بریتن، بنجامین (۱۹۱۳ـ۱۹۷۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۹۱۳م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۷۶م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=انگلیسی | |ملیت=انگلیسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
بریتن، بنجامین (۱۹۱۳ـ۱۹۷۶) | |||
(Britten, Benjamin)<br /> | |||
[[پرونده:Britten, Benjamin.jpg|بندانگشتی|بریتن بنجامین]] | |||
آهنگ‌ساز انگلیسی. اغلب برای خوانندۀ انفرادی آهنگ می‌ساخت، مانند نقش اول اپرای ''پیتر گرایمز''<ref>Peter Grimes | آهنگ‌ساز انگلیسی. اغلب برای خوانندۀ انفرادی آهنگ می‌ساخت، مانند نقش اول اپرای ''پیتر گرایمز''<ref>Peter Grimes | ||
</ref> (۱۹۴۵)، برمبنای شعرهایی از [[کرب، جورج|جورج کرَب]]<ref>George Crabbe</ref> که برای پیتر پیرز<ref> Peter Pears </ref>، همکار همیشگی‌اش خوانندۀ تنور، ساخته شده بود. ازجمله آثار فراوان اوست: ''راهنمای ارکستر برای جوانان''<ref>Young Person’s Guide to the Orchestra | |||
</ref> (۱۹۴۵)، برمبنای شعرهایی از جورج کرَب<ref>George Crabbe</ref> که برای پیتر پیرز<ref> Peter Pears </ref>، همکار همیشگی‌اش خوانندۀ تنور، ساخته شده بود. ازجمله آثار فراوان اوست: ''راهنمای ارکستر برای جوانان''<ref>Young Person’s Guide to the Orchestra | </ref> (۱۹۴۶)، اپرای مجلسی<ref>chamber opera </ref> ''تجاوز به لوکرِسیا''<ref>The Rape of Lucretia </ref> (۱۹۴۶)، ''بیلی باد''<ref>Billy Budd</ref> (۱۹۵۱)، ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref> A Midsummer Night’s Dream </ref> ([[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare | ||
</ref> (۱۹۴۶)، اپرای مجلسی<ref>chamber opera </ref> ''تجاوز به لوکرِسیا''<ref>The Rape of Lucretia </ref> (۱۹۴۶)، ''بیلی باد''<ref>Billy Budd</ref> (۱۹۵۱)،''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref> A Midsummer Night’s Dream </ref> (شکسپیر<ref>Shakespeare | </ref>؛ ۱۹۶۰)، و ''مرگ در ونیز''<ref>Death in Venice </ref>(از [[مان، توماس (۱۸۷۵ـ۱۹۵۵)|توماس مان]]<ref>Thomas Mann </ref>؛ ۱۹۷۳). [[پیانو]] را از هارولد ساموئل<ref>Harold Samuel </ref> و آهنگ‌سازی را از فرانک بریج<ref>Frank Bridge </ref> آموخت. بعدها، با کمک‌هزینۀ تحصیلی، در کالج سلطنتی موسیقی<ref>Royal College of Music </ref> لندن زیر نظر آرتور بنجامین<ref>Arthur Benjamin | ||
</ref>؛ ۱۹۶۰)، و ''مرگ در ونیز''<ref>Death in Venice </ref>(از توماس مان<ref>Thomas Mann </ref>؛ ۱۹۷۳). پیانو را از هارولد ساموئل<ref>Harold Samuel </ref> و آهنگ‌سازی را از فرانک بریج<ref>Frank Bridge </ref> آموخت. بعدها، با کمک‌هزینۀ تحصیلی، در کالج سلطنتی موسیقی<ref>Royal College of Music </ref> لندن زیر نظر آرتور بنجامین<ref>Arthur Benjamin | </ref> و جان ایرلند<ref>John Ireland </ref> به‌‌تحصیل پرداخت. در سال‌های ۱۹۳۹ـ۱۹۴۲ در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] کار کرد، سپس به [[انگلستان]] برگشت و در خانۀ خود در آلدبِرا<ref>Aldeburgh </ref>، [[سافک|سافُک]]، خود را وقف آهنگ‌سازی کرد و در ۱۹۴۸ همراه با پیرز جشنوارۀ سالانۀ موسیقی آن شهر را بنیاد گذاشت. اوراتوریوی او، ''رکویِم جنگ''<ref>War Requiem </ref> (۱۹۶۱)، ترکیبی از متن نیایشی با شعرهای ویلفرد اوئن<ref>Wilfred Owen </ref>، به‌مناسبت وقف مجدد کلیسای جامع کاوِنتری<ref>Coventry Cathedral </ref> در ۱۹۶۲ نوشته شد. نخستین اثر منتشرشدۀ بریتن یک سینفونیِتّا<ref>sinfonietta </ref> برای ارکستر