محمود تاجبخش: تفاوت میان نسخه‌ها

نوازنده‌ی ایرانی ویلون و سه‌تار. از سن هشت سالگی نزد عموی خود (کریم تاجبخش) که از شاگردان [[درویش خان|درویش‌خان]] بود، شروع به یادگیری سه‌تار کرد و تا پانزده سالگی ادامه داد. در دوره‌ی دبیرستان، در جشن‌های مدرسه با ساز ویلن آشنا شد و به فراگیری این ساز پرداخت. پس از دوره‌ی اول دبیرستان وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد. ضمن ادامه‌ی تحصیلات، به یادگیری ویلن نزد [[اسماعیل زرینفر|اسماعیل زرین‌فر]]، که معاون هنرستان موسیقی شبانه بود، پرداخت. متد ویلن [[علینقی وزیری]] را نزد او یاد گرفت و در مدت کوتاهی توانست علاوه بر متد وزیری تعدادی از آهنگ‌هایی که خود زرین‌فر ساخته بود و همچنین ردیف [[علیرضا خان چنگی]] را هم بنوازد.  

در بهار سال 1323 زرین‌فر، تاجبخش را به [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] معرفی کرد. به واسطه‌ی همین معرفی، هفته‌ای یک روز در رادیو نوازندگی می‌کرد. در همین دوره مدتی هم در کلاس [[ابوالحسن صبا]] آموزش دید. تاجبخش علاوه بر این افراد، نزد [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|دکتر مهدی برکشلی]] و چند موسیقی‌دان غربی هم دوره دیده است. از دیگر اساتید او باید به  [[موسی معروفی]] و [[حسین تهرانی]] نیز اشاره کرد. در سال بعد (1324) که در سمت ریاست بانک کشاورزی ملایر انجام وظیفه می‌کرد، در آن شهرستان برای اولین بار با [[احمد عبادی]] آشنا می‌شود و در کنار او دوباره به سه‌تار روی می‌آورد. به همین خاطر، بیش‌تر صاحب‌نظران موسیقی، شیوه‌ی نوازندگی تاجبخش را نزدیک‌ترین شیوه به نوازندگی عبادی و در نهایت سبک [[میرزا عبدالله]] می‌دانند.  

یکی از ویژگی‌های مهم سه‌تار تاجبخش (به علت این که ویلن هم می‌نواخته) ویبراسیون‌های مخصوص ویلن است که در سه‌تار او منتقل شده و به نوازندگی او ویژگی تازه‌ای بخشیده است. تاجبخش علاوه بر تسلطش بر ردیف‌های موسیقی ایرانی، در بداهه‌نوازی نیز استادی بی‌بدیل بود. او با استادان بزرگ آ‎واز ایران همچون [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]]، [[قمرالملوک وزیری|وزیری]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|قوامی]] و [[احمد ابراهیمی]] در ارکسترهای مختلف همکاری داشته و همراهشان ویولن نواخته است. او کارمند عالی‌رتبه‌ی بانک کشاورزی بود و به دفعات ریاست بانک کشاورزی پاره‌ای از شهرستان‌های ایران و سرپرستی و مدیریت شعب بانک کشاورزی شهرهای گرگان، رشت و استان‌های گیلان و اصفهان را به عهده داشته و در سال 1354 از خدمات بانکی بازنشسته شده است.  

از جمله‌ی فعالیت‌های مهم او می‌توان به تدریس سه‌تار و ویولن در هنرستان موسیقی ملی، مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی و هنرستان آزاد موسیقی؛ معاونت سازمان برنامه‌های موسیقی ایرانی در تالار رودکی؛ نوشتن متدی برای تدریس سه‌تار در سه جلد؛ تهیه‌ی یک ردیف کامل از موسیقی ایران به خط نت و به‌همراه شعر؛ نواختن کامل ردیف موسیقی ایران با عنوان ردیف‌نوازی و بداهه‌نوازی سه‌تار (7 آلبوم سی‌دی، شامل همه‌ی دستگاه‌ها و آوازها)؛ عضویت در شورای موسیقی صدا و سیمای جمهوری اسلامی و نوازندگی سه‌تار و ویولن در بسیاری ارکسترهای مراکز مختلف اشاره کرد.