منزیز، رابرت گوردون (۱۸۹۴ـ۱۹۷۸): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}سیاستمدار محافظه‌کار استرالیایی، رهبر حزب استرالیای متحد<ref>United Australia Party </ref> (لیبرال کنونی) و نخست‌وزیر (۱۹۳۹ـ۱۹۴۱ و ۱۹۴۹ـ۱۹۶۶). در ملبورن وکیل بود. در ۱۹۲۸ به عرصۀ سیاست راه یافت و نمایندۀ ناسیونالیست پارلمان ویکتوریا<ref>Victoria </ref> شد. در پارلمان فدرال دادستان کل بود (۱۹۳۴ـ۱۹۳۹) و در ۱۹۳۹ پس از جوزف لاینز<ref>Josephe Lyons </ref> نخست‌وزیر و رهبر حزب استرالیای متحد شد و در ۱۹۴۱ به‌سبب ناخرسندی همکارانش از شیوۀ مدیریت او در زمینۀ اقدامات جنگی استرالیا استعفا کرد. در ۱۹۴۹ در دولت ائتلافی لیبرال‌ـ‌محافظه‌کار نخست‌وزیر شد و توانست با استفاده از اختلافات موجود در حزب مخالف کارگر مجدداً در ۱۹۵۱، ۱۹۵۴، ۱۹۵۵، ۱۹۵۸، ۱۹۶۱، و ۱۹۶۳ انتخاب شود. به تأسی از امریکا استرالیا را در جنگ ویتنام<ref>Vietnam War </ref> درگیر کرد و بلافاصله پس از این کار در ۱۹۶۶ استعفا کرد. محافظه‌کار و سلطنت‌طلبی دوآتشه بود. در ۱۹۵۰ کوشید حزب کمونیست<ref>Communist Party </ref> را منحل کند. منتقدانش به او به چشم یک «اِدواردی خشک مغز» می‌نگریستند و معتقد بودند که علاقۀ کافی به آسیا نشان نمی‌دهد و حمایتش از امریکا و رژیم‌های سفیدپوست در افریقا بسیار ناسنجیده است. مدافعانش معتقد بودند که او بر سیاست داخلی و امنیت ملی ثبات حاکم کرده است. در ۱۹۶۳ عنوان سِر دریافت کرد. زادۀ ویکتوریا بود. پدرش بازرگانی پرسبیتری<ref>Presbyterian </ref> و سیاستمداری محافظه‌کار بود. در دانشگاه ملبورن<ref>Melbourne University</ref> حقوق خواند و وکیلی موفق شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۱
مِنزیز، رابِرت گوردون (۱۸۹۴ـ۱۹۷۸)(Menzies, Robert Gordon)
| رابرت گوردون منزیز Robert Gordon Menzies | |
|---|---|
| زادروز |
ویکتوریا ۱۸۹۴م |
| درگذشت | ۱۹۷۸م |
| ملیت | اســترالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل حقوق در دانشگاه ملبورن |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار محافظه‌کار استرالیایی، رهبر حزب استرالیای متحد[۱] (لیبرال کنونی) و نخست‌وزیر (۱۹۳۹ـ۱۹۴۱ و ۱۹۴۹ـ۱۹۶۶). در ملبورن وکیل بود. در ۱۹۲۸ به عرصۀ سیاست راه یافت و نمایندۀ ناسیونالیست پارلمان ویکتوریا[۲] شد. در پارلمان فدرال دادستان کل بود (۱۹۳۴ـ۱۹۳۹) و در ۱۹۳۹ پس از جوزف لاینز[۳] نخست‌وزیر و رهبر حزب استرالیای متحد شد و در ۱۹۴۱ به‌سبب ناخرسندی همکارانش از شیوۀ مدیریت او در زمینۀ اقدامات جنگی استرالیا استعفا کرد. در ۱۹۴۹ در دولت ائتلافی لیبرال‌ـ‌محافظه‌کار نخست‌وزیر شد و توانست با استفاده از اختلافات موجود در حزب مخالف کارگر مجدداً در ۱۹۵۱، ۱۹۵۴، ۱۹۵۵، ۱۹۵۸، ۱۹۶۱، و ۱۹۶۳ انتخاب شود. به تأسی از امریکا استرالیا را در جنگ ویتنام[۴] درگیر کرد و بلافاصله پس از این کار در ۱۹۶۶ استعفا کرد. محافظه‌کار و سلطنت‌طلبی دوآتشه بود. در ۱۹۵۰ کوشید حزب کمونیست[۵] را منحل کند. منتقدانش به او به چشم یک «اِدواردی خشک مغز» می‌نگریستند و معتقد بودند که علاقۀ کافی به آسیا نشان نمی‌دهد و حمایتش از امریکا و رژیم‌های سفیدپوست در افریقا بسیار ناسنجیده است. مدافعانش معتقد بودند که او بر سیاست داخلی و امنیت ملی ثبات حاکم کرده است. در ۱۹۶۳ عنوان سِر دریافت کرد. زادۀ ویکتوریا بود. پدرش بازرگانی پرسبیتری[۶] و سیاستمداری محافظه‌کار بود. در دانشگاه ملبورن[۷] حقوق خواند و وکیلی موفق شد.