میناسیان، لوریک (تبریز ۱۳۲۳ـ تهران ۱۳۸۳ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:38620100- 2.jpg|جایگزین=لوریک میناسیان|بندانگشتی|لوریک میناسیان]] | [[پرونده:38620100- 2.jpg|جایگزین=لوریک میناسیان|بندانگشتی|لوریک میناسیان]] | ||
[[پرونده:38620100-1.jpg|بندانگشتی|لوریک میناسیان]] | |||
لوریک میناسیان (تبریز ۱۳۲۳ـ تهران ۱۳۸۳ش)<br> | لوریک میناسیان (تبریز ۱۳۲۳ـ تهران ۱۳۸۳ش)<br> | ||
<p>(نام اصلی: لوریک وارطان یوسفیانس/ هوسپیان) بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران. دختر [[آرمان]]، بازیگر تئاتر و سینما، بود و از ۱۳۳۸ش فعالیتش را در تئاتر آغاز کرد، و در ۱۳۴۰ش با گروه تئاتر آرمن به سرپرستی [[شاهین سرکیسیان|شاهین سرکیسیان]]<nowiki/> به همکاری پرداخت. وی بر اثر عارضۀ قلبی در بیمارستان دادگستری تهران درگذشت. </p><nowiki/><p>میناسیان در نمایشهای ''آرمنوحی''، ''کشتی گستاخی''، ''بانوی سپیدهدم''، ''همسران خوشبخت''، و ''داماد خارجی'' و نیز در مجموعههای تلویزیونی ''شب روباه''، ''شنهای کف رودخانه''، ''دلبر آهنی''، ''خانوادۀ تمدن''، و ''[[کارآگاه شمسی و دستیارش مادام|کارآگاه شمسی و دستیارش مادام]]'' بازی کرده است. </p> | <p>(نام اصلی: لوریک وارطان یوسفیانس/ هوسپیان) بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران. دختر [[آرمان]]، بازیگر تئاتر و سینما، بود و از ۱۳۳۸ش فعالیتش را در تئاتر آغاز کرد، و در ۱۳۴۰ش با گروه تئاتر آرمن به سرپرستی [[شاهین سرکیسیان|شاهین سرکیسیان]]<nowiki/> به همکاری پرداخت. وی بر اثر عارضۀ قلبی در بیمارستان دادگستری تهران درگذشت.</p><nowiki/><p>میناسیان در نمایشهای ''آرمنوحی''، ''کشتی گستاخی''، ''بانوی سپیدهدم''، ''همسران خوشبخت''، و ''داماد خارجی'' و نیز در مجموعههای تلویزیونی ''شب روباه''، ''شنهای کف رودخانه''، ''دلبر آهنی''، ''خانوادۀ تمدن''، و ''[[کارآگاه شمسی و دستیارش مادام|کارآگاه شمسی و دستیارش مادام]]'' بازی کرده است. </p> | ||
<p>وی از سال ۱۳۶۹ش فعالیتش در سینما را با بازی در فیلم ''[[پرده آخر|پردۀ آخر]]'' به کارگردانی ''[[واروژ کریم مسیحی|واروژ کریممسیحی]]'' آغاز کرد. از فیلمهای دیگر اوست: ''دو نفر و نصفی'' ([[یدالله صمدی|یدالله صمدی]]، ۱۳۷۰)، ''تماس شیطانی'' (حسن قلیزاده،۱۳۷۱)، ''جادۀ عشق'' (رجب محمدین، ۱۳۷۲)، ''بودن یا نبودن'' ([[عیاری، کیانوش (اهواز ۱۳۳۰ش)|کیانوش عیاری]]، ۱۳۷۶)، [[مرد عوضی (فیلم)|''مرد عوضی'']] ([[هنرمند، محمدرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|محمدرضا هنرمند]]، ۱۳۷۷)، ''بوی کافور، عطر یاس'' ([[فرمان آرا، بهمن (اصفهان ۱۳۲۰)|بهمن فرمانآرا]]، ۱۳۷۸)، و ''جوجه اردک من'' (امیر فیضی، ۱۳۸۱).</p> | <p>وی از سال ۱۳۶۹ش فعالیتش در سینما را با بازی در فیلم ''[[پرده آخر|پردۀ آخر]]'' به کارگردانی ''[[واروژ کریم مسیحی|واروژ کریممسیحی]]'' آغاز کرد. از فیلمهای دیگر اوست: ''دو نفر و نصفی'' ([[یدالله صمدی|یدالله صمدی]]، ۱۳۷۰)، ''تماس شیطانی'' (حسن قلیزاده،۱۳۷۱)، ''جادۀ عشق'' (رجب محمدین، ۱۳۷۲)، ''بودن یا نبودن'' ([[عیاری، کیانوش (اهواز ۱۳۳۰ش)|کیانوش عیاری]]، ۱۳۷۶)، [[مرد عوضی (فیلم)|''مرد عوضی'']] ([[هنرمند، محمدرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|محمدرضا هنرمند]]، ۱۳۷۷)، ''بوی کافور، عطر یاس'' ([[فرمان آرا، بهمن (اصفهان ۱۳۲۰)|بهمن فرمانآرا]]، ۱۳۷۸)، و ''جوجه اردک من'' (امیر فیضی، ۱۳۸۱).</p> | ||
---- | ---- |
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۲۳
لوریک میناسیان | |
---|---|
زادروز |
تبریز ۱۳۲۳ش |
درگذشت | تهران ۱۳۸۳ش |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما |
آثار |
پردۀ آخر، شب روباه، شنهای کف رودخانه، دلبر آهنی، خانوادۀ تمدن، و کارآگاه شمسی و دستیارش مادام دو نفر و نصفی (یدالله صمدی، ۱۳۷۰)، تماس شیطانی (حسن قلیزاده،۱۳۷۱) |
گروه مقاله | تیاتر و سینما |
لوریک میناسیان (تبریز ۱۳۲۳ـ تهران ۱۳۸۳ش)
(نام اصلی: لوریک وارطان یوسفیانس/ هوسپیان) بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران. دختر آرمان، بازیگر تئاتر و سینما، بود و از ۱۳۳۸ش فعالیتش را در تئاتر آغاز کرد، و در ۱۳۴۰ش با گروه تئاتر آرمن به سرپرستی شاهین سرکیسیان به همکاری پرداخت. وی بر اثر عارضۀ قلبی در بیمارستان دادگستری تهران درگذشت.
میناسیان در نمایشهای آرمنوحی، کشتی گستاخی، بانوی سپیدهدم، همسران خوشبخت، و داماد خارجی و نیز در مجموعههای تلویزیونی شب روباه، شنهای کف رودخانه، دلبر آهنی، خانوادۀ تمدن، و کارآگاه شمسی و دستیارش مادام بازی کرده است.
وی از سال ۱۳۶۹ش فعالیتش در سینما را با بازی در فیلم پردۀ آخر به کارگردانی واروژ کریممسیحی آغاز کرد. از فیلمهای دیگر اوست: دو نفر و نصفی (یدالله صمدی، ۱۳۷۰)، تماس شیطانی (حسن قلیزاده،۱۳۷۱)، جادۀ عشق (رجب محمدین، ۱۳۷۲)، بودن یا نبودن (کیانوش عیاری، ۱۳۷۶)، مرد عوضی (محمدرضا هنرمند، ۱۳۷۷)، بوی کافور، عطر یاس (بهمن فرمانآرا، ۱۳۷۸)، و جوجه اردک من (امیر فیضی، ۱۳۸۱).