حاج ميرزا ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حاج ميرزا ابوالقاسم ( - 1339ق) | حاج ميرزا ابوالقاسم ( - 1339ق) | ||
(مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی. | (مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی. معلومات مقدماتی و سطوح را در مشهد آموخت و برای تكميل آن، به عتبات عاليات رفت. طی چند سالی که دولت او را به نجف تبعید کرده بود و آن‌جا اقامت داشت، به تكميل تحصيلاتش پرداخت و در محضر [[رشتی، میرزا حبیب الله (رشت ۱۲۳۴ـ نجف ۱۳۱۲ق)|ميرزا حبيب الله رشتی]] و آخوند ملا علی نهاوندی تلمذ كرد. در نجف اشرف، مورد حمایت مرحوم [[آخوند خراسانی]] بود. علم اخلاق و سلوک را از آخوند ملا حسينقلی همدانی و آقا سيد محمد رضا خراسانی فرا گرفت. پس از اين‌كه مراجع تقليد آن زمان اجتهاد را مجاز دانستند، به مشهد برگشت و به ترويج دين و تدريس مشغول شد. | ||
او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد. از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود. [[بدایع نگار، فضل الله (مشهد ۱۲۶۹ـ۱۳۴۳ق)|فضل‌الله بدایع‌نگار]] فرزند اوست. | |||
[[رده:دین اسلام]] | |||
[[رده:اشخاص و عناوین، اصطلاحات و مفاهیم عمومی]] | |||
او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد. | |||
از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود. | |||
فضل الله | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۱
حاج ميرزا ابوالقاسم ( - 1339ق)
(مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی. معلومات مقدماتی و سطوح را در مشهد آموخت و برای تكميل آن، به عتبات عاليات رفت. طی چند سالی که دولت او را به نجف تبعید کرده بود و آن‌جا اقامت داشت، به تكميل تحصيلاتش پرداخت و در محضر ميرزا حبيب الله رشتی و آخوند ملا علی نهاوندی تلمذ كرد. در نجف اشرف، مورد حمایت مرحوم آخوند خراسانی بود. علم اخلاق و سلوک را از آخوند ملا حسينقلی همدانی و آقا سيد محمد رضا خراسانی فرا گرفت. پس از اين‌كه مراجع تقليد آن زمان اجتهاد را مجاز دانستند، به مشهد برگشت و به ترويج دين و تدريس مشغول شد.
او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد. از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود. فضل‌الله بدایع‌نگار فرزند اوست.