دلکش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:Delkash.jpg|thumb|دلکش در جوانی]][[ | }}[[File:Delkash.jpg|thumb|دلکش در جوانی]] | ||
[[پرونده:عصمت باقرپور.jpg|بندانگشتی|دلکش]] | |||
دلکش (بابل ۱۳۰۳ـ تهران ۱۳۸۳ش) | |||
(نام اصلی: عصمت باقرپور پنبهفروش) خوانندۀ ایرانی ترانه و آواز. خواندن را از جلسات سرود مدارس آغاز کرد؛ بعد «ظهیرالدینی» او را به [[روح الله | (نام اصلی: عصمت باقرپور پنبهفروش) خوانندۀ ایرانی ترانه و آواز. خواندن را از جلسات سرود مدارس آغاز کرد؛ بعد «ظهیرالدینی» او را به [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روحالله خالقی]] معرفی کرد و بعدتر به توصیۀ خالقی و [[وزیری، علینقی (تهران ۱۲۶۶ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|علینقی وزیری]]، زیرِ نظر [[وزیری، عبدالعلی (تهران ۱۲۹۳ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|عبدالعلی وزیری]]، خواننده و تارنواز، به تمرین و تعلیم پرداخت. | ||
اولین برنامههای دلکش در ۱۳۲۴ـ ۱۳۲۵ از رادیو تهران پخش شد. [[مهدی | اولین برنامههای دلکش در ۱۳۲۴ـ ۱۳۲۵ از رادیو تهران پخش شد. [[خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی خالدی]]، نوازندۀ ویولُن و آهنگساز، امکانات صدای او را کشف کرد و پس از آن آثاری پدید آورد که وی را به شهرت رساند. اولین صفحاتش حاوی ساختههای خالدی و نیز ترانههای محلی مازندرانی، از ۱۳۲۵ تا ۱۳۳۱ در تهران و [[هندوستان]] پر شد. بعد از قطع همکاری با خالدی، با آهنگسازان و ویولُننوازانی چون [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]]، [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]، [[لشکری، خانواده|برادران لشکری]]، [[ناصر زرآبادی]]، [[بدیعی، حبیب الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حبیبالله بدیعی]]، و [[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، همکاری کرد. نقشآفرینی دلکش در فیلمهای ایرانی، باعث افزایش شهرت و محبوبیتش شد. | ||
سالها بعد، کهولت و بیماری نیز تفاوت چندانی در صدای او ایجاد نکرد. بعد از ۷۰سالگی در لندن و آلمان کنسرت داد و در 76 سالگی (1379) چند اجرای محدود هم در امریکا داشت. اگرچه شهرت او بیشتر برای خواندن خواندن ترانه و تصنیف بود، اما به مدد قدرت و گستردگی صدا و همچنین تسلط بیچونوچرایش بر ردیفها و ظرایف موسیقی سنتی آوازهای بینظیری را هم در برنامههای | سالها بعد، کهولت و بیماری نیز تفاوت چندانی در صدای او ایجاد نکرد. بعد از ۷۰سالگی در لندن و آلمان کنسرت داد و در 76 سالگی (1379) چند اجرای محدود هم در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] داشت. اگرچه شهرت او بیشتر برای خواندن خواندن ترانه و تصنیف بود، اما به مدد قدرت و گستردگی صدا و همچنین تسلط بیچونوچرایش بر ردیفها و ظرایف موسیقی سنتی آوازهای بینظیری را هم در برنامههای گلها اجرا کرده است. دلکش با نام مستعار «نیلوفر» نیز ملودیهایی ساخته که اجرا شده است. | ||
