لایم لایت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
 
[[پرونده:37047000.jpg|بندانگشتی|صحنه‌ای از فیلم لایم لایت]]
لایْم‌لایت (Limelight)
لایم‌لایت (Limelight)


(یا: ''روشنایی صحنه'') فیلمی سیاه‌وسفید به نویسندگی و کارگردانی [[چاپلین، چارلی (۱۸۸۹ـ۱۹۷۷)|چارلی چاپلین]]<ref>Charlie Chaplin
(یا: ''روشنایی صحنه'') فیلمی سیاه‌وسفید به نویسندگی و کارگردانی [[چاپلین، چارلی (۱۸۸۹ـ۱۹۷۷)|چارلی چاپلین]]<ref>Charlie Chaplin
</ref>، تولید ۱۹۵۲. در این فیلم چاپلین نقش دلقک از دور خارج‌شده‌ای را بازی می‌کند که سال‌هاست محبوبیتش را از‌دست داده و اینک با نجات بالرین جوانی ([[بلوم، کلر (۱۹۳۱)|کِلِر بلوم]]<ref>Claire Bloom</ref>) به زندگی خود حیات تازه‌ای می‌بخشد. این فیلم که ماجرایش در آغاز قرن ۲۰ و در تماشاخانۀ دوران جوانی کارگردان می‌گذرد، شخصی‌ترین فیلم چاپلین است و محتوایش از زندگی خود او برگرفته شده است. این اثر، که آخرین فیلم چاپلین در امریکا بود، گاهی به ورطۀ احساساتی‌گری نزدیک می‌شود و بیشتر تأثربرانگیز است تا خنده‌دار.
</ref>، تولید ۱۹۵۲. در این فیلم چاپلین نقش دلقک از دور خارج‌شده‌ای را بازی می‌کند که سال‌هاست محبوبیتش را از‌دست داده و اینک با نجات بالرین جوانی ([[بلوم، کلر (۱۹۳۱)|کلر بلوم]]<ref>Claire Bloom</ref>) به زندگی خود حیات تازه‌ای می‌بخشد. این فیلم که ماجرایش در آغاز قرن ۲۰ و در تماشاخانۀ دوران جوانی کارگردان می‌گذرد، شخصی‌ترین فیلم چاپلین است و محتوایش از زندگی خود او برگرفته شده است. این اثر، که آخرین فیلم چاپلین در امریکا بود، گاهی به ورطۀ احساساتی‌گری نزدیک می‌شود و بیشتر تأثربرانگیز است تا خنده‌دار.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۴

صحنه‌ای از فیلم لایم لایت

لایم‌لایت (Limelight)

(یا: روشنایی صحنه) فیلمی سیاه‌وسفید به نویسندگی و کارگردانی چارلی چاپلین[۱]، تولید ۱۹۵۲. در این فیلم چاپلین نقش دلقک از دور خارج‌شده‌ای را بازی می‌کند که سال‌هاست محبوبیتش را از‌دست داده و اینک با نجات بالرین جوانی (کلر بلوم[۲]) به زندگی خود حیات تازه‌ای می‌بخشد. این فیلم که ماجرایش در آغاز قرن ۲۰ و در تماشاخانۀ دوران جوانی کارگردان می‌گذرد، شخصی‌ترین فیلم چاپلین است و محتوایش از زندگی خود او برگرفته شده است. این اثر، که آخرین فیلم چاپلین در امریکا بود، گاهی به ورطۀ احساساتی‌گری نزدیک می‌شود و بیشتر تأثربرانگیز است تا خنده‌دار.

 


  1. Charlie Chaplin
  2. Claire Bloom