اسد بن عبدالله قسری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَسدِ بنِ عبداللهِ قَسْری (دمشق ـ بلخ ۱۲۰ق)<br> | اَسدِ بنِ عبداللهِ قَسْری (دمشق ـ بلخ ۱۲۰ق)<br> | ||
<p>از امرای عرب و حاکم خراسان (حک: ۱۰۶ـ۱۰۹؛ ۱۱۷ـ۱۲۰ق)، در خلافت هشام بن عبدالملک اموی. اسد از جانب برادرش، خالد، که والی عراق بود، به ولایت خراسان منصوب شد (۱۰۶ق) و با ترکان آن دیار جنگید. نبرد وی با پادشاه طخارستان به صلح انجامید (۱۰۷ق). سپس هرات را تصرف کرد، و در مرمّت و آبادانی بلخ کوشید. درپی عزل برادرش | <p>از امرای عرب و حاکم [[خراسان|خراسان]] (حک: ۱۰۶ـ۱۰۹؛ ۱۱۷ـ۱۲۰ق)، در خلافت هشام بن عبدالملک اموی. اسد از جانب برادرش، خالد، که والی [[عراق]] بود، به ولایت خراسان منصوب شد (۱۰۶ق) و با ترکان آن دیار جنگید. نبرد وی با پادشاه [[طخارستان|طخارستان]] به صلح انجامید (۱۰۷ق). سپس [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] را تصرف کرد، و در مرمّت و آبادانی [[بلخ (ولایت)|بلخ]] کوشید. درپی عزل برادرش به دست هشام، او نیز از حکومت خراسان عزل شد (۱۰۹ق). هشت سال بعد، درپی آشوبهای مخالفان و فعالیتهای داعیان عباسی، بار دیگر هشام (خالد) ولایت خراسان را به اسد سپرد (۱۱۷ق). وی در سر راه خود به خراسان ناآرامیها را فرونشاند و ترمذ و سمرقند را نیز به صلح متصرف شد. بلخ را مرکز امارت خود قرار داد و در نبردهایی، خاقان ترک شهر ختَّل را شکست داد و موجبات امنیت و رونق اقتصادی خراسان را فراهم کرد. در سرکوب داعیان عباسی به خشونت رفتار میکرد، ولی روابط خوبی با خانوادههای کهن ایرانی در خراسان داشت، چنانکه سامان خدات، نیای [[سامانیان]]، در زمان او اسلام آورد و نام فرزند خویش را به ولای او اسد نامید.</p> | ||
<br><!--11290500--> | <br><!--11290500--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از ورود اسلام تا غزنویان]] | [[رده:ایران از ورود اسلام تا غزنویان]] | ||