از معروفترین ترانهها و تصنیفهای او به آثاری چون به کنارم بنشین و آمد نوبهار (مهدی خالدی)، یاد کودکی، روزگار بگذشته، آتش کاروان، آشفتهحالی، میگذرم (همه از علی تجویدی)، نوای دل ([[جواد لشکری]])، مهمانت کنم (ناصر زرآبادی)، بردی از یادم ([[مصطفی گرگین زاده|مصطفی گرگینزاده]]) و ساز شکسته (ساختۀ خودش) میتوان اشاره کرد. | از معروفترین ترانهها و تصنیفهای او به آثاری چون به کنارم بنشین و آمد نوبهار (مهدی خالدی)، یاد کودکی، روزگار بگذشته، آتش کاروان، آشفتهحالی، میگذرم (همه از علی تجویدی)، نوای دل ([[جواد لشکری]])، مهمانت کنم (ناصر زرآبادی)، بردی از یادم ([[مصطفی گرگین زاده|مصطفی گرگینزاده]]) و ساز شکسته (ساختۀ خودش) میتوان اشاره کرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۲۰
| دلکش عصمت باقرپور پنبهفروش | |
|---|---|
| زادروز |
بابل ۱۳۰۳ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۸۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| نامهای دیگر | نيلوفر |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| آثار | به کنارم بنشین و آمد نوبهار (مهدی خالدی)، یاد کودکی، روزگار بگذشته، آتش کاروان، آشفتهحالی، میگذرم (همه از علی تجویدی)، نوای دل (جواد لشکری)، مهمانت کنم (ناصر زرآبادی)، بردی از یادم (مصطفی گرگینزاده) و ساز شکسته (ساختۀ خودش) |
| گروه مقاله | موسیقی |
دلکش (بابل ۱۳۰۳ـ تهران ۱۳۸۳ش)
(نام اصلی: عصمت باقرپور پنبهفروش) خوانندۀ ایرانی ترانه و آواز. خواندن را از جلسات سرود مدارس آغاز کرد؛ بعد «ظهیرالدینی» او را به روحالله خالقی معرفی کرد و بعدتر به توصیۀ خالقی و علینقی وزیری، زیرِ نظر عبدالعلی وزیری، خواننده و تارنواز، به تمرین و تعلیم پرداخت.
اولین برنامههای دلکش در ۱۳۲۴ـ ۱۳۲۵ از رادیو تهران پخش شد. مهدی خالدی، نوازندۀ ویولُن و آهنگساز، امکانات صدای او را کشف کرد و پس از آن آثاری پدید آورد که وی را به شهرت رساند. اولین صفحاتش حاوی ساختههای خالدی و نیز ترانههای محلی مازندرانی، از ۱۳۲۵ تا ۱۳۳۱ در تهران و هندوستان پر شد. بعد از قطع همکاری با خالدی، با آهنگسازان و ویولُننوازانی چون مجید وفادار، علی تجویدی، برادران لشکری، ناصر زرآبادی، حبیبالله بدیعی، و پرویز یاحقی، همکاری کرد. نقشآفرینی دلکش در فیلمهای ایرانی، باعث افزایش شهرت و محبوبیتش شد.
سالها بعد، کهولت و بیماری نیز تفاوت چندانی در صدای او ایجاد نکرد. بعد از ۷۰سالگی در لندن و آلمان کنسرت داد و در 76 سالگی (1379) چند اجرای محدود هم در امریکا داشت. اگرچه شهرت او بیشتر برای خواندن خواندن ترانه و تصنیف بود، اما به مدد قدرت و گستردگی صدا و همچنین تسلط بیچونوچرایش بر ردیفها و ظرایف موسیقی سنتی آوازهای بینظیری را هم در برنامههای گلها اجرا کرده است. دلکش با نام مستعار «نیلوفر» نیز ملودیهایی ساخته که اجرا شده است.
از معروفترین ترانهها و تصنیفهای او به آثاری چون به کنارم بنشین و آمد نوبهار (مهدی خالدی)، یاد کودکی، روزگار بگذشته، آتش کاروان، آشفتهحالی، میگذرم (همه از علی تجویدی)، نوای دل (جواد لشکری)، مهمانت کنم (ناصر زرآبادی)، بردی از یادم (مصطفی گرگینزاده) و ساز شکسته (ساختۀ خودش) میتوان اشاره کرد.