خیام پور، عبدالرسول (تبریز ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۵۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(نام اصلی: عبدالرّسول طاهباززاده) مصحّح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۱۶ به ترکیه رفت و از دانشکدۀ ادبیات استانبول دانشنامۀ دکتری گرفت. مدت‌ها معاون دانشکدۀ ادبیات تبریز و چندی نیز کفیل بود. در ۱۳۴۸، به استادی ممتاز دانشگاه تبریز منصوب شد. عمدۀ فعالیت وی در امر تصحیح و مهم‌ترین اثر او ''فرهنگ سخنوران'' است که پژوهشی ابتکاری و مرجعی موثق برای پژوهندگان ادبیات ایران خاصه شاعران فارسی است. از دیگر آثارش: ''رسالۀ یوسف و زلیخا''؛ ''دستور زبان فارسی''. از تصحیحات اوست: مصطبۀ خراب؛ ترجمۀ ''مجمع‌الخواص''؛ ''نگارستان دارا''؛ ''تذکرۀ دختر''. | }}(نام اصلی: عبدالرّسول طاهباززاده) مصحّح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۱۶ به ترکیه رفت و از دانشکدۀ ادبیات استانبول دانشنامۀ دکتری گرفت. مدت‌ها معاون دانشکدۀ ادبیات تبریز و چندی نیز کفیل بود. در ۱۳۴۸، به استادی ممتاز دانشگاه تبریز منصوب شد. عمدۀ فعالیت وی در امر تصحیح و مهم‌ترین اثر او ''[[فرهنگ سخنوران]]'' است که پژوهشی ابتکاری و مرجعی موثق برای پژوهندگان ادبیات ایران خاصه شاعران فارسی است. از دیگر آثارش: ''رسالۀ یوسف و زلیخا''؛ ''دستور زبان فارسی''. از تصحیحات اوست: مصطبۀ خراب؛ ترجمۀ ''مجمع‌الخواص''؛ ''نگارستان دارا''؛ ''تذکرۀ دختر''. | ||
<br><!--19116100--> | <br><!--19116100--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۳۵
خیام‌پور، عبدالرسول (تبریز ۱۲۷۷ـ همان‌جا ۱۳۵۸ش)
| عبدالرسول خیام پور | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۲۷۷ش |
| درگذشت | تبریز ۱۳۵۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامه دکتری از دانشکده ادبیات استانبول |
| شغل و تخصص اصلی | مصحح و پژوهشگر |
| آثار | فرهنگ سخنوران |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی، فرهنگ نامه و مرجع نویسی |
(نام اصلی: عبدالرّسول طاهباززاده) مصحّح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۱۶ به ترکیه رفت و از دانشکدۀ ادبیات استانبول دانشنامۀ دکتری گرفت. مدت‌ها معاون دانشکدۀ ادبیات تبریز و چندی نیز کفیل بود. در ۱۳۴۸، به استادی ممتاز دانشگاه تبریز منصوب شد. عمدۀ فعالیت وی در امر تصحیح و مهم‌ترین اثر او فرهنگ سخنوران است که پژوهشی ابتکاری و مرجعی موثق برای پژوهندگان ادبیات ایران خاصه شاعران فارسی است. از دیگر آثارش: رسالۀ یوسف و زلیخا؛ دستور زبان فارسی. از تصحیحات اوست: مصطبۀ خراب؛ ترجمۀ مجمع‌الخواص؛ نگارستان دارا؛ تذکرۀ دختر.