مجلسی (۱۹۳۲) بود. در جشنواره‌های انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref>در سال‌های ۱۹۳۴، ۱۹۳۶، و ۱۹۳۸ برگزیده شد. در سال‌های ۱۹۳۵ـ۱۹۳۷ برای واحد فیلم جی‌پی‌او<ref>GPO </ref> کار می‌کرد. نخستین موفقیت بین‌المللی او با اجرای'''' واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از فرانک بریج<ref> Frank Bridge </ref>، در جشنوارۀ سالزبورگ<ref>Salzburg Festival</ref> در ۱۹۳۷ به‌‌دست آمد. پس از آن نوبت به آثار متعددی رسید که جایگاه او را در مقام سرآمد آهنگ‌سازان انگلیسی دوران تثبیت کردند. | ||
</ref> و جان ایرلند<ref>John Ireland </ref> به‌‌تحصیل پرداخت. در سال‌های ۱۹۳۹ـ۱۹۴۲ در امریکا کار کرد، سپس به انگلستان برگشت و در خانۀ خود در آلدبِرا<ref>Aldeburgh </ref>، | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰
| بنجامین بریتن Benjamin Britten | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۷۶م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کالج سلطنتی موسیقی لندن |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | راهنمای ارکستر برای جوانان (۱۹۴۶)؛ اپرای مجلسی تجاوز به لوکرسیا (۱۹۴۶)؛ بیلی باد (۱۹۵۱) |
| گروه مقاله | موسیقی |
بریتن، بنجامین (۱۹۱۳ـ۱۹۷۶)
(Britten, Benjamin)
آهنگ‌ساز انگلیسی. اغلب برای خوانندۀ انفرادی آهنگ می‌ساخت، مانند نقش اول اپرای پیتر گرایمز[۱] (۱۹۴۵)، برمبنای شعرهایی از جورج کرَب[۲] که برای پیتر پیرز[۳]، همکار همیشگی‌اش خوانندۀ تنور، ساخته شده بود. ازجمله آثار فراوان اوست: راهنمای ارکستر برای جوانان[۴] (۱۹۴۶)، اپرای مجلسی[۵] تجاوز به لوکرِسیا[۶] (۱۹۴۶)، بیلی باد[۷] (۱۹۵۱)، رؤیای شب نیمۀ تابستان[۸] (شکسپیر[۹]؛ ۱۹۶۰)، و مرگ در ونیز[۱۰](از توماس مان[۱۱]؛ ۱۹۷۳). پیانو را از هارولد ساموئل[۱۲] و آهنگ‌سازی را از فرانک بریج[۱۳] آموخت. بعدها، با کمک‌هزینۀ تحصیلی، در کالج سلطنتی موسیقی[۱۴] لندن زیر نظر آرتور بنجامین[۱۵] و جان ایرلند[۱۶] به‌‌تحصیل پرداخت. در سال‌های ۱۹۳۹ـ۱۹۴۲ در امریکا کار کرد، سپس به انگلستان برگشت و در خانۀ خود در آلدبِرا[۱۷]، سافُک، خود را وقف آهنگ‌سازی کرد و در ۱۹۴۸ همراه با پیرز جشنوارۀ سالانۀ موسیقی آن شهر را بنیاد گذاشت. اوراتوریوی او، رکویِم جنگ[۱۸] (۱۹۶۱)، ترکیبی از متن نیایشی با شعرهای ویلفرد اوئن[۱۹]، به‌مناسبت وقف مجدد کلیسای جامع کاوِنتری[۲۰] در ۱۹۶۲ نوشته شد. نخستین اثر منتشرشدۀ بریتن یک سینفونیِتّا[۲۱] برای ارکستر مجلسی (۱۹۳۲) بود. در جشنواره‌های انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر[۲۲]در سال‌های ۱۹۳۴، ۱۹۳۶، و ۱۹۳۸ برگزیده شد. در سال‌های ۱۹۳۵ـ۱۹۳۷ برای واحد فیلم جی‌پی‌او[۲۳] کار می‌کرد. نخستین موفقیت بین‌المللی او با اجرای واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از فرانک بریج[۲۴]، در جشنوارۀ سالزبورگ[۲۵] در ۱۹۳۷ به‌‌دست آمد. پس از آن نوبت به آثار متعددی رسید که جایگاه او را در مقام سرآمد آهنگ‌سازان انگلیسی دوران تثبیت کردند.
- ↑ Peter Grimes
- ↑ George Crabbe
- ↑ Peter Pears
- ↑ Young Person’s Guide to the Orchestra
- ↑ chamber opera
- ↑ The Rape of Lucretia
- ↑ Billy Budd
- ↑ A Midsummer Night’s Dream
- ↑ Shakespeare
- ↑ Death in Venice
- ↑ Thomas Mann
- ↑ Harold Samuel
- ↑ Frank Bridge
- ↑ Royal College of Music
- ↑ Arthur Benjamin
- ↑ John Ireland
- ↑ Aldeburgh
- ↑ War Requiem
- ↑ Wilfred Owen
- ↑ Coventry Cathedral
- ↑ sinfonietta
- ↑ International Society for Contemporary Music
- ↑ GPO
- ↑ Frank Bridge
- ↑ Salzburg Festival