اورومچی: تفاوت میان نسخه‌ها

|جمعیت=4,054,000 نفر (۲۰۲۰)  

(یا: وولوموچی<ref>Wulumuqi</ref>؛ نام سابق: دی‌هائو<ref>Dihau </ref>، تا ۱۹۵۳) شهر صنعتی و مرکز ناحیۀ خودمختار [[سین کیانگ اویغور|سین‌کیانگ اویغور]]<ref>Xinjiang Uygur Autonomous Region</ref>، در شمال غربی [[چین]]، کنار رود اورومچی<ref>Urumqi River</ref>، در دامنۀ<ref>foot </ref>&nbsp;شمالی کوه‌های [[تین شان|تین ‌شان]]<ref>Tian Shan Mountains</ref>. جمعیت آن 4,054,000 نفر است (۲۰۲۰) و 14,577 کیلومتر مربع مساحت دارد. در ارتفاع ۸۶۰ متری از سطح دریا واقع شده است. صنایع آن عبارت‌اند از پالایش [[نفت]]، فرآوری [[مواد غذایی]]، تولید پارچه‌های نخی، [[سیمان|سیمان‌]]، [[آهن]]، [[فولاد]]، [[پلاستیک]]، و وسایل [[کشاورزی]]. اورومچی واحه‌<ref>oasis </ref>ای کوچک و مرکز تجاری بر سر راه‌های کاروان‌رو در غرب چین بود؛ از لحاظ استراتژیکی در گردنۀ کوه‌های تین‌ شان قرار دارد که حوضه<ref>basin </ref>های تاریم<ref>Tarim </ref>&nbsp;و دزونگاری<ref>Dzungaria </ref>&nbsp;را از یکدیگر جدا می‌کند. در ۱۷۶۳، که سین‌کیانگ در امپراتوری چین<ref>Chinese Empire </ref>&nbsp;ادغام شد، آن را دی‌هائو می‌نامیدند. پس از پیمان چین و روسیه<ref>Sino-Russian Treaty</ref>&nbsp;(۱۸۸۱)، شهر به روی تجارت خارجی باز، و در ۱۸۸۴ مرکز استان جدید سین‌کیانگ چین شد. پس از ۱۹۱۷، تعداد زیادی از آوارگان [[انقلاب روسیه (۱۹۰۵)|انقلاب روسیه]]<ref>Russian Revolution</ref>&nbsp;به این شهر روآوردند که در آن زمان از سه بخش تشکیل می‌شد: جامعۀ قدیمی مسلمان‌نشین، محلۀ جدیدتر چینی، و محلۀ روس‌ها. اورومچی از ۱۹۱۱ تا ۱۹۵۰ مرکز فرماندهان نظامی حاکم بر سین‌کیانگ بود. نام شهر در ۱۹۵۳ به اورومچی تغییر یافت. سه‌چهارم جمعیت آن را چینی‌ها و یک‌هشتم آن را [[اویغور]]<ref>(Uighur (Uygur</ref>ها تشکیل می‌دهند و اقلیت‌های [[هوئی]]<ref>Hui </ref>، [[قزاق (مردم شناسی)|قزاق]]<ref>Kazakh </ref>، [[مغول]]، و [[قرقیز]]<ref>Kyrgyz</ref>&nbsp;نیز در این شهر زندگی می‌کنند.