علیرضا بس دست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱۱: خط ۱۱:
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= هنركده‌ی موسیقى ملى  
|تحصیلات و محل تحصیل= هنركده‌ی موسیقى ملى، دیپلم ریاضى‌ 
| شغل و تخصص اصلی = نوازنده‌ی نی
| شغل و تخصص اصلی = نوازنده‌ی نی
|سبک = سنتی
|سبک = سنتی
خط ۲۵: خط ۲۵:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
[[پرونده:2042151917.jpg|جایگزین=علیرضا بس‌دست|بندانگشتی|علیرضا بس‌دست]]
علیرضا بس‌‏دست (قصر شیرین 25 دی 1335ش-  )  
علیرضا بس‌‏دست (قصر شیرین 25 دی 1335ش-  )  




نوازنده‌ی ایرانی نی. تحصیلات ابتدایى را در دبستان شهریار شهرشان گذراند. در سن ده سالگى به نواختن تنبك و فلوت روى آورد. با كوزه تنبك ساخت و به تقلید از آهنگ‌‏هایى كه از رادیو پخش مى‏‌شد (و غالبا از روی تک‌نوازی‌های استاد [[حسن کسایی (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]]) نواختن نی را دنبال مى‏‌كرد. در سال 1351 در اولین كنكور موسیقى كه با همت یك بنیاد فرهنگى برگزار شد شركت كرد و نفر اول نى كشور شد. چون در همان سال دیپلم ریاضى‌اش را هم گرفته بود، وارد هنركده‌ی موسیقى ملى شد. او همزمان با تحصیلات هنرکده، زیر نظر [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود كریمى]] مدت‌ها به فراگیرى گوشه‏‌ها و ردیف‌‏هاى آواز ایرانى پرداخت.


بس‌دست در سال 1356 (در روزهاى تعطیل دانشگاه)، دوروز در هفته در رادیو كرمانشاه اجرای نی داشته و آهنگ‌‏هایى هم در كنار نوازندگى ساخته است. در سال 1359 در رادیو و تلویزیون ایران به كار نوازندگى و آهنگ‌سازى در اركسترهاى سنتى و بزرگ وارد شد و در سال 1360 در تالار وحدت، مركز سرود و آهنگ‌‏هاى انقلابى كارهاى هنرى خود را دنبال كرد. بس‏‌دست با اركسترهاى بزرگ و صاحب‌‏نامى مثل اركستر مجلسى تلویزیون و اركستر سمفونیك به عنوان تک‌نواز و هم‌نواز همكارى کرده و در كنسرت‌‏هاى متعددى در تالار رودكى و سالن‏‌هاى مراكز فرهنگى و هنرى شركت داشته است. او سال‏‌هاست كه مشغول تدریس نى مى‏‌باشد. علاوه بر این  بیش‌تر از بیست نوار كاست هم با همكارى خوانندگانى مثل [[حسین قوامی (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامى]]، [[محمودی خوانساری، محمود (تهران ۱۳۱۳ـ۱۳۶۶ش)|محمودى خوانسارى]]، [[مهرداد کاظمی|مهرداد كاظمى]]، مظهر خالقى و قاسم رفعتى (به‌ همراه هنرمندانى چون برادران سینكى، داود یاسرى، مجتبى میرزاده و محمود فرهمندبافى) از او منتشر شده است.
نوازنده‌ی ایرانی نی. تحصیلات ابتدایى را در دبستان شهریار شهرشان گذراند. در سن ده سالگى به نواختن تنبک و [[فلوت]] روى آورد. با کوزه تنبک ساخت و به تقلید از آهنگ‌‏هایى که از رادیو پخش مى‏‌شد (و غالبا از روی تک‌نوازی‌های استاد [[حسن کسایی (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]]) نواختن نی را دنبال مى‏‌کرد. در سال 1351 در اولین کنکور موسیقى که با همت یک بنیاد فرهنگى برگزار شد شرکت کرد و نفر اول نى کشور شد. چون در همان سال دیپلم ریاضى‌اش را هم گرفته بود، وارد هنرکده‌ی موسیقى ملى شد. او همزمان با تحصیلات هنرکده، زیر نظر [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمى]] مدت‌ها به فراگیرى گوشه‏‌ها و ردیف‌‏هاى آواز ایرانى پرداخت.
 
