محمدجلیل عندلیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی [[سنتور]]. در خانواده‌ای که همه از اهالی موسیقی بوده‌اند به دنیا آمد. دایی‌اش، حکمت نوبری، خواننده‌ی رادیو و پدرش، ایرج عندلیبی، از خواننده‌های رادیو و تلویزیون بودند. او از کودکی موسیقی ایرانی را نزد پدرش یاد گرفت و در ۱۲ سالگی به مدت ۳ سال خواننده‌ی ارکستر فرهنگ و هنر سنندج (به سرپرستی [[حسن کامکار]]) بود. عندلیبی در همین دوره نزد حسن کامکار نیز آموزش دیده است. او پس از اتمام تحصیلات دبیرستان، در سال ۱۳۵۲ وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] شد و پس از آموزش موسیقی نزد اساتیدی چون [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]]، [[صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)|داریوش صفوت]]، [[پژمان، احمد (لار ۱۳۱۴ش )|احمد پژمان]]، [[مشایخی، علیرضا|علیرضا مشایخی]]، [[فرهت، هرمز (تهران ۱۳۰۷ش )|هرمز  فرهت]]، [[فرهت، شاهین|شاهین فرهت]]، تقی مسعودیه و [[برکشلی، مهدی (تهران ۱۲۹۱ـ ۱۳۶۶ش)|مهدی برکشلی]] موفق به دریافت لیسانس موزیکولوژی از این دانشکده شد. او در این دوره، علاوه بر ساز تخصصی سنتور و [[پیانو]]، [[فاگوت]] را هم زیر نظر پرژرف یادگرفته است.  

عندلیبی از سال 1357 ارکستر سنتی [[وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی]] را رهبری کرده است. سالار عندلیبی، پسر محمدجلیل عندلیبی، خواننده‌ی تعدادی از آهنگ‌های او بوده است. [[جمشید عندلیبی]] (نوازنده‌ی برجسته‌ی نی) برادر و [[شاهو عندلیبی]] (نوازنده‌ی نی) از خویشاوندان اوست. مقاله‌ی [[عندلیبی، خانواده]] نیز دیده شود.