان ممنوع'' ([[رامبد جوان]]- 1389)؛ ''دربند'' (پرویز شهبازی- 1391)؛ ''جامه‌دران'' (حمیدرضا قطبی- 1393)؛ ''قاتل اهلی'' ([[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]- 1395)؛ ''سارا و آیدا'' ([[مازیار میری]]- 1395).