آغاجاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Aghajari|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=خوزستان|شهرستان=آغاجاری|بخش=مرکزی|موقعیت=۴۱کیلومتری شمال غربی بهبهان و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به امیدیه|جمعیت=۱1,912نفر (1395ش)|نوع اقلیم=گرم و خشک|ارتفاع از سطح دریا=۲۵۰متر|تولیدات و صنایع مهم=استخراج نفت|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=}} | |||
آغاجاری | آغاجاری (Aghajari) | ||
[[پرونده:10141400.jpg|بندانگشتی|بخشی از تأسیسات نفتیِ شرکت نفت آغاجاری]] | |||
شهری در استان | (آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد) شهری در استان [[خوزستان]]، و مرکز شهرستان آغاجاری. با ارتفاعی در حدود ۲۵۰متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری، در ۴۱کیلومتری شمال غربی [[بهبهان، شهر|بهبهان]] و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به [[امیدیه، شهر|امیدیه]]، قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۱1,912نفر (1395ش) و با استخراج بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت یکی از میدان‌های بزرگ نفتی ایران است. حفاری نفت در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ش آغاز گردید، و اولین چاه (شمارۀ 3) در سال ۱۳۱۷ش به نفت رسید و نخستین محمولۀ نفتی آن در سال ۱۳۲۳ش به وسیلۀ خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ش این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فرآورده‌های نفتی ایران از ۱۶ چاه، عنوان بزرگترین حوزۀ نفتی کشور را به دست آورد. در سال ۱۳۳۶ش با بهره‌برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می‌آمد و تا سال ۱۳۳۷ش مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ش تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است. | ||
برخی از مردم این شهر، مهاجرینی می‌باشند که پس از سال ۱۳۱۷ش در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند، اما مردم قدیم شهر و روستاهای آغاجاری از طوایف قوم لر بختیاری هستند و به زبان لری سخن می‌گویند. | |||
---- | |||
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۸
| آغاجاری | |
|---|---|
| استان | خوزستان |
| شهرستان | آغاجاری |
| بخش | مرکزی |
| جمعیت | ۱1,912نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۴۱کیلومتری شمال غربی بهبهان و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به امیدیه |
| نوع اقلیم | گرم و خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۲۵۰متر |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج نفت |
| نام لاتین | Aghajari |
آغاجاری (Aghajari)
(آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد) شهری در استان خوزستان، و مرکز شهرستان آغاجاری. با ارتفاعی در حدود ۲۵۰متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری، در ۴۱کیلومتری شمال غربی بهبهان و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به امیدیه، قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۱1,912نفر (1395ش) و با استخراج بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت یکی از میدان‌های بزرگ نفتی ایران است. حفاری نفت در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ش آغاز گردید، و اولین چاه (شمارۀ 3) در سال ۱۳۱۷ش به نفت رسید و نخستین محمولۀ نفتی آن در سال ۱۳۲۳ش به وسیلۀ خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ش این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فرآورده‌های نفتی ایران از ۱۶ چاه، عنوان بزرگترین حوزۀ نفتی کشور را به دست آورد. در سال ۱۳۳۶ش با بهره‌برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می‌آمد و تا سال ۱۳۳۷ش مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ش تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است.
برخی از مردم این شهر، مهاجرینی می‌باشند که پس از سال ۱۳۱۷ش در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند، اما مردم قدیم شهر و روستاهای آغاجاری از طوایف قوم لر بختیاری هستند و به زبان لری سخن می‌گویند.