تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
(صورت محاوره‌ای: تِرونی teruni) فارسی گفتاری ویژۀ تهرانی‌ها. این گونۀ گویشی، در دیالوگ‌های داستان‌نویسان امروزی به عنوان محاوره، کم‌وبیش، دیده می‌شود. | |||
مصوت مرکب ow، در تهرانی به o کوتاه در پایان واژه و o بلند در آغاز یا میان واژه تبدیل می‌شود، مانند jelo «جلو»، ho:le «حوله». مصوت o در واژه‌ای که مصوت u هم در آن باشد، به u تبدیل می‌شود، مانند bulur «بلور»، surud «سرود». به همین ترتیب، مصوت e در واژه‌ای که هجای i دارد، به i تبدیل می‌شود، مانند sibil «سبیل»، kalum «کلام»، umad «آمد». صامت h آغازین در همۀ واژه‌ها تلفظ می‌شود، اما در جایگاه‌های دیگر، گرایش به حذف یا تخفیف آن است، مانند ku «کوه». | |||
<br><!--42172900--> | <br><!--42172900--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۴
(صورت محاوره‌ای: تِرونی teruni) فارسی گفتاری ویژۀ تهرانی‌ها. این گونۀ گویشی، در دیالوگ‌های داستان‌نویسان امروزی به عنوان محاوره، کم‌وبیش، دیده می‌شود.
مصوت مرکب ow، در تهرانی به o کوتاه در پایان واژه و o بلند در آغاز یا میان واژه تبدیل می‌شود، مانند jelo «جلو»، ho:le «حوله». مصوت o در واژه‌ای که مصوت u هم در آن باشد، به u تبدیل می‌شود، مانند bulur «بلور»، surud «سرود». به همین ترتیب، مصوت e در واژه‌ای که هجای i دارد، به i تبدیل می‌شود، مانند sibil «سبیل»، kalum «کلام»، umad «آمد». صامت h آغازین در همۀ واژه‌ها تلفظ می‌شود، اما در جایگاه‌های دیگر، گرایش به حذف یا تخفیف آن است، مانند ku «کوه».