روسو، تیودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}روسو، تِئودور ( | }} | ||
[[پرونده:22168900-3.jpg|بندانگشتی|حال و هوای رعد و برق در سطح مونمارتر، 1845-1848م اثر تیودور روسو]] | |||
روسو، تِئودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷م)(Rousseau, Theodore)<br /> | |||
نقاش فرانسوی. از شخصیت‌های مهم رشد منظره‌پردازی مدرن فرانسه بود. جنبشی را علیه سبک آکادمیک<ref>academic | نقاش فرانسوی. از شخصیت‌های مهم رشد منظره‌پردازی مدرن [[فرانسه]] بود. جنبشی را علیه سبک آکادمیک<ref>academic | ||
</ref> غالب زمان خویش رهبری کرد، و طراوت و طبیعت‌گرایی<ref>naturalism </ref> نوینی را رواج داد. از سرآمدان [[مکتب باربیزون]]<ref>Barbizon School </ref> شد. روسو از منظره‌پردازان انگلیسی، [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|کانستبل]]<ref>Constable </ref> و [[بانینگتون، ریچارد (۱۸۰۱ـ۱۸۲۸)|ریچارد بانینگتون]]<ref>Richard Bonington </ref>، تأثیر پذیرفت، و از طبیعت در بسیاری از نقاط فرانسه طرح برداشت. ناکامی‌اش در سالن<ref>Salon </ref>های متعدد که لقب «لوگران رفوزه<ref>le grand refusé </ref>» (مردود بزرگ) را برایش به‌همراه داشت، او را به خلوت‌گزینی در باربیزون<ref>Barbizon </ref> در جنگل [[فونتن بلو|فونتن‌بلو]]<ref>Fontainebleau </ref> برانگیخت (۱۸۴۸م)، که با روحیۀ رمانتیک<ref>romantic </ref>اش آن‌جا را مرکز دنیای وحش می‌شمرد. آثارش اگرچه از مطالعۀ دقیق طبیعت مایه می‌گیرند، اغلب از افسردگی شدیدی نشان دارند. روسو نقاشی را از خویشاوندش پو دو سن مارتن<ref>Pau de St Martin</ref> و منظره‌پرداز خرده‌پای دیگری آموخت. در باربیزون، [[دوپره، ژول (۱۸۱۱ـ۱۸۸۹)|ژول دوپره]]<ref> Jules Dupré </ref>، [[دیاز دولاپنیا، نارسیس ویرجیلیو (۱۸۰۸ـ۱۸۷۶)|دیاز دولاپِنیا]]<ref>Diaz de la Peña </ref>، و [[میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)|میله]]<ref>Millet </ref> به او پیوستند، و چهار نقاش هستۀ مکتب باربیزون را تشکیل دادند. حُزن نقاشی‌های تیره‌رنگ او از محوطه‌های باز جنگلی، که [[بودلر، شارل (۱۸۲۱ـ۱۸۶۷)|شارل بودلر]]<ref>Charles Baudelaire</ref> نیز بدان اشاره کرد، هم از روحیۀ خود او برمی‌خاست و هم از خُلق تنگ ناشی از بیماری روانی همسرش. با این‌همه، رویکرد عینی او به طبیعت نیز شایان توجه است. در دهۀ ۱۸۵۰م با توفیق روبه‌رو شد. | |||
</ref> غالب زمان خویش رهبری کرد، و طراوت و طبیعت‌گرایی<ref>naturalism </ref> نوینی را رواج داد. از سرآمدان مکتب باربیزون<ref>Barbizon School </ref> شد. روسو از منظره‌پردازان انگلیسی، کانستبل<ref>Constable </ref> و ریچارد بانینگتون<ref>Richard Bonington </ref>، تأثیر پذیرفت، و از طبیعت در بسیاری از نقاط فرانسه طرح برداشت. ناکامی‌اش در سالن<ref>Salon </ref>های متعدد که لقب «لوگران رفوزه<ref>le grand refusé </ref>» (مردود بزرگ) را برایش به‌همراه داشت، او را به خلوت‌گزینی در باربیزون<ref>Barbizon </ref> در جنگل فونتن‌بلو<ref>Fontainebleau </ref> برانگیخت ( | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۹
| تیودور روسو Theodore Rousseau | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۲م |
| درگذشت | ۱۸۶۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| لقب | لوگران رفوزه (مردود بزرگ) |
| مکتب | مکتب باربیزون |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
روسو، تِئودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷م)(Rousseau, Theodore)
نقاش فرانسوی. از شخصیت‌های مهم رشد منظره‌پردازی مدرن فرانسه بود. جنبشی را علیه سبک آکادمیک[۱] غالب زمان خویش رهبری کرد، و طراوت و طبیعت‌گرایی[۲] نوینی را رواج داد. از سرآمدان مکتب باربیزون[۳] شد. روسو از منظره‌پردازان انگلیسی، کانستبل[۴] و ریچارد بانینگتون[۵]، تأثیر پذیرفت، و از طبیعت در بسیاری از نقاط فرانسه طرح برداشت. ناکامی‌اش در سالن[۶]های متعدد که لقب «لوگران رفوزه[۷]» (مردود بزرگ) را برایش به‌همراه داشت، او را به خلوت‌گزینی در باربیزون[۸] در جنگل فونتن‌بلو[۹] برانگیخت (۱۸۴۸م)، که با روحیۀ رمانتیک[۱۰]اش آن‌جا را مرکز دنیای وحش می‌شمرد. آثارش اگرچه از مطالعۀ دقیق طبیعت مایه می‌گیرند، اغلب از افسردگی شدیدی نشان دارند. روسو نقاشی را از خویشاوندش پو دو سن مارتن[۱۱] و منظره‌پرداز خرده‌پای دیگری آموخت. در باربیزون، ژول دوپره[۱۲]، دیاز دولاپِنیا[۱۳]، و میله[۱۴] به او پیوستند، و چهار نقاش هستۀ مکتب باربیزون را تشکیل دادند. حُزن نقاشی‌های تیره‌رنگ او از محوطه‌های باز جنگلی، که شارل بودلر[۱۵] نیز بدان اشاره کرد، هم از روحیۀ خود او برمی‌خاست و هم از خُلق تنگ ناشی از بیماری روانی همسرش. با این‌همه، رویکرد عینی او به طبیعت نیز شایان توجه است. در دهۀ ۱۸۵۰م با توفیق روبه‌رو شد.