ماری دو فرانس (۱۱۵۰ـ ۱۲۱۵م): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
ماری دو فرانس (۱۱۵۰ـ ۱۲۱۵م) | [[پرونده:38041700.jpg|بندانگشتی|ماري دو فرانْس]] | ||
ماری دو فرانس (۱۱۵۰ـ ۱۲۱۵م) (Marie de France) | |||
شاعر فرانسوی. گمان میرود که خواهر ناتنی هنری دوم<ref>Henry II</ref>، پادشاه انگلستان، و مادر روحانی شافتسبری<ref>Shaftesbury</ref> (۱۱۸۱ـ۱۲۱۵م) بوده است. آثار برجا مانده از او، که همه در قالب شعرهای هشت سیلابی است، عبارتاند از ''قصههای منظوم''<ref>''Lais''</ref> که قبل از 1189م آنها را نوشته و مشتمل بر دوازده قصه است (این قصهها به موضوعات سلتی <ref>Celtic</ref>و آرتوری<ref>Arthurian</ref> میپردازند)؛ ''ایزوپه''<ref>''Ysopet''</ref>، مجموعۀ 103 حکایت که آنها را از انگلیسی ترجمه و به کنت ویلیام<ref>Count William</ref> نامی تقدیم کرده است؛ و ''برزخ سنت پاتریک''<ref>''Espurgatoire Saint Patrice/St Patrick's Purgatory''</ref> که پس از 1189م آن را نوشته است و گزارش دقیقی به لاتین از دیدار یک سلحشور از برزخ سنت پاتریک در ایرلند است. ماری مدعی بود که ''قصههای منظوم'' مبتنی بر ترانههای قدیمی برتونی با ریشۀ سِلتی است؛ این قصهها مهارت فنی خاصی داشتند و احتمالاً تروورها<ref>trouvéres</ref> (شاعران فرانسۀ شمالی) ترانه های خود را با الهام از آنها میسرودند. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۲
ماری دو فرانس (۱۱۵۰ـ ۱۲۱۵م) (Marie de France)
شاعر فرانسوی. گمان میرود که خواهر ناتنی هنری دوم[۱]، پادشاه انگلستان، و مادر روحانی شافتسبری[۲] (۱۱۸۱ـ۱۲۱۵م) بوده است. آثار برجا مانده از او، که همه در قالب شعرهای هشت سیلابی است، عبارتاند از قصههای منظوم[۳] که قبل از 1189م آنها را نوشته و مشتمل بر دوازده قصه است (این قصهها به موضوعات سلتی [۴]و آرتوری[۵] میپردازند)؛ ایزوپه[۶]، مجموعۀ 103 حکایت که آنها را از انگلیسی ترجمه و به کنت ویلیام[۷] نامی تقدیم کرده است؛ و برزخ سنت پاتریک[۸] که پس از 1189م آن را نوشته است و گزارش دقیقی به لاتین از دیدار یک سلحشور از برزخ سنت پاتریک در ایرلند است. ماری مدعی بود که قصههای منظوم مبتنی بر ترانههای قدیمی برتونی با ریشۀ سِلتی است؛ این قصهها مهارت فنی خاصی داشتند و احتمالاً تروورها[۹] (شاعران فرانسۀ شمالی) ترانه های خود را با الهام از آنها میسرودند.