بهنوش بختیاری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. دارای مدرک کارشناسی در مترجمی زبان فرانسه از [[دانشگاه آزاد اسلامی]] است. بختیاری با اینکه بازیگری را از میانهی دههی 1370 با مجموعههای تلویزیونی و با کمی فاصله با فیلمهای سینمایی شروع کرده، اما شروع شهرتش در نیمهی اول دههی بعد با سریالهای طنز نودشبی [[مدیری، مهران | بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. دارای مدرک کارشناسی در مترجمی زبان فرانسه از [[دانشگاه آزاد اسلامی]] است. بختیاری با اینکه بازیگری را از میانهی دههی 1370 با مجموعههای تلویزیونی و با کمی فاصله با فیلمهای سینمایی شروع کرده، اما شروع شهرتش در نیمهی اول دههی بعد با سریالهای طنز نودشبی [[مدیری، مهران|مهران مدیری]] و [[رضا عطاران]] بوده است. همزمان با نخستین بازیهایش در سینما و تلویزیون به عنوان منشی صحنه در تولید چند فیلم سینما شرکت داشت و در کنار آن هم در مدرسهی «رسام هنر» دورهی یک ساله بازیگری تئاتر را زیر نظر [[نصیرپور، مهتاب|مهتاب نصیرپور]] گذراند. | ||
از بازیهای بهیادماندنی بختیاری در سریالهای طنز تلویزیونی به نقشهای ژینوس در ''خانه بهدوش''، ''لیلون'' در ''شبهای برره''، شیدا/ اشرف در ''باغ مظفر''، پرستو در ''چارخونه'' و نسرین در ''چهارچرخ'' میتوان اشاره کرد. بختیاری طی سالهای نیمهی اول دههی 1380 به عنوان منشی صحنه در این فیلمها حضور داشته است: ''مهمان مامان'' ([[مهرجویی، داریوش|داریوش مهرجویی]]- ۱۳۸۲)، ''روایت سهگانه'' (''یک آرزوی کوچک''/ پرویز شیخطادی- ۱۳۸۲)، ''انتخاب'' ([[تورج منصوری]]- ۱۳۸۳)، ''ازدواج صورتی'' (منوچهر مصیری- ۱۳۸۳)، ''این ترانه عاشقانه نیست'' ([[رضایی، رحمان (نور ۱۳۵۳ش)|رحمان رضایی]]- ۱۳۸۴). | از بازیهای بهیادماندنی بختیاری در سریالهای طنز تلویزیونی به نقشهای ژینوس در ''خانه بهدوش''، ''لیلون'' در ''شبهای برره''، شیدا/ اشرف در ''باغ مظفر''، پرستو در ''چارخونه'' و نسرین در ''چهارچرخ'' میتوان اشاره کرد. بختیاری طی سالهای نیمهی اول دههی 1380 به عنوان منشی صحنه در این فیلمها حضور داشته است: ''مهمان مامان'' ([[مهرجویی، داریوش|داریوش مهرجویی]]- ۱۳۸۲)، ''روایت سهگانه'' (''یک آرزوی کوچک''/ پرویز شیخطادی- ۱۳۸۲)، ''انتخاب'' ([[تورج منصوری]]- ۱۳۸۳)، ''ازدواج صورتی'' (منوچهر مصیری- ۱۳۸۳)، ''این ترانه عاشقانه نیست'' ([[رضایی، رحمان (نور ۱۳۵۳ش)|رحمان رضایی]]- ۱۳۸۴). | ||