حزب اسلامی کار: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حزب اسلامی کار <br> | حزب اسلامی کار <br> | ||
<p>نام حزبی کارگری در ایران، تأسیس‌شده در ۱۳۷۷ش به دبیرکلی ابوالقاسم | <p>نام حزبی کارگری در ایران، تأسیس‌شده در ۱۳۷۷ش به دبیرکلی [[سرحدی زاده، ابوالقاسم (تهران ۱۳۲۴ش)|ابوالقاسم سرحدی‌زاده]]، از بنیادگذاران [[خانه کارگر|خانۀ کارگر]]. برای پی‌گیری نیازهای صنفی جامعۀ کارگری، پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، خانۀ کارگر پدید آمد. از آن‌جا که خانۀ کارگر کمتر محتوای سیاسی داشت، حزب اسلامی کار با گرایشات وسیع‌تر سیاسی ایجاد شد تا از این طریق به فعالیت‌های کارگری وسعت بخشد. هدف اعلام‌شدۀ حزب، ایجاد تغییرات عمیق در ساختار اقتصادی برای رشد تولید و صنعت و ایجاد تحولات فرهنگی و سیاسی و اجتماعی بود که با تأثیر در ساختار قدرت سیاسی تحقق می‌یافت. چراکه اگر کارگران نتوانند نقشی سیاسی و نفوذی در نهاد‌های قدرت داشته باشند، در تأمین منافع صنفی و آرمان‌های ملّی نیز ناموفق خواهند بود. حزب اسلامی کار با این هدف، علاوه‌بر کارگران، به جذب مدیران صنایع و کارفرمایان نیز اقدام کرد، تا عوامل تولید را از رأس تا قاعده به یکدیگر نزدیک کند. به‌نظر آنان مدیر و کارگر هر دو مشمول یک قانون، یعنی قانون کار می‌شوند. مهم‌ترین فعالیت‌های حزب اسلامی کار، مخالفت شدید با قانون طرح معافیت کارگاه‌های زیر سه نفر از شمول قانون کار و مشارکت فعال در انتخاباتِ دو مجلس ششم و هفتم بوده است. پس از پایان ریاست جمهوری [[خاتمی، محمد (اردکان یزد ۱۳۲۲ش)|سیّدمحمّد خاتمی]] در ۱۳۸۴، تا حدودی از فعالیت حزب اسلامی کار کاسته شد. </p> | ||
<br><!--18040300--> | <br><!--18040300--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۶
حزب اسلامی کار
نام حزبی کارگری در ایران، تأسیس‌شده در ۱۳۷۷ش به دبیرکلی ابوالقاسم سرحدی‌زاده، از بنیادگذاران خانۀ کارگر. برای پی‌گیری نیازهای صنفی جامعۀ کارگری، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، خانۀ کارگر پدید آمد. از آن‌جا که خانۀ کارگر کمتر محتوای سیاسی داشت، حزب اسلامی کار با گرایشات وسیع‌تر سیاسی ایجاد شد تا از این طریق به فعالیت‌های کارگری وسعت بخشد. هدف اعلام‌شدۀ حزب، ایجاد تغییرات عمیق در ساختار اقتصادی برای رشد تولید و صنعت و ایجاد تحولات فرهنگی و سیاسی و اجتماعی بود که با تأثیر در ساختار قدرت سیاسی تحقق می‌یافت. چراکه اگر کارگران نتوانند نقشی سیاسی و نفوذی در نهاد‌های قدرت داشته باشند، در تأمین منافع صنفی و آرمان‌های ملّی نیز ناموفق خواهند بود. حزب اسلامی کار با این هدف، علاوه‌بر کارگران، به جذب مدیران صنایع و کارفرمایان نیز اقدام کرد، تا عوامل تولید را از رأس تا قاعده به یکدیگر نزدیک کند. به‌نظر آنان مدیر و کارگر هر دو مشمول یک قانون، یعنی قانون کار می‌شوند. مهم‌ترین فعالیت‌های حزب اسلامی کار، مخالفت شدید با قانون طرح معافیت کارگاه‌های زیر سه نفر از شمول قانون کار و مشارکت فعال در انتخاباتِ دو مجلس ششم و هفتم بوده است. پس از پایان ریاست جمهوری سیّدمحمّد خاتمی در ۱۳۸۴، تا حدودی از فعالیت حزب اسلامی کار کاسته شد.