بته جقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
بُتِّه جِقّه[[File:12128900-1.jpg|thumb]][[File:12128900.jpg|thumb]]
بُتِّه جِقّه[[File:12128900-1.jpg|thumb]][[File:12128900.jpg|thumb]]


[[File:12128900-2.jpg|thumb|بُتِّه جِقّه]]
(یا: بُتّه کشمیری؛ بُتّه تِرمه) نقش مشهور ایرانی از درخت سروِ سَرْخَم. بُتّه جِقّه در نواحی مختلف به انواع گوناگون تقسیم می‌شود. گاه آن را با اسلیمی‌ها و ختایی‌ها و بُتّه جِقّه‌های کوچک‌تر می‌آرایند. انواعِ‌ بُتّه جِقّه را معمولاً به نام ناحیۀ آن، مثلاً بُتّۀ حاجی‌آباد یا بُتّۀ همدان، می‌شناسند. این نقش در فرش‌ها و پارچه‌ها و در بیشتر هنرهای تزیینی ایرانی، همچون خاتم‌کاری، [[ترمه و ترمه بافی|ترمه‌دوزی]]، قلمکاری، زری‌بافی، زری‌دوزی، قلمزنی، [[مینیاتور]]، [[تذهیب]] و کاشیکاری به‌‌کار می‌رود. در طرحِ تاج‌ها و نیم‌تاج‌های پادشاهان نیز اشکالی از بُتّه جِقّه دیده می‌شود. مشهورترین نمونه‌های بُتّه جِقّه تیغه‌های عَلَمْ‌نشان (عَلَم)های عزاداری‌هاست.
 
(یا: بُتّه کشمیری؛ بُتّه تِرمه) نقش مشهور ایرانی از درخت سروِ سَرْخَم. بُتّه جِقّه در نواحی مختلف به انواع گوناگون تقسیم می‌شود. گاه آن را با اسلیمی‌ها و ختایی‌ها و بُتّه جِقّه‌های کوچک‌تر می‌آرایند. انواعِ‌ بُتّه جِقّه را معمولاً به نام ناحیۀ آن، مثلاً بُتّۀ حاجی‌آباد یا بُتّۀ همدان، می‌شناسند. این نقش در فرش‌ها و پارچه‌ها و در بیشتر هنرهای تزیینی ایرانی، همچون خاتم‌کاری، ترمه‌دوزی، قلمکاری، زری‌بافی، زری‌دوزی، قلمزنی، مینیاتور، تذهیب و کاشیکاری به‌‌کار می‌رود. در طرحِ تاج‌ها و نیم‌تاج‌های پادشاهان نیز اشکالی از بُتّه جِقّه دیده می‌شود. مشهورترین نمونه‌های بُتّه جِقّه تیغه‌های عَلَمْ‌نشان (عَلَم)های عزاداری‌هاست.


<br/> <!--12128900-->
<br/> <!--12128900-->


[[Category:هنر]] [[Category:اصطلاحات، تاریخ عمومی و اشخاص]]
[[Category:هنر]] [[Category:اصطلاحات، تاریخ عمومی و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۷

بُتِّه جِقّه

(یا: بُتّه کشمیری؛ بُتّه تِرمه) نقش مشهور ایرانی از درخت سروِ سَرْخَم. بُتّه جِقّه در نواحی مختلف به انواع گوناگون تقسیم می‌شود. گاه آن را با اسلیمی‌ها و ختایی‌ها و بُتّه جِقّه‌های کوچک‌تر می‌آرایند. انواعِ‌ بُتّه جِقّه را معمولاً به نام ناحیۀ آن، مثلاً بُتّۀ حاجی‌آباد یا بُتّۀ همدان، می‌شناسند. این نقش در فرش‌ها و پارچه‌ها و در بیشتر هنرهای تزیینی ایرانی، همچون خاتم‌کاری، ترمه‌دوزی، قلمکاری، زری‌بافی، زری‌دوزی، قلمزنی، مینیاتور، تذهیب و کاشیکاری به‌‌کار می‌رود. در طرحِ تاج‌ها و نیم‌تاج‌های پادشاهان نیز اشکالی از بُتّه جِقّه دیده می‌شود. مشهورترین نمونه‌های بُتّه جِقّه تیغه‌های عَلَمْ‌نشان (عَلَم)های عزاداری‌هاست.