سوفانو ونگ، شاهزاده (۱۹۰۲ـ۱۹۹۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سوفانو وُنْگ، شاهزاده (۱۹۰۲ـ۱۹۹۵)(Souphanouvong, Prince) | سوفانو وُنْگ، شاهزاده (۱۹۰۲ـ۱۹۹۵)(Souphanouvong, Prince) | ||
دولتمرد لائوسی، رئیس‌جمهور لائوس (۱۹۷۵ـ۱۹۸۶). پس از قیام ناموفق بر‌ضد حکومت فرانسه در ۱۹۴۵، رهبری سازمان چریکی پاتت‌لائو<ref>Pathet Lao | |||
</ref> (سرزمین لائو) را بر‌عهده گرفت، و در ۱۹۷۵ اولین رئیس‌جمهور لائوس شد. سوفانو وُنگ در لوانگ‌پرابانگ<ref>Louangphrabang</ref> به‌‌دنیا آمد و کوچک‌ترین پسر از ۲۲ پسر شاهزاده بون‌خونگ<ref>Boun Khong</ref>، اوپارات<ref>Uparat</ref> (یا نایب‌السلطنه) در خاندان سلطنتی، بود. هنگامی که در پاریس در رشتۀ مهندسی عمران تحصیل می‌کرد جذب سیاست رادیکال شد. در بازگشت به لائوس در ۱۹۳۸، در سِمت مهندس عمران، برای مقام‌های استعماری فرانسه به‌‌کار پرداخت و پس از پایان جنگ جهانی دوم، با برقراری دوبارۀ سلطۀ فرانسه بر لائوس به مخالفت برخاست. در ۱۹۴۶ به جنبش ملی‌گرای لائو ایسارا<ref>Lao Issara</ref> (لائوس آزاد) پیوست و تا ۱۹۴۹ در تایلند در تبعید به‌سر برد. هنگامی که عناصر میانه‌روِ لائوایسارا، ازجمله برادر ناتنی‌اش، شاهزاده سووانا فوما، در ۱۹۴۹ بر سر اعطای وضعیت نیمه‌خودمختار به لائوس با فرانسه به توافق رسیدند، سوفانو ونگ به ویت‌مین<ref>Vietminh</ref> یا حزب کمونیست هند‌و‌چین پیوست که زیر تسلط کمونیست‌های ویتنامی بود. او در ۱۹۵۰ پاتت لائو را به منزلۀ شاخۀ لائوسی ویت‌مین تأسیس کرد. پاتت لائو با کمک ویتنام شمالی بیشتر پانزده سال بعدی را به جنگ چریکی ، ابتدا بر‌ضد فرانسه (تا ۱۹۵۴) و، پس از استقلال، علیه رژیم راست‌گرای طرفدار غرب به رهبری سووانا فوما<ref>Souvanna Phouma</ref> از ۱۹۵۸، پرداخت. سوفانو ونگ در مقایسه با برادر ناتنی‌اش، «شاهزادۀ سرخ»، لقب گرفت. سوفانو ونگ در ۱۹۷۵، پس از شرکت کوتاه‌مدتی در دولت‌های ائتلافی (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳)، نخستین رئیس‌جمهوری دموکراتیک خلق لائو شد. این مقام بیشتر جنبۀ تشریفاتی داشت و قدرت واقعی را در دولت جدید کایسونه فوم ویهان<ref>Kaysone Phomvihane</ref> رهبر «حزب انقلابی خلق لائو» در دست داشت. در ۱۹۸۶ از مقام رئیس کشور کنار رفت، ولی تا ۱۹۹۱ عضو دفتر سیاسی حزب حاکم، حزب انقلابی خلق لائو، بود. | </ref> (سرزمین لائو) را بر‌عهده گرفت، و در ۱۹۷۵ اولین رئیس‌جمهور لائوس شد. سوفانو وُنگ در لوانگ‌پرابانگ<ref>Louangphrabang</ref> به‌‌دنیا آمد و کوچک‌ترین پسر از ۲۲ پسر شاهزاده بون‌خونگ<ref>Boun Khong</ref>، اوپارات<ref>Uparat</ref> (یا نایب‌السلطنه) در خاندان سلطنتی، بود. هنگامی که در پاریس در رشتۀ مهندسی عمران تحصیل می‌کرد جذب سیاست رادیکال شد. در بازگشت به لائوس در ۱۹۳۸، در سِمت مهندس عمران، برای مقام‌های استعماری فرانسه به‌‌کار پرداخت و پس از پایان جنگ جهانی دوم، با برقراری دوبارۀ سلطۀ فرانسه بر لائوس به مخالفت برخاست. در ۱۹۴۶ به جنبش ملی‌گرای لائو ایسارا<ref>Lao Issara</ref> (لائوس آزاد) پیوست و تا ۱۹۴۹ در تایلند در تبعید به‌سر برد. هنگامی که عناصر میانه‌روِ لائوایسارا، ازجمله برادر