جورج میلر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
<br /> | <br /> | ||
----<br /><references /> | ----<br /><references /> | ||
[[رده:روانشناسی و روانپزشکی]] | |||
[[رده:اشخاص و اماکن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۴
| جورج میلر (George Miller) | |
|---|---|
| زادروز |
چارلستون، ویرجینیای غربی 1920م |
| درگذشت | پلینزبرو، نیوجرسی 2012م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دریافت مدرک کارشناسی در تاریخ و گفتار (1940) و مدرک کارشناسی ارشد سخنرانی (1941) از دانشگاه آلاباما و مدرک دکتری (1946) در روانشناسی از دانشگاه هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس و محقق در دانشگاه هاروارد، مؤسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه راکفلر |
| فعالیت‌های مهم | از جمله بنیانگذاران حوزۀ روانشناسی شناختی و علوم اعصاب شناختی- کمک‌های چشمگیر در روانشناسی زبان و مطالعۀ ارتباطات انسانی- بنا نهادن مرکز مطالعات شناختی دانشگاه هاروارد در 1960 با همکاری جروم برونر و کمک به تأسیس آزمایشگاه علوم شناختی پرینستون در 1986 |
| آثار | زبان و ارتباطات (1951)، برنامه‌ها و ساختار رفتار ( 1960). |
| گروه مقاله | روانشناسی و روانپزشکی |
| پست تخصصی | رییس انجمن روانشناسی امریکا، و آکادمی علوم و هنرهای سلطنتی هلند |
| جوایز و افتخارات | در رتبۀ 20 مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم- مدال ملی علوم (1991) و جایزۀ برجستۀ یک عمر کمک مؤثر به روانشناسی از انجمن روانشناسی امریکا (2003). |
جورج میلر (1920-2012) (George Miller)
(با نام کامل: جورج آرمیتاژ میلر[۱]) روان‌شناس امریکایی که از جمله بنیانگذاران حوزۀ روانشناسی شناختی[۲] و علوم اعصاب شناختی[۳] بود. وی همچنین در روانشناسی زبان[۴] و مطالعۀ ارتباطات انسانی[۵] کمک‌های چشمگیری انجام داد. یکی از مشهورترین کشفیات میلر این بود که حافظۀ کوتاه مدت[۶] انسان به طور کلی محدود به نگه داشتن هفت بخش از اطلاعات به اضافه یا منهای دو است. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روانشناسی امریکا[۷] در سال 2002، او در رتبۀ 20 مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم قرار گرفته است.
میلر مدرک کارشناسی در تاریخ و گفتار[۸] (1940) و مدرک کارشناسی ارشد سخنرانی (1941) را از دانشگاه آلاباما[۹] و مدرک دکتری (1946) خود در روانشناسی[۱۰] را از دانشگاه هاروارد[۱۱] دریافت کرد. در زمان بودن در هاروارد طی جنگ جهانی دوم[۱۲]، در یگان مخابراتی ارتش[۱۳] خدمت کرد. پس از آن، در دانشگاه هاروارد، مؤسسه فناوری ماساچوست[۱۴] و دانشگاه راکفلر[۱۵] تدریس و تحقیق کرد. در 1979 از اعضای هیئت علمی دانشگاه پرینستون[۱۶] و در 1990 استاد بازنشسته[۱۷] شد. میلر با همکاری جروم برونر[۱۸] مرکز مطالعات شناختی دانشگاه هاروارد[۱۹] را در 1960 بنا نهاد و در 1986 به تأسیس آزمایشگاه علوم شناختی پرینستون[۲۰] کمک کرد. از جمله کتاب‌های تأثیرگذار اوست: زبان و ارتباطات[۲۱] (1951)، و برنامه‌ها و ساختار رفتار[۲۲] ( 1960).
وی عضو آکادمی هنر و علوم امریکا[۲۳] (1957) و آکادمی ملی علوم[۲۴] (1962) بود. در 1962 به ریاست انجمن روانشناسی شرقی[۲۵]، در 1969 انجمن روانشناسی امریکا[۲۶]، و در 1985 آکادمی علوم و هنرهای سلطنتی هلند[۲۷] انتخاب شد. او به جوایز و افتخارات متعددی دست یافت، که از آن جمله است: مدال ملی علوم[۲۸] (1991) و جایزۀ برجستۀ یک عمر کمک مؤثر به روانشناسی[۲۹] از انجمن روانشناسی امریکا (2003). میلر که بیشتر در دانشگاه هاروارد، مؤسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه پرینستون کار می‌کرد، تکنیک‌های تجربی[۳۰] را برای مطالعۀ روان‌شناسیِ فرآیندهای ذهنی معرفی کرد.
