آجودان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آجودان (Adjutant) | |||
عنوان و اصطلاحی در نظام. این کلمه واژه‌ای فرانسوی است که از اصل لاتین به‌معنای «یاری‌کردن» مشتق شده است. این واژه از اسپانیایی به فرانسوی و انگلیسی راه یافت و از ۱۷۷۶ رسماً به افسرانی جزء اطلاق گردید که مستقیماً در خدمت فرماندهان بودند. این اصطلاح در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] از زبان فرانسوی به فارسی راه پیدا کرد و در ایران متداول شد. پس از مسافرت ژنرال گاردان به ایران (۱۲۲۲ق/۱۸۰۷) کاربرد واژۀ آجودان احتمالاً به تقلید از ترکان عثمانی رواج یافت. چون آجودان‌ها با فرماندهان رابطه‌ای دائمی داشتند، اهمیت خاصی کسب کردند و تقریباً وظیفۀ معاونت آنان را برعهده گرفتند. این واژه بعدها غیر از جنبۀ شغلی، لقبی تشریفاتی و افتخاری شد و گاه به‌صورت موروثی درآمد. به‌تدریج لقب آجودانی بر مقام‌های کشوری نیز اطلاق گردید و به‌نحوی شد که اختیار یا اعطای آن از هیچ رسم و قانون شغلی یا منطقی پیروی نمی‌کرد. حتی مدرسۀ [[دارالفنون|دارالفنون]] نیز دارای آجودان بود. این عنوان پس از قاجار تا پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] به‌گونه‌ای تشریفاتی در دربار و پاره‌ای سازمان‌های نظامی و کشوری رایج بود. | عنوان و اصطلاحی در نظام. این کلمه واژه‌ای فرانسوی است که از اصل لاتین به‌معنای «یاری‌کردن» مشتق شده است. این واژه از اسپانیایی به فرانسوی و انگلیسی راه یافت و از ۱۷۷۶ رسماً به افسرانی جزء اطلاق گردید که مستقیماً در خدمت فرماندهان بودند. این اصطلاح در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] از زبان فرانسوی به فارسی راه پیدا کرد و در ایران متداول شد. پس از مسافرت ژنرال گاردان به ایران (۱۲۲۲ق/۱۸۰۷) کاربرد واژۀ آجودان احتمالاً به تقلید از ترکان عثمانی رواج یافت. چون آجودان‌ها با فرماندهان رابطه‌ای دائمی داشتند، اهمیت خاصی کسب کردند و تقریباً وظیفۀ معاونت آنان را برعهده گرفتند. این واژه بعدها غیر از جنبۀ شغلی، لقبی تشریفاتی و افتخاری شد و گاه به‌صورت موروثی درآمد. به‌تدریج لقب آجودانی بر مقام‌های کشوری نیز اطلاق گردید و به‌نحوی شد که اختیار یا اعطای آن از هیچ رسم و قانون شغلی یا منطقی پیروی نمی‌کرد. حتی مدرسۀ [[دارالفنون|دارالفنون]] نیز دارای آجودان بود. این عنوان پس از قاجار تا پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] به‌گونه‌ای تشریفاتی در دربار و پاره‌ای سازمان‌های نظامی و کشوری رایج بود. | ||
---- | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۷
آجودان (Adjutant)
عنوان و اصطلاحی در نظام. این کلمه واژه‌ای فرانسوی است که از اصل لاتین به‌معنای «یاری‌کردن» مشتق شده است. این واژه از اسپانیایی به فرانسوی و انگلیسی راه یافت و از ۱۷۷۶ رسماً به افسرانی جزء اطلاق گردید که مستقیماً در خدمت فرماندهان بودند. این اصطلاح در دورۀ قاجاریه از زبان فرانسوی به فارسی راه پیدا کرد و در ایران متداول شد. پس از مسافرت ژنرال گاردان به ایران (۱۲۲۲ق/۱۸۰۷) کاربرد واژۀ آجودان احتمالاً به تقلید از ترکان عثمانی رواج یافت. چون آجودان‌ها با فرماندهان رابطه‌ای دائمی داشتند، اهمیت خاصی کسب کردند و تقریباً وظیفۀ معاونت آنان را برعهده گرفتند. این واژه بعدها غیر از جنبۀ شغلی، لقبی تشریفاتی و افتخاری شد و گاه به‌صورت موروثی درآمد. به‌تدریج لقب آجودانی بر مقام‌های کشوری نیز اطلاق گردید و به‌نحوی شد که اختیار یا اعطای آن از هیچ رسم و قانون شغلی یا منطقی پیروی نمی‌کرد. حتی مدرسۀ دارالفنون نیز دارای آجودان بود. این عنوان پس از قاجار تا پیروزی انقلاب اسلامی به‌گونه‌ای تشریفاتی در دربار و پاره‌ای سازمان‌های نظامی و کشوری رایج بود.