بیرانوندی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بِیْرانْوندی <br> | بِیْرانْوندی <br>از لهجه‌های گویش لکی، رایج در میان ایل بیرانوند. این لهجه در اراضی پشتکوه و منطقۀ سیلاخور رواج داشت اما به‌تدریج با مهاجرت این ایل به لرستان، در زمان شاه‌عباس، در اراضی ایلات لُرزبان ماند چگنی، ساکی، مافی، امرایی و کوشکی نیز رواج پیدا کرد. بیرانوندی، به دلیل خویشاوندی، به گویش باجلانی نزدیک است. منطقۀ گرمسیری بیرانوندها، استان ایلام است و گروهی نیز در دامنۀ کبیرکوه و منطقۀ گرمسیری بهاروند و خرم‌آباد سکونت دارند. ییلاق بیرانوند بخش چغلوندی یا هِرّو بین خرم‌آباد و بروجرد، قسمت‌هایی از راغه و ریمله و اسکین است. | ||
از لهجه‌های گویش لکی، رایج در میان ایل بیرانوند. این لهجه در اراضی پشتکوه و منطقۀ سیلاخور رواج داشت اما | در این گویش، نشانۀ جمع alـ/yelـ است. نشانۀ تصغیر ilek است، u پس از صامت به i تبدیل می‌شود، مانند ri «رو». در بیرانوندی با enـ یا anـ اسم فاعل ساخته می‌شود، مانند زمان حال فعل «گفتن» در بیرانوندی با ریشۀ وچ/وش صرف می‌شود. | ||
<br /><!--42165000--> | <br /><!--42165000--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۵
بِیْرانْوندی
از لهجه‌های گویش لکی، رایج در میان ایل بیرانوند. این لهجه در اراضی پشتکوه و منطقۀ سیلاخور رواج داشت اما به‌تدریج با مهاجرت این ایل به لرستان، در زمان شاه‌عباس، در اراضی ایلات لُرزبان ماند چگنی، ساکی، مافی، امرایی و کوشکی نیز رواج پیدا کرد. بیرانوندی، به دلیل خویشاوندی، به گویش باجلانی نزدیک است. منطقۀ گرمسیری بیرانوندها، استان ایلام است و گروهی نیز در دامنۀ کبیرکوه و منطقۀ گرمسیری بهاروند و خرم‌آباد سکونت دارند. ییلاق بیرانوند بخش چغلوندی یا هِرّو بین خرم‌آباد و بروجرد، قسمت‌هایی از راغه و ریمله و اسکین است.
در این گویش، نشانۀ جمع alـ/yelـ است. نشانۀ تصغیر ilek است، u پس از صامت به i تبدیل می‌شود، مانند ri «رو». در بیرانوندی با enـ یا anـ اسم فاعل ساخته می‌شود، مانند زمان حال فعل «گفتن» در بیرانوندی با ریشۀ وچ/وش صرف می‌شود.