آهوزبان: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10273900.jpg|بندانگشتی|آهوزبان]] | |||
آهوزبان (Botrychium)<br>جنسی<ref>genus</ref> از [[سرخس]]<ref>fern</ref>ها، با نام ''Botrychium''، شامل بیست گونه، از تیرۀ [[مار زبان|مارزبان]]<ref>Ophioglossaceae</ref>. در نواحی معتدل و گرمسیری سراسر جهان می‌روید. ساقۀ<ref>stem</ref> آهوزبان زیر خاک می‌روید (ریزوم زیرزمینی<ref>subterranean rhizome</ref>). ریشه‌های آن گوشتی و دارای برگ‌هایی کند رشد است که بعد از پنج سال روی خاک ظاهر می‌شوند. این گیاه هر سال یک برگ می‌رویاند. برگ دارای دو قسمت است؛ یکی پهنک<ref>blade</ref> و دیگری خوشه‌ای<ref>spike</ref> که روی آن [[اسپورانژیوم]]<ref>sporangium</ref> (اندام‌های تولیدمثلی<ref>reproductive organs</ref>) ایجاد می‌شوند. از این جنس دو گونه با نام‌های آهوزبان یا سرخس انگوری و سرخس مار زنگی در ایران می‌روید.<br><!--10273900--> | آهوزبان (Botrychium)<br>جنسی<ref>genus</ref> از [[سرخس]]<ref>fern</ref>ها، با نام ''Botrychium''، شامل بیست گونه، از تیرۀ [[مار زبان|مارزبان]]<ref>Ophioglossaceae</ref>. در نواحی معتدل و گرمسیری سراسر جهان می‌روید. ساقۀ<ref>stem</ref> آهوزبان زیر خاک می‌روید (ریزوم زیرزمینی<ref>subterranean rhizome</ref>). ریشه‌های آن گوشتی و دارای برگ‌هایی کند رشد است که بعد از پنج سال روی خاک ظاهر می‌شوند. این گیاه هر سال یک برگ می‌رویاند. برگ دارای دو قسمت است؛ یکی پهنک<ref>blade</ref> و دیگری خوشه‌ای<ref>spike</ref> که روی آن [[اسپورانژیوم]]<ref>sporangium</ref> (اندام‌های تولیدمثلی<ref>reproductive organs</ref>) ایجاد می‌شوند. از این جنس دو گونه با نام‌های آهوزبان یا سرخس انگوری و سرخس مار زنگی در ایران می‌روید.<br><!--10273900--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸
آهوزبان (Botrychium)
جنسی[۱] از سرخس[۲]ها، با نام Botrychium، شامل بیست گونه، از تیرۀ مارزبان[۳]. در نواحی معتدل و گرمسیری سراسر جهان می‌روید. ساقۀ[۴] آهوزبان زیر خاک می‌روید (ریزوم زیرزمینی[۵]). ریشه‌های آن گوشتی و دارای برگ‌هایی کند رشد است که بعد از پنج سال روی خاک ظاهر می‌شوند. این گیاه هر سال یک برگ می‌رویاند. برگ دارای دو قسمت است؛ یکی پهنک[۶] و دیگری خوشه‌ای[۷] که روی آن اسپورانژیوم[۸] (اندام‌های تولیدمثلی[۹]) ایجاد می‌شوند. از این جنس دو گونه با نام‌های آهوزبان یا سرخس انگوری و سرخس مار زنگی در ایران می‌روید.