ناتنی‌اش، شاهزاده سووانا فوما، در ۱۹۴۹ بر سر اعطای وضعیت نیمه‌خودمختار به لائوس با فرانسه به توافق رسیدند، سوفانو ونگ به ویت‌مین<ref>Vietminh</ref> یا حزب کمونیست هند‌و‌چین پیوست که زیر تسلط کمونیست‌های ویتنامی بود. او در ۱۹۵۰ پاتت لائو را به منزلۀ شاخۀ لائوسی ویت‌مین تأسیس کرد. پاتت لائو با کمک ویتنام شمالی بیشتر پانزده سال بعدی را به جنگ چریکی ، ابتدا بر‌ضد فرانسه (تا ۱۹۵۴) و، پس از استقلال، علیه رژیم راست‌گرای طرفدار غرب به رهبری سووانا فوما<ref>Souvanna Phouma</ref> از ۱۹۵۸، پرداخت. سوفانو ونگ در مقایسه با برادر ناتنی‌اش، «شاهزادۀ سرخ»، لقب گرفت. سوفانو ونگ در ۱۹۷۵، پس از شرکت کوتاه‌مدتی در دولت‌های ائتلافی (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳)، نخستین رئیس‌جمهوری دموکراتیک خلق لائو شد. این مقام بیشتر جنبۀ تشریفاتی داشت و قدرت واقعی را در دولت جدید کایسونه فوم ویهان<ref>Kaysone Phomvihane</ref> رهبر «حزب انقلابی خلق لائو» در دست داشت. در ۱۹۸۶ از مقام رئیس کشور کنار رفت، ولی تا ۱۹۹۱ عضو دفتر سیاسی حزب حاکم، حزب انقلابی خلق لائو، بود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۹
سوفانو وُنْگ، شاهزاده (۱۹۰۲ـ۱۹۹۵)(Souphanouvong, Prince)
دولتمرد لائوسی، رئیس‌جمهور لائوس (۱۹۷۵ـ۱۹۸۶). پس از قیام ناموفق بر‌ضد حکومت فرانسه در ۱۹۴۵، رهبری سازمان چریکی پاتت‌لائو[۱] (سرزمین لائو) را بر‌عهده گرفت، و در ۱۹۷۵ اولین رئیس‌جمهور لائوس شد. سوفانو وُنگ در لوانگ‌پرابانگ[۲] به‌‌دنیا آمد و کوچک‌ترین پسر از ۲۲ پسر شاهزاده بون‌خونگ[۳]، اوپارات[۴] (یا نایب‌السلطنه) در خاندان سلطنتی، بود. هنگامی که در پاریس در رشتۀ مهندسی عمران تحصیل می‌کرد جذب سیاست رادیکال شد. در بازگشت به لائوس در ۱۹۳۸، در سِمت مهندس عمران، برای مقام‌های استعماری فرانسه به‌‌کار پرداخت و پس از پایان جنگ جهانی دوم، با برقراری دوبارۀ سلطۀ فرانسه بر لائوس به مخالفت برخاست. در ۱۹۴۶ به جنبش ملی‌گرای لائو ایسارا[۵] (لائوس آزاد) پیوست و تا ۱۹۴۹ در تایلند در تبعید به‌سر برد. هنگامی که عناصر میانه‌روِ لائوایسارا، ازجمله برادر ناتنی‌اش، شاهزاده سووانا فوما، در ۱۹۴۹ بر سر اعطای وضعیت نیمه‌خودمختار به لائوس با فرانسه به توافق رسیدند، سوفانو ونگ به ویت‌مین[۶] یا حزب کمونیست هند‌و‌چین پیوست که زیر تسلط کمونیست‌های ویتنامی بود. او در ۱۹۵۰ پاتت لائو را به منزلۀ شاخۀ لائوسی ویت‌مین تأسیس کرد. پاتت لائو با کمک ویتنام شمالی بیشتر پانزده سال بعدی را به جنگ چریکی ، ابتدا بر‌ضد فرانسه (تا ۱۹۵۴) و، پس از استقلال، علیه رژیم راست‌گرای طرفدار غرب به رهبری سووانا فوما[۷] از ۱۹۵۸، پرداخت. سوفانو ونگ در مقایسه با برادر ناتنی‌اش، «شاهزادۀ سرخ»، لقب گرفت. سوفانو ونگ در ۱۹۷۵، پس از شرکت کوتاه‌مدتی در دولت‌های ائتلافی (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳)، نخستین رئیس‌جمهوری دموکراتیک خلق لائو شد. این مقام بیشتر جنبۀ تشریفاتی داشت و قدرت واقعی را در دولت جدید کایسونه فوم ویهان[۸] رهبر «حزب انقلابی خلق لائو» در دست داشت. در ۱۹۸۶ از مقام رئیس کشور کنار رفت، ولی تا ۱۹۹۱ عضو دفتر سیاسی حزب حاکم، حزب انقلابی خلق لائو، بود.