اصحاب کهف: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> به پا خاستند تا مردم را به [[توحید]] و ترک بت‌پرستی دعوت کنند. امپراتور و اطرافیان او این عمل را به‌معنی دشمنی با دستگاه حکومت تلقی کردند. جوانان از شهر گریختند و در غاری پنهان شدند. امپراتور دستور داد که دیواری در دهانۀ غار بسازند تا به این‌ترتیب از گرسنگی و تشنگی بمیرند. جوانان و سگ باوفای آنان که در مدخل غار نشسته بودند به فرمان الهی به خوابی ۳۰۹‌ساله فرو رفتند (کهف، ۲۵). آن‌ها به امر الهی در عهد امپراتوری [[تیودوسیوس دوم|تئودوسیوس دوم]]، که مردی موحد بود، بیدار شدند و یکی را از بین خود برای تهیۀ آذوقه به شهر فرستادند. در شهر نانوا از دیدن سکۀ قدیمی حیران شد و خیال کرد که او گنج پیدا کرده است. فرستاده نزد قاضی داستان یارانش را گفت و به‌همراه بزرگان شهر به غار رفتند و حقیقت شگفت‌آور حادثۀ آنان عیان شد. سپس به فرمان خداوند جان آنان گرفته شد. مشروح این داستان در [[کهف، سوره|سورۀ کهف]] آمده است.