کانینگم، مرس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده: | [[پرونده:Cunningham, Merce.jpg|بندانگشتی|مرس کانینگم]] | ||
کانینگم، مرس (1919ـ ) (Cunningham, Merce) | |||
طراح رقص و رقصندۀ امریکایی. پدر و بنیادگذار رقص پسامدرن<ref>postmodernist</ref> یا تجربی. او رقص را از قید و بندِ موسیقی رها ساخت، تا از دینامیک خاص خود پیروی کند. کانینگم همراه با جان کِیج<ref>John Cage</ref>، دوست و | طراح رقص و رقصندۀ امریکایی. پدر و بنیادگذار رقص [[پسامدرنیسم (موسیقی)|پسامدرن]]<ref>postmodernist</ref> یا تجربی. او رقص را از قید و بندِ موسیقی رها ساخت، تا از دینامیک خاص خود پیروی کند. کانینگم همراه با [[کیج، جان (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)|جان کِیج]]<ref>John Cage</ref>، دوست و همکار آهنگساز خود، عامل اتفاق و شانس را به روند خلاقانۀ رقص وارد کرد، مانند ریختن تاس در انتخاب حرکات. کانینگم متأثر از [[گراهام، مارتا|مارتا گراهام]]<ref>Martha Graham</ref> بود و در کمپانی رقص او با سمت تک‌رقصنده همکاری می‌کرد (1939ـ1945). سپس در 1953 کمپانی رقص پیشتاز و پس از آن مدرسۀ خود را در [[نیویورک]] راه‌اندازی کرد. ازجمله آثار اوست: فصل‌ها<ref>The Seasons</ref> (1947)، ملاقات عجیب<ref>Antic Meet</ref> (1958)، و بازارچه<ref>Arcade</ref> (1985). کانینگم برای به روی صحنه بردن آثارش با آهنگسازانی همچون کِیج و هنرمندانی همچون [[راوشنبرگ، رابرت (۱۹۲۵ـ۲۰۰۸)|رابرت راوشنبرگ]]<ref>Robert Rauschenberg</ref> همکاری نزدیک داشت. ازجمله دستاوردهای این همکاری است: سپتت<ref>Septet</ref> (1953)؛ سوییت برای پنج<ref>Suite for Five</ref> (1956)؛ بحران‌ها<ref>Crises</ref> (1960) و علایم<ref>Signals</ref> (1970). | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۸
| مرس كانينگم Merce Cunningham | |
|---|---|
| زادروز |
1919م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | طراح رقص و رقصنده |
| فعالیت‌های مهم | پدر و بنیادگذار رقص پسامدرن |
| آثار | فصل‌ها (1947)، ملاقات عجیب (1958)، و بازارچه (1985) |
| گروه مقاله | رقص |
کانینگم، مرس (1919ـ ) (Cunningham, Merce)
طراح رقص و رقصندۀ امریکایی. پدر و بنیادگذار رقص پسامدرن[۱] یا تجربی. او رقص را از قید و بندِ موسیقی رها ساخت، تا از دینامیک خاص خود پیروی کند. کانینگم همراه با جان کِیج[۲]، دوست و همکار آهنگساز خود، عامل اتفاق و شانس را به روند خلاقانۀ رقص وارد کرد، مانند ریختن تاس در انتخاب حرکات. کانینگم متأثر از مارتا گراهام[۳] بود و در کمپانی رقص او با سمت تک‌رقصنده همکاری می‌کرد (1939ـ1945). سپس در 1953 کمپانی رقص پیشتاز و پس از آن مدرسۀ خود را در نیویورک راه‌اندازی کرد. ازجمله آثار اوست: فصل‌ها[۴] (1947)، ملاقات عجیب[۵] (1958)، و بازارچه[۶] (1985). کانینگم برای به روی صحنه بردن آثارش با آهنگسازانی همچون کِیج و هنرمندانی همچون رابرت راوشنبرگ[۷] همکاری نزدیک داشت. ازجمله دستاوردهای این همکاری است: سپتت[۸] (1953)؛ سوییت برای پنج[۹] (1956)؛ بحران‌ها[۱۰] (1960) و علایم[۱۱] (1970).