لانداؤ، لف داویدوویچ: تفاوت میان نسخه‌ها

 

لانْداؤ، لِف داویدوویچ (۱۹۰۸ـ۱۹۶۸)(Landau, Lev Davidovich)<br/> [[File:37034800.jpg|thumb|لانْداؤ، لِف داويدوويچ]] {{جعبه زندگینامه

|عنوان =لف داویدوویچ لانداو

| شغل و تخصص اصلی =فیزیک دان

|سمت =رییس موسسه فیزیک و صنعت اوکراین

 

</ref>، به‌ویژه هلیوم مایع، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۲ دست ‌یافت. در باکو زاده‌ شد. پدرش مهندس نفت و مادرش پزشک بود. در ۱۴‌سالگی وارد دانشگاه باکو<ref>Baku University</ref> شد و در ۱۶سالگی به دانشگاه ایالتی لنینگراد<ref> Leningrad State University </ref> رفت. در ۱۹۲۷، از دانشگاه لنینگراد فارغ‌التحصیل شد. دو سال بعد، با استفاده از بورس، برای بازدید از مؤسسات علمی به خارج اعزام شد. به این‌ترتیب، به دانمارک رفت و با نیلس بور<ref>Niels Bohr </ref> به‌کار پرداخت. در دهۀ ۱۹۲۰، اولین طرح بزرگ علمی‌اش، نظریۀ دیامغناطیسی فلزات<ref>theory of diamagnetism in metals </ref> را تدوین کرد. در ۱۹۳۲، به ریاست مؤسسۀ فیزیک و صنعت اوکراین<ref>Ukrainian Physico-Technical Institute </ref> برگزیده شد. در این مؤسسه تحقیق در زمینۀ گذارهای فاز<ref>phase transitions </ref> نوع دوم، تغییرات ظریفی که مستلزم تبادل گرما نیستند، ازجمله اَبَرشارگی<ref>superfluidity </ref> هلیوم و فِرومغناطیس<ref>Ferromagnetism </ref> را آغاز کرد. لاندائو معلمی ممتاز بود و دورۀ درسی ۹جلدی‌اش با عنوان ''دورۀ فیزیک‌نظری''<ref>''Course of Theoretical Physics''</ref> تا دهۀ ۱۹۸۰ تجدید چاپ می‌شد. او این کتاب‌ها را با همکاری دانشجویش، اوگنی لیف‌شیتز<ref> Evgenni Lifshitz </ref>، نوشته بود. در دهۀ ۱۹۲۰، کمونیستی پرشور بود، اما با مشاهدۀ اولویتی که به کاربردهای نظامی و فنی داده می‌شد و درنتیجۀ‌ آن نمی‌توانست هدف‌های پژوهشی‌اش را دنبال کند، رفته‌رفته سرخورده شد. در ۱۹۳۸، به‌ اتهام رهبری سازمانی ضدانقلابی و فعالیت‌های ضداستالینی، به زندان افتاد و یک‌ سال در زندان ماند. در دهۀ ۱۹۴۰، در زمینۀ بمب اتمی و هیدروژنی کار می‌کرد و دو بار به جایزۀ استالین<ref>Stalin Prizes </ref> دست یافت (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳). در ۱۹۵۴ به عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست<ref>Hero of Socialist Labour</ref> دست یافت. آسیب مغزی ناشی از تصادف اتومبیل در ۱۹۶۲، تحقیقاتش را متوقف و زندگی‌اش را دگرگون کرد.