اشتقاق: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۸

اِشتِقاق

در اصطلاح دستور زبان، پیوستن یک کلمه با پسوند، پیشوند و تکواژها و عناصر غیرمستقل زبان، به‌‌منظور ساختن کلمه‌ای جدید.

هستۀ مشتق چه بسا بُن فعل باشد، مثلِ «روش، گویا، رونده» و ممکن است اسم یا صفت باشد، مثلِ «ستمگر، کارگاه». وندهای کلمۀ مشتق اشتقاقی‌اند. مثلِ پیشوندهایِ «نا، بی، هم» و پسوندهایِ «گار، ش و ی نسبی و لیاقت» در کلمات مشتقِ «نادان، بی‌خرد، همکلاس، آموزگار، خودش، درسی، خوردنی».

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 اِشتِقاق <br>
-<p>در اصطلاح دستور زبان، پیوستن یک کلمه با پسوند، پیشوند و تکواژها و عناصر غیرمستقل زبان، به‌‌منظور ساختن کلمه‌ای جدید. هستۀ مشتق چه بسا بُن فعل باشد، مثلِ «روش، گویا، رونده» و ممکن است اسم یا صفت باشد، مثلِ «ستمگر، کارگاه». وندهای کلمۀ مشتق اشتقاقی‌اند. مثلِ پیشوندهایِ «نا، بی، هم» و پسوندهایِ «گار، ش، «ی» نسبی و لیاقت» در کلمات مشتقِ «نادان، بی‌خرد، همکلاس، آموزگار، خودش، درسی، خوردنی».</p>
+<p>در اصطلاح [[دستور زبان]]، پیوستن یک کلمه با پسوند، پیشوند و تکواژها و عناصر غیرمستقل زبان، به‌‌منظور ساختن کلمه‌ای جدید. </p>
+<p>هستۀ مشتق چه بسا بُن فعل باشد، مثلِ «روش، گویا، رونده» و ممکن است اسم یا صفت باشد، مثلِ «ستمگر، کارگاه». وندهای کلمۀ مشتق اشتقاقی‌اند. مثلِ پیشوندهایِ «نا، بی، هم» و پسوندهایِ «گار، ش و ی نسبی و لیاقت» در کلمات مشتقِ «نادان، بی‌خرد، همکلاس، آموزگار، خودش، درسی، خوردنی».</p>
 <br><!--11355300-->
 [[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
 [[رده:دستور زبان]]