خانه تکانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


خانه‌تکانی <br>
خانه‌تکانی <br>
<p>غبارروبی، و شست‌وشوی در و دیوار و اسبابِ خانه، به هنگام پیشواز بهار و نوروز. از دیرباز رسم ایرانیان این بود که سالی یک‌بار، اسباب کهنۀ خود را نو کنند، در و دیوار و صحن و سرا را بروبند و بشویند و اگر شد، زدگی‌های دیوارها را بپوشانند و رنگی تازه بر آن زنند. شستن، یا دست‌کم تکاندن فرش‌های منزل، جزء جدایی‌ناپذیر خانه‌تکانی است. این رسم، به روایت سفرنامه‌نویسان، از دورۀ قاجار همه‌گیر شد و پیش از آن تنها در دربار رایج بود؛ چنان‌که شاه و درباریان از چند روز مانده به عید تا شب چهارشنبه‌سوری و پایان کار خانه‌تکانی، به یکی از خانه‌های ییلاقی‌شان می‌رفتند. خانه‌تکانی نزد ایرانیان، نماد راندنِ ارواح خبیثه از محیط زندگی بوده است.</p>
<p>غبارروبی، و شست‌وشوی در و دیوار و اسبابِ خانه، به هنگام پیشواز بهار و [[نوروز]]. از دیرباز رسم ایرانیان این بود که سالی یک‌بار، اسباب کهنۀ خود را نو کنند، در و دیوار و صحن و سرا را بروبند و بشویند و اگر شد، زدگی‌های دیوارها را بپوشانند و رنگی تازه بر آن زنند. شستن، یا دست‌کم تکاندن فرش‌های منزل، جزء جدایی‌ناپذیر خانه‌تکانی است. این رسم، به روایت سفرنامه‌نویسان، از دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] همه‌گیر شد و پیش از آن تنها در دربار رایج بود؛ چنان‌که شاه و درباریان از چند روز مانده به عید تا شب چهارشنبه‌سوری و پایان کار خانه‌تکانی، به یکی از خانه‌های ییلاقی‌شان می‌رفتند. خانه‌تکانی نزد ایرانیان، نماد راندنِ ارواح خبیثه از محیط زندگی بوده است.</p>
<br><!--19021000-->
<br><!--19021000-->
[[رده:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]]
[[رده:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]]
[[رده:آداب و رسوم ایرانی]]
[[رده:آداب و رسوم ایرانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۲

خانه‌تکانی

غبارروبی، و شست‌وشوی در و دیوار و اسبابِ خانه، به هنگام پیشواز بهار و نوروز. از دیرباز رسم ایرانیان این بود که سالی یک‌بار، اسباب کهنۀ خود را نو کنند، در و دیوار و صحن و سرا را بروبند و بشویند و اگر شد، زدگی‌های دیوارها را بپوشانند و رنگی تازه بر آن زنند. شستن، یا دست‌کم تکاندن فرش‌های منزل، جزء جدایی‌ناپذیر خانه‌تکانی است. این رسم، به روایت سفرنامه‌نویسان، از دورۀ قاجار همه‌گیر شد و پیش از آن تنها در دربار رایج بود؛ چنان‌که شاه و درباریان از چند روز مانده به عید تا شب چهارشنبه‌سوری و پایان کار خانه‌تکانی، به یکی از خانه‌های ییلاقی‌شان می‌رفتند. خانه‌تکانی نزد ایرانیان، نماد راندنِ ارواح خبیثه از محیط زندگی بوده است.