جورج میلر در 3 فوریه 1920، در چارلستون[۳۱]، ویرجینیای غربی[۳۲] متولد شد. پدرش، جورج میلر[۳۳]، مدیر اجرایی در یک شرکت فولاد بود. مدت کوتاهی پس از تولد او، پدر و مادرش از هم جدا شدند. طی رکود بزرگ اقتصادی[۳۴]، او با مادرش زندگی کرد، در مدرسۀ دولتی درس خواند و در 1937 از دبیرستان چارلستون[۳۵] فارغ‌التحصیل شد. به همراه مادر و ناپدری‌اش به واشینگتن دی سی[۳۶] نقل مکان کرد و مدت یک سال در دانشگاه جورج واشینگتن[۳۷] بود. پس از انتقال ناپدری‌اش به بیرمنگام[۳۸]، آلاباما[۳۹]، به دانشگاه آلاباما[۴۰] منتقل شد. او به مدت دو سال دورۀ "مقدمۀ روانشناسی[۴۱]" را در آلاباما تدریس کرد. پس از آمدن به دانشگاه در 1942، در دورۀ دکترا در رشتۀ روانشناسی در دانشگاه هاروارد ثبت‌نام کرد. وی دکترای خود را در 1946 از آزمایشگاه روانی-آکوستیک هاروارد[۴۲]، تحت نظارت استنلی اسمیت استیونز[۴۳]، با تحقیق در زمینۀ ارتباطات صوتی ارتش برای یگان مخابراتی ارتش در طول جنگ جهانی دوم دریافت کرد. پایان نامۀ دکترایش توسط ارتش ایالات متحده در ردۀ بسیار سری طبقه‌بندی شد. میلر پس از دریافت دکترا، به عنوان همکار تحقیقاتی در هاروارد ماند تا تحقیقات خود را در زمینۀ گفتار و شنوایی ادامه دهد. او در 1948 به عنوان استادیار روانشناسی[۴۴] منصوب شد. در 1951 میلر به عنوان استادیار روانشناسی به MIT پیوست. وی گروه روانشناسی را در آزمایشگاه MIT لینکلن رهبری کرد. او در زمینۀ ارتباطات صوتی و مهندسی انسانی کار کرد و بدین ترتیب حداقل ویژگی‌های صدای گفتار را که برای قابل فهم بودن نیاز بود، شناسایی کرد.
او در دانشگاه هاروارد با نوآم چامسکی[۴۵] جوان، یکی دیگر از بنیانگذاران علوم شناختی، آشنا شد و همکاری کرد و از او تأثیر زیادی گرفت. پیش از ورود به دانشگاه، دوره‌های آوایی[۴۶]، علوم صدا[۴۷] و آسیب‌شناسی[۴۸] گفتار را پشت سر گذاشته بود. عضویت در باشگاه دراما[۴۹] علاقۀ وی به دوره‌های دپارتمان گفتار[۵۰] را تقویت کرد. وی همچنین تحت تأثیر پروفسور دونالد رامسدل[۵۱] قرار گرفت، که او را هم به روانشناسی و هم به‌طور غیرمستقیم از طریق سمینار به همسر آینده‌اش کاترین جیمز[۵۲] معرفی کرد. آن دو در 29 نوامبر 1939 با هم ازدواج کردند. کاترین در ژانویۀ 1996 درگذشت. ازدواج دوم جورج میلر در 2008 با مارگارت فرگوسن[۵۳] بود. میلر از دانشگاه‌های بسیاری دکترای افتخاری گرفته است، از جمله: دانشگاه ساسکس[۵۴] (1984)، دانشگاه کلمبیا[۵۵] (1980)، دانشگاه ییل[۵۶] (1979)، دانشگاه کاتولیک لوون[۵۷] (1978)، و دانشگاه کارنگی ملون[۵۸] (2003).
او در 2012 در خانه‌اش در پلینزبرو[۵۹]، نیوجرسی[۶۰] به علت ذات الریه[۶۱] و زوال عقل[۶۲] درگذشت.
منابع:
- ↑ George Armitage Miller
- ↑ cognitive psychology
- ↑ cognitive neuroscience
- ↑ psycholinguistics
- ↑ human communication
- ↑ short-term memory
- ↑ American Psychological Association
- ↑ history and speech
- ↑ University of Alabama
- ↑ psychology
- ↑ Harvard University
- ↑ World War II
- ↑ Army Signal Corps
- ↑ (Massachusetts Institute of Technology (MIT
- ↑ Rockefeller University
- ↑ Princeton University
- ↑ professor emeritus
- ↑ Jerome Bruner
- ↑ Harvard Center for Cognitive Studies
- ↑ Princeton Cognitive Science Laboratory
- ↑ Language and Communication
- ↑ Plans and the Structure of Behavior
- ↑ American Academy of Arts and Sciences
- ↑ National Academy of Sciences
- ↑ Eastern Psychological Association
- ↑ American Psychological Association
- ↑ Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences
- ↑ National Medal of Science
- ↑ Outstanding Lifetime Contribution to Psychology Award
- ↑ experimental techniques
- ↑ Charleston
- ↑ West Virginia
- ↑ George Miller
- ↑ Great Depression
- ↑ Charleston High School
- ↑ Washington D.C
- ↑ George Washington University
- ↑ Birmingham
- ↑ Alabama
- ↑ University of Alabama
- ↑ Introduction to Psychology
- ↑ Harvard's Psycho-Acoustic Laboratory
- ↑ Stanley Smith Stevens
- ↑ assistant professor of psychology
- ↑ Noam Chomsky
- ↑ phonetics
- ↑ voice science
- ↑ speech pathology
- ↑ Drama club
- ↑ Speech Department
- ↑ Professor Donald Ramsdell
- ↑ Katherine James
- ↑ Margaret Ferguson
- ↑ University of Sussex
- ↑ Columbia University
- ↑ Yale University
- ↑ Catholic University of Louvain
- ↑ Carnegie Mellon University
- ↑ Plainsboro
- ↑ New Jersey
- ↑ pneumonia
- ↑ dementia