میرزا عبدالکریم ملا باشی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(نیز با نام: حاج میرزا عبدالکریم ملا باشی تبریزی) از علماى قزوین در عصر [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]]، فرزند میرزا ابوالقاسم ایروانی (متوفی 1230ق در تبریز) و پدر میرزا فضل علی آقا متخلص به صفاء. همراه پدرش از ایروان به آذربایجان مهاجرت کرد. از آن‌جا که میرزا عبدالکریم مردی فاضل و دانشمند بود، برای درس دادن به فرزندان عباس میرزا نایب‌السلطنه انتخاب شد و عمدتاً به اسکندر میرزا پسر ششم نایب‌السلطنه درس می‌داد. | (نیز با نام: حاج میرزا عبدالکریم ملا باشی تبریزی) از علماى قزوین در عصر [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]]، فرزند میرزا ابوالقاسم ایروانی (متوفی 1230ق در تبریز) و پدر میرزا فضل علی آقا متخلص به صفاء. همراه پدرش از ایروان به آذربایجان مهاجرت کرد. از آن‌جا که میرزا عبدالکریم مردی فاضل و دانشمند بود، برای درس دادن به فرزندان عباس میرزا نایب‌السلطنه انتخاب شد و عمدتاً به اسکندر میرزا پسر ششم نایب‌السلطنه درس می‌داد. | ||
ملاباشی از شاگردان ممتاز [[طباطبایی، سید علی|سید علی طباطبایی]]، مشهور به "صاحب ریاض" بود و در فقه، "ریاض" استادش را تدریس می‌کرد. فرزندش، میرزا محمدعلی، و [[ایروانی، فاضل|فاضل ایروانی]] و [[رشتی، میرزا حبیب الله (رشت ۱۲۳۴ـ نجف ۱۳۱۲ق)|میرزا حبیب الله رشتی]] و میرزا محمد تنکابنی صاحب "[[قصص العلما|قصص‌العلماء]]" از شاگردانش بودند. | ملاباشی از شاگردان ممتاز [[طباطبایی، سید علی|سید علی طباطبایی]]، مشهور به "صاحب ریاض" بود و در فقه، "ریاض" استادش را تدریس می‌کرد. فرزندش، میرزا محمدعلی، و [[ایروانی، فاضل|فاضل ایروانی]] و [[رشتی، میرزا حبیب الله (رشت ۱۲۳۴ـ نجف ۱۳۱۲ق)|میرزا حبیب الله رشتی]] و میرزا محمد تنکابنی صاحب "[[قصص العلما|قصص‌العلماء]]" از شاگردانش بودند. بناى مسجد، تكیه، آب انبار و بقعه‌اى بر روى قبر حاج محمدجعفر مجذوب علیشاه كبودر آهنگى در تبریز، از آثارش است. | ||
بناى مسجد، تكیه، آب انبار و بقعه‌اى بر روى قبر حاج محمدجعفر مجذوب علیشاه كبودر آهنگى در تبریز، از آثارش است. | |||
عمده آثار علمی‌اش عبارت‌اند از: «''اصالة البرائة''»؛ حاشیه بر كتاب ''«الطهارة»'' از «ریاض» استادش؛ "''مختصر العروض''"، به فارسی که برای فرزندش میرزا محمدعلی تألیف کرد؛ رسالهٔ "''قواعد النحو و الصرف فی لغة الفرس''". او رساله‌ای در "قافیه" نیز دارد که چاپ نشده است. | عمده آثار علمی‌اش عبارت‌اند از: «''اصالة البرائة''»؛ حاشیه بر كتاب ''«الطهارة»'' از «ریاض» استادش؛ "''مختصر العروض''"، به فارسی که برای فرزندش میرزا محمدعلی تألیف کرد؛ رسالهٔ "''قواعد النحو و الصرف فی لغة الفرس''". او رساله‌ای در "قافیه" نیز دارد که چاپ نشده است. | ||
میرزا عبدالکریم در تبریز درگذشت و در سید حمزه در محلۀ سرخاب، در تکیه‌ای که مخصوص خودش بود و معروف به مقبرۀ حاجب ملاباشی است، دفن شد. | میرزا عبدالکریم در تبریز درگذشت و در سید حمزه در محلۀ سرخاب، در تکیه‌ای که مخصوص خودش بود و معروف به مقبرۀ حاجب ملاباشی است، دفن شد. | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:دوره قاجار]] | |||
[[رده:دین اسلام]] | |||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۲
میرزا عبدالکریم ملا باشی (ایروان 1220- تبریز 1294ق)
(نیز با نام: حاج میرزا عبدالکریم ملا باشی تبریزی) از علماى قزوین در عصر محمدشاه قاجار، فرزند میرزا ابوالقاسم ایروانی (متوفی 1230ق در تبریز) و پدر میرزا فضل علی آقا متخلص به صفاء. همراه پدرش از ایروان به آذربایجان مهاجرت کرد. از آن‌جا که میرزا عبدالکریم مردی فاضل و دانشمند بود، برای درس دادن به فرزندان عباس میرزا نایب‌السلطنه انتخاب شد و عمدتاً به اسکندر میرزا پسر ششم نایب‌السلطنه درس می‌داد.
ملاباشی از شاگردان ممتاز سید علی طباطبایی، مشهور به "صاحب ریاض" بود و در فقه، "ریاض" استادش را تدریس می‌کرد. فرزندش، میرزا محمدعلی، و فاضل ایروانی و میرزا حبیب الله رشتی و میرزا محمد تنکابنی صاحب "قصص‌العلماء" از شاگردانش بودند. بناى مسجد، تكیه، آب انبار و بقعه‌اى بر روى قبر حاج محمدجعفر مجذوب علیشاه كبودر آهنگى در تبریز، از آثارش است.
عمده آثار علمی‌اش عبارت‌اند از: «اصالة البرائة»؛ حاشیه بر كتاب «الطهارة» از «ریاض» استادش؛ "مختصر العروض"، به فارسی که برای فرزندش میرزا محمدعلی تألیف کرد؛ رسالهٔ "قواعد النحو و الصرف فی لغة الفرس". او رساله‌ای در "قافیه" نیز دارد که چاپ نشده است.
میرزا عبدالکریم در تبریز درگذشت و در سید حمزه در محلۀ سرخاب، در تکیه‌ای که مخصوص خودش بود و معروف به مقبرۀ حاجب ملاباشی است، دفن شد.