پرش به محتوا

خبره زاده، سید علی اصغر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


سیّد علی‌اصغر خبره‌زاده (یزد ۱۳۰۲- تهران ۱۳۸۷ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سید علی‌اصغر خبره‌زاده
|عنوان =سید علی‌اصغر خبره‌زاده
خط ۳۰: خط ۲۹:
}}
}}
[[پرونده:19027400- 2.jpg|جایگزین=خبره‌زاده|بندانگشتی|خبره‌زاده]]
[[پرونده:19027400- 2.jpg|جایگزین=خبره‌زاده|بندانگشتی|خبره‌زاده]]
<p>مترجم و پژوهشگر ایرانی، و استاد زبان و ادبیات فارسی. تحصیلات ابتدایی را در یزد و دورۀ دبیرستان را در تهران و در دانشسرای مقدماتی گذراند. در ۱۳۲۴ش موفق به دریافت مدرک کارشناسیِ ادبیات فارسی از دانشسرای عالی شد، و در ۱۳۲۸ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از همان دانشسرا دانشنامۀ دکتری گرفت. </p>
سید علی‌اصغر خبره‌زاده (یزد ۱۳۰۲- تهران ۱۳۸۷ش)<br>
<p>وی در دورۀ تحصیل با [[جلال آل احمد]] آشنا شد و بعد از [[خلیل ملکی]] نزدیک‌ترین و پایدارترین دوست او بود. در ۱۳۲۸ کتاب ''[[بیگانه (کتاب)|بیگانۀ]]'' [[آلبر کامو (۱۹۱۳ـ۱۹۶۰)|آلبر کامو]] را به همراه جلال آل ‌احمد ترجمه کرد. وی به دو زبان عربی و فرانسوی تسلّط داشت. خبره‌زاده ضمن تدریسِ‌ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه علامۀ طباطبایی و [[دانشگاه تهران]]، مدت‌ها در دانشگاه‌های بابل، بابلسر و قزوین تدریس کرد. در ۱۳۴۹ از طرف یونسکو به ماداگاسکار (جنوب شرقی افریقا) فرستاده شد و در زمینۀ سودآموزی دوره دید. پس از بازگشت به ایران پنج جلد کتاب برای بی‌سوادان نوشت که سوادشان با حرفه‌شان توأم باشد. در ۱۳۵۷ بازنشسته شد، امّا تدریس در دانشگاه‌های مختلف را به‌صورت نیمه‌وقت ادامه داد. </p>
<p>مترجم و پژوهشگر ایرانی، و استاد زبان و ادبیات فارسی. تحصیلات ابتدایی را در یزد و دورۀ دبیرستان را در تهران و در دانشسرای مقدماتی گذراند. در ۱۳۲۴ش موفق به دریافت مدرک کارشناسیِ ادبیات فارسی از دانشسرای عالی شد، و در ۱۳۲۸ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از همان دانشسرا دانشنامۀ دکتری گرفت. </p>
<p>وی در دورۀ تحصیل با [[جلال آل احمد]] آشنا شد و بعد از [[خلیل ملکی]] نزدیک‌ترین و پایدارترین دوست او بود. در ۱۳۲۸ش کتاب ''[[بیگانه (کتاب)|بیگانۀ]]'' [[آلبر کامو (۱۹۱۳ـ۱۹۶۰)|آلبر کامو]] را به همراه جلال آل ‌احمد ترجمه کرد. وی به دو زبان عربی و فرانسوی تسلّط داشت. خبره‌زاده ضمن تدریسِ‌ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه علامۀ طباطبایی و [[دانشگاه تهران]]، مدت‌ها در دانشگاه‌های بابل، بابلسر و قزوین تدریس کرد. در ۱۳۴۹ش از طرف [[یونسکو]] به [[ماداگاسکار]] (جنوب شرقی افریقا) فرستاده شد و در زمینۀ سودآموزی دوره دید. پس از بازگشت به ایران پنج جلد کتاب برای بی‌سوادان نوشت که سوادشان با حرفه‌شان توأم باشد. در ۱۳۵۷ش بازنشسته شد، امّا تدریس در دانشگاه‌های مختلف را به‌صورت نیمه‌وقت ادامه داد. </p>
<p>از تألیفات اوست: ''نثر فارسی در آینۀ تاریخ'' (سه جلد)؛ ''گزیدۀ ادب فارسی''؛ ''ادب و اندیشه''؛ ''سخن و اندیشه''؛ ''جدال نور و ظلمت''. از ترجمه‌های اوست: ''دکتر ژیواگو'' (از بوریس پاسترناک)؛ ''همیشه شوهر''، و ''جن‌زدگان'' (از داستایفسکی)؛ شهر بی‌ترحّم (از گریگوری)؛ ''زن سی‌ساله'' (از بالزاک)؛ ''ناپلئون'' (از استندال)؛ ''جان آزاد'' (از رومن رولان)؛ ''راهبه'' (از دیدرو)؛ ''هیچ و همه'' (از کوئستلر).</p>
<p>از تألیفات اوست: ''نثر فارسی در آینۀ تاریخ'' (سه جلد)؛ ''گزیدۀ ادب فارسی''؛ ''ادب و اندیشه''؛ ''سخن و اندیشه''؛ ''جدال نور و ظلمت''. از ترجمه‌های اوست: ''دکتر ژیواگو'' (از بوریس پاسترناک)؛ ''همیشه شوهر''، و ''جن‌زدگان'' (از داستایفسکی)؛ شهر بی‌ترحّم (از گریگوری)؛ ''زن سی‌ساله'' (از بالزاک)؛ ''ناپلئون'' (از استندال)؛ ''جان آزاد'' (از رومن رولان)؛ ''راهبه'' (از دیدرو)؛ ''هیچ و همه'' (از کوئستلر).</p>


۴۵٬۹۱۲

ویرایش