استرالیایی، ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
ادبیات استرالیایی با نامه‌ها، یادداشت‌ها، و خاطرات نخستین مهاجران و کاوشگران آغاز می‌شود. نخستین شاعر مشهور، چارلز هارپر<ref>Charles Harpur | ادبیات استرالیایی با نامه‌ها، یادداشت‌ها، و خاطرات نخستین مهاجران و کاوشگران آغاز می‌شود. نخستین شاعر مشهور، چارلز هارپر<ref>Charles Harpur | ||
</ref> (۱۸۱۳ـ۱۸۶۸) بود. هنری کِندل<ref>Henry Kendall | </ref> (۱۸۱۳ـ۱۸۶۸) بود. هنری کِندل<ref>Henry Kendall | ||
</ref> (۱۸۴۱ـ۱۸۸۲) و اندرو بارتون (بانجو) پَترسون<ref>Andrew Barton (Banjo) Paterson </ref> ازجملۀ کسانی بودند که مصطلحات و وزن زبان روستا را در زبان شعر به‌‌کار گرفتند. برخی از شاعران متأخر عبارت‌اند از کریستوفر برِنن<ref>Christopher Brennan</ref> و جودیت رایت<ref> Judith Wright </ref>، [[اسلسر، کنت آدولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱)|کِنِت اسلِسر]]<ref>Kenneth Slessor</ref>، آر دی (رابرت دیوید) فیتز جرالد<ref> R D (Robert David) Fitzgerald</ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۸۷)، اِی دی (اَلِک دِروِنت) هوپ<ref> A D (Alec Derwent) Hope</ref> (۱۹۰۷ـ۲۰۰۰)، [[مکولی، جیمز فیلیپ (۱۹۱۷ـ۱۹۷۶)|جیمز مکولی]]<ref> James McAuley </ref> (۱۹۱۷ـ۱۹۷۶)، و داوید مألوف<ref>David Malouf </ref>، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس. [[کلارک، مارکوس (۱۸۴۶ـ۱۸۸۱)|مارکوس کلارک]]<ref>Marcus Clarke </ref>، رالف بولدروود<ref>Rolfe Boldrewood</ref>، و [[ریچاردسون، هنری هندل (۱۸۷۰ـ۱۹۴۶)|هنری هندل ریچاردسون]]<ref> Henry Handel Richardson </ref> ازجمله نخستین رمان‌نویسان‌اند. آنچه در مضامین ادبیات این عصر چشمگیر است فضای خشن و خشکی است که در آثار نمایش‌نامه‌نویسی مثل [[لولر، ری (۱۹۲۱)|رِی لولر]]<ref>Ray Lawler </ref> و رمان‌های [[وایت، پاتریک (۱۹۱۲ـ۱۹۹۰)|پاتریک وایت]]<ref>Patrick White</ref> حاکم است، که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد (۱۹۷۳). تامس کِنیلی<ref> Thomas Keneally </ref> نیز برندۀ جایزۀ بوکر<ref>Booker Prize </ref> ۱۹۸۲ برای ''کشتی شیندلر''<ref>''Schindler’s Ark''</ref> شد. شکوفایی دیرهنگام نمایش‌نامه‌های استرالیا به رشد سینمای این کشور در دو دهۀ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کمک کرد. فرهنگ بومیان استرالیا، که برای نویسندگان ملی‌گرا در بین جنگ‌ها سرچشمۀ خلاقیت بود، به پیدایش مجموعه‌هایی از ترجمۀ شعر نامکتوب، اسطوره، و داستان انجامید، و سنّت جدید و از نظرِ سیاسی بنیادستیزِ ادبیات بومی استرالیایی در زبان انگلیسی را شکوفا ساخت. | |||
</ref> (۱۸۴۱ـ۱۸۸۲) و اندرو بارتون (بانجو) پَترسون<ref>Andrew Barton (Banjo) Paterson </ref> ازجملۀ کسانی بودند که مصطلحات و وزن زبان روستا را در زبان شعر به‌‌کار گرفتند. برخی از شاعران متأخر عبارت‌اند از کریستوفر برِنن<ref>Christopher Brennan</ref> و جودیت رایت<ref> Judith Wright </ref>، کِنِت اسلِسر<ref>Kenneth Slessor</ref>، آر دی (رابرت دیوید) فیتز جرالد<ref> R D (Robert David) Fitzgerald</ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۸۷)، اِی دی (اَلِک دِروِنت) هوپ<ref> A D (Alec Derwent) Hope</ref> (۱۹۰۷ـ۲۰۰۰)، جیمز مکولی<ref> James McAuley </ref> (۱۹۱۷ـ۱۹۷۶)، و داوید مألوف<ref>David Malouf </ref>، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس. مارکوس