خسته دل، محمدشریف (کابل ۱۳۰۷ـ ۱۳۴۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خسته‌دل، محمدشریف (کابل ۱۳۰۷ـ ۱۳۴۹ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=محمدشریف خسته‌دل|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کابل ۱۳۰۷ش|تاریخ مرگ=۱۳۴۹ش|دوره زندگی=|ملیت=افغانستانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر، موسیقی‌دان، آوازخوان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در دفاتر دولتی به منشی‌گری پرداخته و تا درجه سرکتابت|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}خسته‌دل، محمدشریف (کابل ۱۳۰۷ـ ۱۳۴۹ق)<br> | ||
<p>شاعر، موسیقی‌دان و آوازخوان افغانستانی. پس از فراگرفتن دروس ابتدایی به موسیقی رو آورد. چون صدایی خوش داشت به‌زودی ترانه‌هایش، که خود می‌ساخت و می‌نواخت، نزد تودۀ مردم مقبول افتاد. در نواختن انواع ساز نیز مهارت تمام داشت. چندی از مغنیان دربار حبیب‌الله‌خان بارکزایی بود و چون نوشتن می‌دانست در دفاتر دولتی به منشی‌گری نیز می‌پرداخت و تا درجۀ سرکتابت پیش رفت. پس از سرنگونی بچه‌سقا در ۱۳۴۸ق، ترانه‌ای در تهنیت این واقعه سرود و خواند که ورد زبان عام و خاص شد. اشعار خسته‌دل شیوا و روان است.</p> | <p>شاعر، موسیقی‌دان و آوازخوان افغانستانی. پس از فراگرفتن دروس ابتدایی به موسیقی رو آورد. چون صدایی خوش داشت به‌زودی ترانه‌هایش، که خود می‌ساخت و می‌نواخت، نزد تودۀ مردم مقبول افتاد. در نواختن انواع ساز نیز مهارت تمام داشت. چندی از مغنیان دربار حبیب‌الله‌خان بارکزایی بود و چون نوشتن می‌دانست در دفاتر دولتی به منشی‌گری نیز می‌پرداخت و تا درجۀ سرکتابت پیش رفت. پس از سرنگونی [[بچه سقا|بچه‌سقا]] در ۱۳۴۸ق، ترانه‌ای در تهنیت این واقعه سرود و خواند که ورد زبان عام و خاص شد. اشعار خسته‌دل شیوا و روان است.</p> | ||
<br><!--19054000--> | <br><!--19054000--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۶
| محمدشریف خسته‌دل | |
|---|---|
| زادروز |
کابل ۱۳۰۷ش |
| درگذشت | ۱۳۴۹ش |
| ملیت | افغانستانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر، موسیقی‌دان، آوازخوان |
| گروه مقاله | موسیقی |
خسته‌دل، محمدشریف (کابل ۱۳۰۷ـ ۱۳۴۹ق)
شاعر، موسیقی‌دان و آوازخوان افغانستانی. پس از فراگرفتن دروس ابتدایی به موسیقی رو آورد. چون صدایی خوش داشت به‌زودی ترانه‌هایش، که خود می‌ساخت و می‌نواخت، نزد تودۀ مردم مقبول افتاد. در نواختن انواع ساز نیز مهارت تمام داشت. چندی از مغنیان دربار حبیب‌الله‌خان بارکزایی بود و چون نوشتن می‌دانست در دفاتر دولتی به منشی‌گری نیز می‌پرداخت و تا درجۀ سرکتابت پیش رفت. پس از سرنگونی بچه‌سقا در ۱۳۴۸ق، ترانه‌ای در تهنیت این واقعه سرود و خواند که ورد زبان عام و خاص شد. اشعار خسته‌دل شیوا و روان است.