امامزاده اباذر: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11484200.jpg|بندانگشتی|263x263پیکسل|تزئینات در ورودی بقعه]] | |||
اِمامزاده اباذر <br> | |||
<p>بقعه‌ای واقع در ارتفاعات شمال شرقی شهر قزوین. در روستايی به همين نام و در فاصله 20کيلومتری شمال شرقی شهرستان قزوين قرار دارد. او را فرزند امام جعفر صادق (ع) می‌دانند، اما برخی این بقعه را آرامگاه یکی از علمای بزرگ به‌نام «شیخ نورالدین گیل» دانسته‌اند. حمدالله مستوفی نیز وی را از مشایخ بزرگ عصر خود و از اعقاب خالد بن ولید مخزومی دانسته که در صومعه‌ای دور از شهر زندگی می‌کرده است. بقعۀ اصلی در میان ساختمان‌های نوساز، ازجمله مسجد و رواق، قرار گرفته است و کتیبۀ درب ورودی آن تاریخ ۶۴۰ق را نشان می‌دهد. | |||
</p> | |||
<p></p> | |||
<p></p> | |||
<p></p> | |||
<p></p> | |||
<p>'''مشخصات و تزئینات معماری'''</p> | |||
<p>بقعه از سنگ‌های کوهی ساخته شده و با گنبد دوپوش آجری پوشش داده شده است. ازارۀ بقعه از کاشی پوشيده شده و بنا بر طرح و پخت آن می‌توان اين کاشی‌ها را از آثار دورۀ قاجار دانست. علاوه بر ضريح، در کنج بقعه سنگ قبری به ارتفاع تقريبی 40سانتیمتر به صورت سکو قرار دارد و دارای کتيبۀ کنده‌کاری‌شدۀ ايلخانی است. ورودی بقعه در سمت شرق است و در طرفين آن سنگ‌های منقش به کتيبۀ بسيار نفيسی قرار دارد. در دو طرف ورودی دو شباک سنگی با گره‌بندی قرار گرفته‌اند که يکی از آنها دارای کتيبه است. بقعه شبيه بناهای صفويه است و می‌توان نتيجه گرفت که بنای اوليۀ دورۀ ايلخانی که احتمالاً بسيار زيبا و باشکوه بوده به علت ويرانی و تخريب، در دورۀ صفويه بازسازی شده و کتيبه‌های آن روی بنای جديد نصب شده است. کاشيکاری گنبد و داخل بقعه نيز در زمان قاجار انجام گرفته است.</p> | |||
---- | |||
<br><!--11484200--> | <br><!--11484200--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۲
اِمامزاده اباذر
بقعه‌ای واقع در ارتفاعات شمال شرقی شهر قزوین. در روستايی به همين نام و در فاصله 20کيلومتری شمال شرقی شهرستان قزوين قرار دارد. او را فرزند امام جعفر صادق (ع) می‌دانند، اما برخی این بقعه را آرامگاه یکی از علمای بزرگ به‌نام «شیخ نورالدین گیل» دانسته‌اند. حمدالله مستوفی نیز وی را از مشایخ بزرگ عصر خود و از اعقاب خالد بن ولید مخزومی دانسته که در صومعه‌ای دور از شهر زندگی می‌کرده است. بقعۀ اصلی در میان ساختمان‌های نوساز، ازجمله مسجد و رواق، قرار گرفته است و کتیبۀ درب ورودی آن تاریخ ۶۴۰ق را نشان می‌دهد.
مشخصات و تزئینات معماری
بقعه از سنگ‌های کوهی ساخته شده و با گنبد دوپوش آجری پوشش داده شده است. ازارۀ بقعه از کاشی پوشيده شده و بنا بر طرح و پخت آن می‌توان اين کاشی‌ها را از آثار دورۀ قاجار دانست. علاوه بر ضريح، در کنج بقعه سنگ قبری به ارتفاع تقريبی 40سانتیمتر به صورت سکو قرار دارد و دارای کتيبۀ کنده‌کاری‌شدۀ ايلخانی است. ورودی بقعه در سمت شرق است و در طرفين آن سنگ‌های منقش به کتيبۀ بسيار نفيسی قرار دارد. در دو طرف ورودی دو شباک سنگی با گره‌بندی قرار گرفته‌اند که يکی از آنها دارای کتيبه است. بقعه شبيه بناهای صفويه است و می‌توان نتيجه گرفت که بنای اوليۀ دورۀ ايلخانی که احتمالاً بسيار زيبا و باشکوه بوده به علت ويرانی و تخريب، در دورۀ صفويه بازسازی شده و کتيبه‌های آن روی بنای جديد نصب شده است. کاشيکاری گنبد و داخل بقعه نيز در زمان قاجار انجام گرفته است.