کلارک<ref>Marcus Clarke </ref>، رالف بولدروود<ref>Rolfe Boldrewood</ref>، و هنری هندل ریچاردسون<ref> Henry Handel Richardson </ref> ازجمله نخستین رمان‌نویسان‌اند. آنچه در مضامین ادبیات این عصر چشمگیر است فضای خشن و خشکی است که در آثار نمایش‌نامه‌نویسی مثل رِی لولر<ref>Ray Lawler </ref> و رمان‌های پاتریک وایت<ref>Patrick White</ref> حاکم است، که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد (۱۹۷۳). تامس کِنیلی<ref> Thomas Keneally </ref> نیز برندۀ جایزۀ بوکر<ref>Booker Prize </ref> ۱۹۸۲ برای ''کشتی شیندلر''<ref>''Schindler’s Ark''</ref> شد. شکوفایی دیرهنگام نمایش‌نامه‌های استرالیا به رشد سینمای این کشور در دو دهۀ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کمک کرد. فرهنگ بومیان استرالیا، که برای نویسندگان ملی‌گرا در بین جنگ‌ها سرچشمۀ خلاقیت بود، به پیدایش مجموعه‌هایی از ترجمۀ شعر نامکتوب، اسطوره، و داستان انجامید، و سنّت جدید و از نظرِ سیاسی بنیادستیزِ ادبیات بومی استرالیایی در زبان انگلیسی را شکوفا ساخت. | |||
| | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۰: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:ادبیات عمومی]] [[Category:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]] | [[Category:ادبیات عمومی]] | ||
[[Category:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۶
اُسترالیایی، ادبیات (Australian literature)
ادبیات استرالیایی با نامه‌ها، یادداشت‌ها، و خاطرات نخستین مهاجران و کاوشگران آغاز می‌شود. نخستین شاعر مشهور، چارلز هارپر[۱] (۱۸۱۳ـ۱۸۶۸) بود. هنری کِندل[۲] (۱۸۴۱ـ۱۸۸۲) و اندرو بارتون (بانجو) پَترسون[۳] ازجملۀ کسانی بودند که مصطلحات و وزن زبان روستا را در زبان شعر به‌‌کار گرفتند. برخی از شاعران متأخر عبارت‌اند از کریستوفر برِنن[۴] و جودیت رایت[۵]، کِنِت اسلِسر[۶]، آر دی (رابرت دیوید) فیتز جرالد[۷] (۱۹۰۲ـ۱۹۸۷)، اِی دی (اَلِک دِروِنت) هوپ[۸] (۱۹۰۷ـ۲۰۰۰)، جیمز مکولی[۹] (۱۹۱۷ـ۱۹۷۶)، و داوید مألوف[۱۰]، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس. مارکوس کلارک[۱۱]، رالف بولدروود[۱۲]، و هنری هندل ریچاردسون[۱۳] ازجمله نخستین رمان‌نویسان‌اند. آنچه در مضامین ادبیات این عصر چشمگیر است فضای خشن و خشکی است که در آثار نمایش‌نامه‌نویسی مثل رِی لولر[۱۴] و رمان‌های پاتریک وایت[۱۵] حاکم است، که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد (۱۹۷۳). تامس کِنیلی[۱۶] نیز برندۀ جایزۀ بوکر[۱۷] ۱۹۸۲ برای کشتی شیندلر[۱۸] شد. شکوفایی دیرهنگام نمایش‌نامه‌های استرالیا به رشد سینمای این کشور در دو دهۀ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کمک کرد. فرهنگ بومیان استرالیا، که برای نویسندگان ملی‌گرا در بین جنگ‌ها سرچشمۀ خلاقیت بود، به پیدایش مجموعه‌هایی از ترجمۀ شعر نامکتوب، اسطوره، و داستان انجامید، و سنّت جدید و از نظرِ سیاسی بنیادستیزِ ادبیات بومی استرالیایی در زبان انگلیسی را شکوفا ساخت.
- ↑ Charles Harpur
- ↑ Henry Kendall
- ↑ Andrew Barton (Banjo) Paterson
- ↑ Christopher Brennan
- ↑ Judith Wright
- ↑ Kenneth Slessor
- ↑ R D (Robert David) Fitzgerald
- ↑ A D (Alec Derwent) Hope
- ↑ James McAuley
- ↑ David Malouf
- ↑ Marcus Clarke
- ↑ Rolfe Boldrewood
- ↑ Henry Handel Richardson
- ↑ Ray Lawler
- ↑ Patrick White
- ↑ Thomas Keneally
- ↑ Booker Prize
- ↑ Schindler’s Ark