شیخ غالب محمد اسعد: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شیخ غالب محمد اسعد (استانبول ۱۱۷۱ـ۱۲۱۳ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=شیخ غالب محمد اسعد|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=غالب دده|نام مستعار=|لقب=|زادروز=استانبول ۱۱۷۱|تاریخ مرگ=۱۲۱۳ق|دوره زندگی=|ملیت=عثمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر، صوفی و موسیقی‌دان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوان اشعار؛ شرح جزیرۀ مثنوی؛ الصُحبةالصّفیّه|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}شیخ غالب محمد اسعد (استانبول ۱۱۷۱ـ۱۲۱۳ق)<br> | ||
(یا: غالب دده) شاعر، صوفی و موسیقی‌دان عثمانی. در دیوان همایون (دربار) به‌کار مشغول بود. پیرو طریقت مولویه بود و به مقام پیر طریقت در مولوی‌خانۀ غَلَطِه رسید. آخرین | (یا: غالب دده) شاعر، صوفی و موسیقی‌دان عثمانی. در دیوان همایون (دربار) به‌کار مشغول بود. پیرو طریقت [[مولویه]] بود و به مقام پیر طریقت در مولوی‌خانۀ غَلَطِه رسید. آخرین شاعر نامی شعر قدمایی ترک است. در اثر معروفش ''حسنُ عشق''، از عشق الهی و رنج‌هایی که باید متحمل شود حکایت می‌کند. این اثر آخرین و زیباترین مثنوی زبان ترکی است. آثارش ساده و مردم‌پسند است. شیخ غالب ذوق موسیقی نیز داشت و آهنگ‌هایی تصنیف می‌کرد که به‌صورت جزئی از میراث فرهنگی ترکیه درآمده است. از دیگر آثارش: ''دیوان اشعار''؛ ''شرح جزیرۀ مثنوی''؛'' الصُحبةالصّفیّه''. | ||
<br><!--26180100--> | <br><!--26180100--> | ||
[[رده:ادبیات سایر کشورها]] | [[رده:ادبیات سایر کشورها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۲
| شیخ غالب محمد اسعد | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۱۱۷۱ |
| درگذشت | ۱۲۱۳ق |
| ملیت | عثمانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر، صوفی و موسیقی‌دان |
| آثار | دیوان اشعار؛ شرح جزیرۀ مثنوی؛ الصُحبةالصّفیّه |
| گروه مقاله | موسیقی |
شیخ غالب محمد اسعد (استانبول ۱۱۷۱ـ۱۲۱۳ق)
(یا: غالب دده) شاعر، صوفی و موسیقی‌دان عثمانی. در دیوان همایون (دربار) به‌کار مشغول بود. پیرو طریقت مولویه بود و به مقام پیر طریقت در مولوی‌خانۀ غَلَطِه رسید. آخرین شاعر نامی شعر قدمایی ترک است. در اثر معروفش حسنُ عشق، از عشق الهی و رنج‌هایی که باید متحمل شود حکایت می‌کند. این اثر آخرین و زیباترین مثنوی زبان ترکی است. آثارش ساده و مردم‌پسند است. شیخ غالب ذوق موسیقی نیز داشت و آهنگ‌هایی تصنیف می‌کرد که به‌صورت جزئی از میراث فرهنگی ترکیه درآمده است. از دیگر آثارش: دیوان اشعار؛ شرح جزیرۀ مثنوی؛ الصُحبةالصّفیّه.