بس‌دست در سال 1356 (در روزهاى تعطیل دانشگاه)، دوروز در هفته در رادیو [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]] اجرای نی داشته و آهنگ‌‏هایى هم در کنار نوازندگى ساخته است. در سال 1359 در رادیو و تلویزیون ایران به کار نوازندگى و آهنگ‌سازى در ارکسترهاى سنتى و بزرگ وارد شد و در سال 1360 در تالار وحدت، مرکز سرود و آهنگ‌‏هاى انقلابى کارهاى هنرى خود را دنبال کرد. بس‏‌دست با ارکسترهاى بزرگ و صاحب‌‏نامى مثل ارکستر مجلسى تلویزیون و ارکستر سمفونیک به عنوان تک‌نواز و هم‌نواز همکارى کرده و در کنسرت‌‏هاى متعددى در [[تالار رودکی|تالار رودکى]] و سالن‏‌هاى مراکز فرهنگى و هنرى شرکت داشته است. او سال‏‌هاست که مشغول تدریس نى مى‏‌باشد. علاوه بر این  بیش‌تر از بیست نوار کاست هم با همکارى خوانندگانى مثل [[حسین قوامی (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامى]]، [[محمودی خوانساری، محمود (تهران ۱۳۱۳ـ۱۳۶۶ش)|محمودى خوانسارى]]، [[مهرداد کاظمی|مهرداد کاظمى]]، مظهر خالقى و قاسم رفعتى (به‌ همراه هنرمندانى چون برادران سینکى، داود یاسرى، مجتبى میرزاده و محمود فرهمندبافى) از او منتشر شده است.[[پرونده:2042151917.jpg|جایگزین=علیرضا بس‌دست|بندانگشتی|علیرضا بس‌دست]]برخی از آلبوم‌ها: ''نسیم زلف'' (آهنگساز و نوازنده نی)؛ ''خزان عشق'' ([[علی رستمیان]])؛ ''دل من'' (علی رستمیان)؛ ''بامدادان'' (علی رستمیان)؛ ''مردان خدا'' (جلال‌الدین محمدیان)؛ ''نغمه‌گر'' (تک‌نوازی نی).


برخی از آلبوم‌ها: ''نسیم زلف'' (آهنگساز و نوازنده نی)؛ ''خزان عشق'' (علی رستمیان)؛ ''دل من'' (علی رستمیان)؛ ''بامدادان'' (علی رستمیان)؛ ''مردان خدا'' (جلال‌الدین محمدیان)؛ ''نغمه‌گر'' (تک‌نوازی نی).
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۴

علیرضا بس‌دست
زادروز قصر شیرین 25 دی 1335ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل هنركده‌ی موسیقى ملى، دیپلم ریاضى‌ 
شغل و تخصص اصلی نوازنده‌ی نی
سبک سنتی
آثار نسیم زلف (آهنگساز و نوازنده نی)؛ نغمه‌گر (تک‌نوازی نی)
گروه مقاله موسیقی

علیرضا بس‌‏دست (قصر شیرین 25 دی 1335ش- )


نوازنده‌ی ایرانی نی. تحصیلات ابتدایى را در دبستان شهریار شهرشان گذراند. در سن ده سالگى به نواختن تنبک و فلوت روى آورد. با کوزه تنبک ساخت و به تقلید از آهنگ‌‏هایى که از رادیو پخش مى‏‌شد (و غالبا از روی تک‌نوازی‌های استاد حسن کسایی) نواختن نی را دنبال مى‏‌کرد. در سال 1351 در اولین کنکور موسیقى که با همت یک بنیاد فرهنگى برگزار شد شرکت کرد و نفر اول نى کشور شد. چون در همان سال دیپلم ریاضى‌اش را هم گرفته بود، وارد هنرکده‌ی موسیقى ملى شد. او همزمان با تحصیلات هنرکده، زیر نظر محمود کریمى مدت‌ها به فراگیرى گوشه‏‌ها و ردیف‌‏هاى آواز ایرانى پرداخت.

بس‌دست در سال 1356 (در روزهاى تعطیل دانشگاه)، دوروز در هفته در رادیو کرمانشاه اجرای نی داشته و آهنگ‌‏هایى هم در کنار نوازندگى ساخته است. در سال 1359 در رادیو و تلویزیون ایران به کار نوازندگى و آهنگ‌سازى در ارکسترهاى سنتى و بزرگ وارد شد و در سال 1360 در تالار وحدت، مرکز سرود و آهنگ‌‏هاى انقلابى کارهاى هنرى خود را دنبال کرد. بس‏‌دست با ارکسترهاى بزرگ و صاحب‌‏نامى مثل ارکستر مجلسى تلویزیون و ارکستر سمفونیک به عنوان تک‌نواز و هم‌نواز همکارى کرده و در کنسرت‌‏هاى متعددى در تالار رودکى و سالن‏‌هاى مراکز فرهنگى و هنرى شرکت داشته است. او سال‏‌هاست که مشغول تدریس نى مى‏‌باشد. علاوه بر این بیش‌تر از بیست نوار کاست هم با همکارى خوانندگانى مثل حسین قوامى، محمودى خوانسارى، مهرداد کاظمى، مظهر خالقى و قاسم رفعتى (به‌ همراه هنرمندانى چون برادران سینکى، داود یاسرى، مجتبى میرزاده و محمود فرهمندبافى) از او منتشر شده است.

علیرضا بس‌دست
علیرضا بس‌دست

برخی از آلبوم‌ها: نسیم زلف (آهنگساز و نوازنده نی)؛ خزان عشق (علی رستمیاندل من (علی رستمیان)؛ بامدادان (علی رستمیان)؛ مردان خدا (جلال‌الدین محمدیان)؛ نغمه‌گر (تک‌نوازی نی).