سلوکوس اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سُلوکوس | سُلوکوس اول (ح ۳۵۸ـ۲۸۱پ‌م)(Seleucus (I))<br /> [[File:25203500.jpg|thumb|سُلوکوس اوّل]](یا: سلوکوس نیکاتور) سردار مقدونی اسکندر و بنیادگذار سلسلۀ سُلوکیان<ref>Seleucid Dynasty</ref> در خاورمیانه. سلوکوس پس از مرگ اسکندر (۳۲۳پ‌م)، فرماندار و در ۳۱۲پ‌م فرمانروای سرزمین بابِل<ref>Babylonia </ref> شد و شهر سلوکیه<ref>Seleucia </ref> را در ساحل دجله بنا کرد. سوریه را فتح کرد و خود را پادشاه خواند (۳۰۶پ‌م)، اما سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش او را با بطالسۀ<ref>Ptolemies </ref> مصر درگیر کرد و سپس به‌قتل رسید. پسرش، آنتیوخوس اول<ref>Antiochus I</ref>، جانشین او شد. آنتیگونوس اول<ref>Antigonus I </ref>، سلوکوس را پس از سال‌ها فرمانداری بابِل، سرنگون کرد (۳۱۶پ‌م) و به مصر پناه برد. ولی در ۳۱۲پ‌م بازگشت و تا ۳۰۷پ‌م بابل و سرزمین‌های مجاور را تا باکتریا (باختر)<ref>Bacteria </ref> بازستاند. به هند حمله کرد (۳۰۶پ‌م)، اما سرزمین‌های سابقاً متعلق به ایران را با چاندراگوپتا<ref>Chandragupta</ref> دربرابر فیل‌هایی معاوضه کرد که سبب پیروزی او در ایپسوس<ref>Ipsus </ref> شدند (۳۰۱پ‌م). با این پیروزی از راه سوریه به مدیترانه دست یافت و در سوریه انطاکیه<ref>Antioch </ref> را بنا نهاد. نبردهای دیگر شرق ایران را زیر سیطرۀ سلوکوس آورد و پیروزی بر لوسیماخوس در کوروپِدیوم<ref>Corupedium </ref> (۲۸۱پ‌م) آسیای صغیر را به تصرّف او درآورد. او شاید برای تصرف سرزمین‌های لوسیماخوس در تراس (تراکیه)<ref>Thrace </ref> و مقدونیه<ref>Macedonia </ref> از هِلِسپونت<ref>Hellespont </ref> (داردانل<ref>Dardanelles </ref> کنونی) گذشت، اما اندکی پس از پیاده‌‌شدن در لوسیماخوس<ref>Lysimachia</ref> به‌قتل رسید. | ||
| | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ ایران]] [[Category:ایران باستان تا ورود اسلام]] | [[Category:تاریخ ایران]] | ||
[[Category:ایران باستان تا ورود اسلام]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۲
سُلوکوس اول (ح ۳۵۸ـ۲۸۱پ‌م)(Seleucus (I))
(یا: سلوکوس نیکاتور) سردار مقدونی اسکندر و بنیادگذار سلسلۀ سُلوکیان[۱] در خاورمیانه. سلوکوس پس از مرگ اسکندر (۳۲۳پ‌م)، فرماندار و در ۳۱۲پ‌م فرمانروای سرزمین بابِل[۲] شد و شهر سلوکیه[۳] را در ساحل دجله بنا کرد. سوریه را فتح کرد و خود را پادشاه خواند (۳۰۶پ‌م)، اما سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش او را با بطالسۀ[۴] مصر درگیر کرد و سپس به‌قتل رسید. پسرش، آنتیوخوس اول[۵]، جانشین او شد. آنتیگونوس اول[۶]، سلوکوس را پس از سال‌ها فرمانداری بابِل، سرنگون کرد (۳۱۶پ‌م) و به مصر پناه برد. ولی در ۳۱۲پ‌م بازگشت و تا ۳۰۷پ‌م بابل و سرزمین‌های مجاور را تا باکتریا (باختر)[۷] بازستاند. به هند حمله کرد (۳۰۶پ‌م)، اما سرزمین‌های سابقاً متعلق به ایران را با چاندراگوپتا[۸] دربرابر فیل‌هایی معاوضه کرد که سبب پیروزی او در ایپسوس[۹] شدند (۳۰۱پ‌م). با این پیروزی از راه سوریه به مدیترانه دست یافت و در سوریه انطاکیه[۱۰] را بنا نهاد. نبردهای دیگر شرق ایران را زیر سیطرۀ سلوکوس آورد و پیروزی بر لوسیماخوس در کوروپِدیوم[۱۱] (۲۸۱پ‌م) آسیای صغیر را به تصرّف او درآورد. او شاید برای تصرف سرزمین‌های لوسیماخوس در تراس (تراکیه)[۱۲] و مقدونیه[۱۳] از هِلِسپونت[۱۴] (داردانل[۱۵] کنونی) گذشت، اما اندکی پس از پیاده‌‌شدن در لوسیماخوس[۱۶] به‌قتل رسید.