آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳): تفاوت میان نسخه‌ها

Hrachia Hakub Acharian
هراچیا هاکوب آچاریان; Hrachia Hakub Acharian
زادروز	استانبول ۱۸۷۶م;
درگذشت	ایروان ۱۹۵۳م
ملیت	ارمنستانی
تحصیلات و محل تحصیل	زبان‌های شرقی دانشگاه سوربون (۱۸۹۵م)
شغل و تخصص اصلی	خاورشناس
آثار	فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م)
گروه مقاله	خاورشناسی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۴

آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳م) Acharian, Hrachia Hakub

خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳م دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول^[۱] را به پایان رساند. از ۱۸۹۵م در دانشگاه سوربون^[۲] به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳م). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان^[۳] (از ۱۹۲۳م) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود.

از آثارش: فرهنگ واژه‌های همانند (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین^[۴]، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس^[۵]، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م).

↑ Istanbul
↑ Sorbonne University
↑ Armenia
↑ Vienna
↑ Paris

[1] Istanbul

[2] Sorbonne University

[3] Armenia

[4] Vienna

[5] Paris

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳م)   Acharian, Hrachia Hakub<br>
-آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳)<br>
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان =هراچیا هاکوب آچاریان
-|نام =
+|نام =Hrachia Hakub Acharian
 |نام دیگر=
 |نام اصلی=
@@ خط ۱۴: / خط ۱۳: @@
 |ملیت=ارمنستانی
 |محل زندگی=
-|تحصیلات و محل تحصیل=زبان های شرقی دانشگاه سوربون (۱۸۹۵م)
+|تحصیلات و محل تحصیل=زبان‌های شرقی دانشگاه سوربون (۱۸۹۵م)
 | شغل و تخصص اصلی =خاورشناس
 |شغل و تخصص های دیگر=
@@ خط ۲۱: / خط ۲۰: @@
 |سمت =عضو فرهنگستان علوم دانشگاهی ارمنستان (از ۱۹۲۳م)، استاد زبان های شرقی دانشگاه ایروان
 |جوایز و افتخارات =
-|آثار =تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲-۱۹۶۲م)
+|آثار =فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م)
 |خویشاوندان سرشناس =
 |گروه مقاله =خاورشناسی
@@ خط ۲۹: / خط ۲۸: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳ دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول را به‌پایان رساند. از ۱۸۹۵ در دانشگاه سوربون به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان (از ۱۹۲۳) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود. از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و ...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' (وین، ۱۹۰۰)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' (پاریس، ۱۹۱۰)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲).</p>
+}}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳م دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های [[استانبول]]<ref>Istanbul</ref> را به پایان رساند. از ۱۸۹۵م در [[دانشگاه سوربون]]<ref>Sorbonne University</ref> به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، [[ترکی]]، فارسی، پهلوی، [[سانسکریت]]، [[عربی، زبان|عربی]]، ایتالیایی، [[آلمانی، زبان|آلمانی]]، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳م). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه [[ارمنستان]]<ref>Armenia</ref> (از ۱۹۲۳م) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه [[ایروان]] بود. </p><p>از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است ([[تهران، شهر|تهران]]، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' ([[وین]]<ref>Vienna</ref>، ۱۹۰۰م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' ([[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref>، ۱۹۱۰م)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱م)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶م)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵م)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م).</p>
 <br><!--10047100-->
+----
 [[رده:خاورشناسی]]
 [[رده:(خاورشناسی)ایران]]