لابرادور: تفاوت میان نسخه‌ها

 

ناحیه<ref>area</ref>ای در شمال شرقی کانادا و بخشی از استان نیوفاوندلند<ref>(Newfoundland (province of

</ref>، با ۲۶۶,۰۶۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۱). از شمال غربی به خلیج آنگاوا<ref>Ungava Bay  

</ref>، از شرق به اقیانوس اطلس و از جنوب شرقی به تنگۀ بل آیل<ref>Strait of Belle Isle </ref> منتهی می‌شود. لابرادور، شرقی‌ترین بخش سرزمین اصلی امریکای شمالی است و از فلاتی با شیب ملایم و با خط ساحلی نامنظم تشکیل شده است که چندین خلیجک، آبدَره<ref>fjord</ref>، شاخابه<ref> inlet </ref>، و صخره<ref>cliffs </ref> (به ارتفاع ۶۰ تا ۱۲۰ متر) در آن وجود دارد. صنایع آن مشتمل‌اند بر ماهی‌گیری، تولید الوار و خمیر چوب، و استخراج کانی‌ها، به‌ویژه سنگ آهن. صنایع برقابی آن را آبشار چرچیل<ref>Churchill Falls </ref>، یکی از بزرگ‌ترین نیروگاه‌های زیرزمینی جهان (گشایش ۱۹۷۱)، تأمین می‌کند. این منطقه شامل بخش بزرگی از شمال کِبِک<ref>Québec </ref> و سرزمین اصلی نیوفاوندلند است. بخش بزرگ‌تر این شبه‌جزیره<ref>peninsula </ref> که سرزمین آنگاوا نام دارد در ۱۹۱۲ ضمیمۀ کبک شد. در ۱۹۲۷، در مناقشه بر سر مرز بین کبک و نیوفاوندلند، انجمن رایزنانِ پادشاه انگلستان<ref>British Privy Council </ref> به سود نیوفاوندلند رأی داد. با انضمامِ نیوفاوندلند به دومینیونِ کانادا<ref>Dominion of Canada </ref> در ۱۹۴۹، لابرادور خودبه‌خود به بخشی از کنفدراسیونِ کانادا<ref>Canadian Confederation </ref> تبدیل شد. توسعۀ جدّیِ این منطقه از ۱۹۵۴ آغاز و راه‌آهنی به طول ۵۸۷ کیلومتر از شهر جدید معدنیِ شفرویل<ref>Schefferville </ref>، واقع در کبک، تا سپت ایل<ref>Sept Iles</ref>، واقع در کبک، احداث شد.