ویشنو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
ویشْنو (Vishnu)<br /> [[File:40144300.jpg|thumb|ویشْنو]]در [[هندو، آیین|آیین هندو]]، چهره یا خدای دوم از خدایان سهگانه (همراه با [[برهما]]<ref>Brahma </ref> و [[شیوا]]<ref>Shiva </ref>)، پرستش او در دو صورت متجسد [[راما]] و [[کریشنا]] رواج بسیاری دارد. ویشنو خدای نگهدار است و معتقدند که در نُه تجسد یا آواتارها<ref>avatars </ref> از جمله راما | ویشْنو (Vishnu)<br /> [[File:40144300.jpg|thumb|ویشْنو]]در [[هندو، آیین|آیین هندو]]، چهره یا خدای دوم از خدایان سهگانه (همراه با [[برهما]]<ref>Brahma </ref> و [[شیوا]]<ref>Shiva </ref>)، پرستش او در دو صورت متجسد [[راما]]<ref>Rama</ref> و [[کریشنا]]<ref>Krishna</ref> رواج بسیاری دارد. ویشنو خدای نگهدار است و معتقدند که در نُه تجسد یا آواتارها<ref>avatars </ref> از جمله راما و کریشنا ظهور انسانی یافته است. پرستندۀ ویشنو را ویشناوا<ref>Vaishnavas</ref> مینامند. در [[ریگ ـ ودا|ریگودا]] چند سرود به نام اوست. در آیین هندو جشنهای بسیاری با نام ویشناوا به افتخار صورتهای ویشنو، بهویژه راما و کریشنا، برپا میشود. هدف شخص پارسا باید آن باشد که خود را از گردونۀ تولد و مرگ خارج کند و از حضور ویشنو متمتع شود، که فقط به عنایت و لطف الهی میسر است. ویشنو در حقیقت هم هدف است و هم وسیله، و اگر مؤمن به بلوغی دست یابد که بر خود مسلط شود و کاملاً به رضای الهی تن دهد، نجات مییابد. | ||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۸
ویشْنو (Vishnu)
در آیین هندو، چهره یا خدای دوم از خدایان سهگانه (همراه با برهما[۱] و شیوا[۲])، پرستش او در دو صورت متجسد راما[۳] و کریشنا[۴] رواج بسیاری دارد. ویشنو خدای نگهدار است و معتقدند که در نُه تجسد یا آواتارها[۵] از جمله راما و کریشنا ظهور انسانی یافته است. پرستندۀ ویشنو را ویشناوا[۶] مینامند. در ریگودا چند سرود به نام اوست. در آیین هندو جشنهای بسیاری با نام ویشناوا به افتخار صورتهای ویشنو، بهویژه راما و کریشنا، برپا میشود. هدف شخص پارسا باید آن باشد که خود را از گردونۀ تولد و مرگ خارج کند و از حضور ویشنو متمتع شود، که فقط به عنایت و لطف الهی میسر است. ویشنو در حقیقت هم هدف است و هم وسیله، و اگر مؤمن به بلوغی دست یابد که بر خود مسلط شود و کاملاً به رضای الهی تن دهد، نجات مییابد.