ابراهیم آژنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

موسیقی‏‌دان ایرانی زمان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] اول. ابتدا در دسته‌جات موزیک نظام خدمت می‏‌کرد. در قسمت موزیک مدرسه‌ی نظام که به سرپرستی شخصی به نام مسیو کبویر اتریشی اداره می‏‌شد به تحصیل موسیقی پرداخت. سپس بعد از یک سال نزد مسیو لومر فرانسوی (رئیس دسته‌جات موزیک نظام) رفت و از معلومات او برای اخذ علوم و دانش موسیقی استفاده کرد. در مدرسه‌ی نظامی با کلیه‌ی آلات موسیقی نظامی آشنا شد و دروس علمی تئوری، [[سلفژ]]<ref>Solfege</ref>، [[ارکستر]]<ref>orchestra</ref> و [[هارمونی]]<ref>harmony</ref> را یاد گرفت و تا درجه‌ی سلطانی (سروانی- 1297ق) نیز پیش رفت. [[مظفرالدین شاه قاجار|مظفرالدین‏ شاه]] در مراجعت از سفر اروپا، چند ویولن برای یک دسته‌ی ارکستر همراه خود آورد، ولی چون لومر بیشتر با [[ساز بادی|سازهای بادی]]<ref>wind instrument</ref> آشنایی داشت و با [[ساز زهی|سازهای زهی]]<ref>string instrument</ref> مأنوس نبود، به پیشنهاد او، یک معلم [[ویولن]]<ref>violin</ref> (به نام مسیو دیوال) برای آموزش به هنرجویان از فرانسه استخدام شد و برای مدت دو سال آموزش شاگردان را به عهده گرفت. ابراهیم آژنگ نزد او نیز شروع به فراگیری ویولن نمود و در زمانی کوتاه، در نواختن این ساز مهارت پیدا کرد. به طوری که در محافل هنری آن زمان به ابراهیم ویولنی معروف شد و در محافل و مجالس و مهمانی‏‌های مظفرالدین‏ شاه قاجار که برای مهمانان خارجی او برپا می‏‌شد شرکت می‏‌کرد (حوالی سال‌های 1275 تا 1285ش). در این دوره پست‌هایی مثل ریاست موزیک فوج [[لاریجان]] و معاونت کلاس موزیک [[دارالفنون]] نیز به او واگذار شد.   

از شاگردان بزرگ و به‌نام آژنگ می‌‏توان [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[محجوبی، رضا (تهران ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۳۳ش)|رضا محجوبی]] و شهباز برمکی را نام برد. ابراهیم آژنگ علاوه بر قطعاتی که برای موسیقی ایرانی تنظیم کرد، تعدادی هم مارش‌‏های نظامی ساخت که در موزیک ارتش از آنها استفاده می‌‏شد. او بعدها با کمک فکری شاهزاده [[احمد میرزا گورکانی (حک: ۸۷۳ـ۸۹۹ق)|احمد میرزا]]، اپرایی به نام ''دکتر ریاضی‌‏دان'' ساخت که به نمایش درآمد و با اقبال عمومی مواجه شد. آژنگ پیش از گشایش رادیو (در زمان ریاست [[غلامحسین مین باشیان|غلامحسین مین‌باشیان]]) معاون [[هنرستان عالی موسیقی]] بود. در سال ۱۳۱۹ش که رادیو افتتاح شد او سرپرستی نوازندگان رادیو را به عهده گرفت و بیشتر از یک سال (تا زمان بازنشستگی) آن شغل را به عهده داشت.