آیزنهاور، دوایت دیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
|ملیت=امریکایی
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=آکادمی نظامی وست پوینت (۱۹۱۵)
|تحصیلات و محل تحصیل=آکادمی نظامی وست پوینت (۱۹۱۵م)
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =فرمانده نظامی، رییس دانشگاه کلمبیا و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰)، فرمانده کل قدرت های متفقین در اروپا (۱۹۵۰رییس جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰)
|سمت =فرمانده نظامی، رئیس دانشگاه کلمبیا و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰م)، فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا (۱۹۵۰مرئیس‌جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰م)
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|آثار =
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
[[پرونده:10281000-1.jpg|بندانگشتی|دوایت دیوید آیزنهاور]]
[[پرونده:10281000-1.jpg|بندانگشتی|دوایت دیوید آیزنهاور]]
آیزِنهاوِر، دوایت دِیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹)(Eisenhower, Dwight David (\'Ike))<br>
آیزِنهاوِر، دوایت دِیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹م)(Eisenhower, Dwight David (\'Ike))<br>


سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰) از حزب جمهوری‌خواه. در [[جنگ جهانی دوم]] ژنرال و فرمانده نیروهای [[متفقین]] در [[ایتالیا]] (۱۹۴۳)، سپس فرمانده حملۀ متفقین به اروپا و از اکتبر ۱۹۴۴ فرمانده کل ارتش‌های متفقین در غرب بود. در مقام ریاست جمهوری به پیشبرد منافع تجاری در داخل و جنگ سرد<ref>Cold War</ref> در خارج پرداخت. [[نیکسون، ریچارد (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)|ریچارد نیکسون]]<ref>Richard Nixon</ref> معاون او بود. در [[تکزاس]] زاده شد. در آکادمی نظامی وست پوینت<ref>West Point military academy</ref> تحصیل کرد (۱۹۱۵) و پیش از جنگ جهانی دوم مناصب ستادی و فرماندهی گوناگونی داشت. فرمانده کل نیروهای امریکایی و بریتانیایی در حمله به شمال افریقا در نوامبر ۱۹۴۲ و فرمانده حملۀ متفقین به [[سیسیل]] در ژوئیۀ ۱۹۴۳ بود و تسلیم‌شدن ایتالیا را در ۸ سپتامبر همان سال اعلام کرد. در دسامبر ۱۹۴۳ فرمانده نیروی اعزامی متفقین برای حمله به اروپا بود و در دسامبر سال بعد به درجۀ ژنرالی نیروی زمینی ارتقا یافت. پس از جنگ، فرماندهِ نیروهای اشغالگر امریکا در [[آلمان]] بود و در بازگشت به امریکا، رئیس ستاد شد. رئیس دانشگاه [[کلمبیا]] و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰) نیز بود. در ۱۹۵۰ فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا شد و نیروهای دفاعی را در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ([[ناتو]])<ref>North Atlantic Treaty Organization (NATO)</ref> سازمان‌دهی کرد. با استعفا از ارتش (۱۹۵۲)، برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری مبارزه کرد؛ سرانجام انتخاب شد و در دور بعد نیز با آرای بیشتری نسبت به دور قبل، دوباره در انتخابات پیروز شد (۱۹۵۶). آیزنهاور در دوره‌ای از تَنِش داخلی و بین‌المللی، ریاست جمهوری امریکا را در دست داشت؛ اگرچه امریکای پس از جنگ، ثروتمند و روبه رشد بود. مهم‌ترین وقایع دوران ریاست جمهوری او پایان جنگ کره<ref>Korean War</ref>، رشد جنبش حقوق مدنی در امریکا، و جنگ سرد بود. پیشنهاد او برای خلع سلاح و کنترل سلاح‌های هسته‌ای، به تشکیل نخستین همایش بین‌المللی استفادۀ صلح‌آمیز از انرژی اتمی با نظارت سازمان ملل متحد در [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> انجامید (۱۹۵۵). کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ایران در دوران ریاست جمهوری او انجام شد.
سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰م) از حزب جمهوری‌خواه. در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref> ژنرال و فرمانده نیروهای [[متفقین]] در [[ایتالیا]]<ref>Italy</ref> (۱۹۴۳م)، سپس فرمانده حملۀ متفقین به اروپا و از اکتبر ۱۹۴۴م فرمانده کل ارتش‌های متفقین در غرب بود. در مقام ریاست جمهوری به پیشبرد منافع تجاری در داخل و [[جنگ سرد]]<ref>Cold War</ref> در خارج پرداخت. [[نیکسون، ریچارد (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)|ریچارد نیکسون]]<ref>Richard Nixon</ref> معاون او بود. در [[تکزاس]]<ref>Texas</ref> زاده شد. در آکادمی نظامی وست پوینت<ref>West Point military academy</ref> تحصیل کرد (۱۹۱۵م) و پیش از جنگ جهانی دوم مناصب ستادی و فرماندهی گوناگونی داشت. فرمانده کل نیروهای امریکایی و بریتانیایی در حمله به شمال افریقا در نوامبر ۱۹۴۲م و فرمانده حملۀ متفقین به [[سیسیل]]<ref>Sicily</ref> در ژوئیۀ ۱۹۴۳م بود و تسلیم‌شدن ایتالیا را در ۸ سپتامبر همان سال اعلام کرد. در دسامبر ۱۹۴۳م فرمانده نیروی اعزامی متفقین برای حمله به اروپا بود و در دسامبر سال بعد به درجۀ ژنرالی نیروی زمینی ارتقا یافت. پس از جنگ، فرماندهِ نیروهای اشغالگر امریکا در [[آلمان]]<ref>Germany</ref> بود و در بازگشت به امریکا، رئیس ستاد شد. رئیس دانشگاه [[کلمبیا]] و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰م) نیز بود. در ۱۹۵۰ فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا شد و نیروهای دفاعی را در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ([[ناتو]])<ref>North Atlantic Treaty Organization (NATO)</ref> سازمان‌دهی کرد. با استعفا از ارتش (۱۹۵۲م)، برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری مبارزه کرد؛ سرانجام انتخاب شد و در دور بعد نیز با آرای بیشتری نسبت به دور قبل، دوباره در انتخابات پیروز شد (۱۹۵۶م). آیزنهاور در دوره‌ای از تَنِش داخلی و بین‌المللی، ریاست جمهوری امریکا را در دست داشت؛ اگرچه امریکای پس از جنگ، ثروتمند و روبه رشد بود. مهم‌ترین وقایع دوران ریاست جمهوری او پایان [[جنگ کره]]<ref>Korean War</ref>، رشد جنبش حقوق مدنی در امریکا، و جنگ سرد بود. پیشنهاد او برای خلع سلاح و کنترل سلاح‌های هسته‌ای، به تشکیل نخستین همایش بین‌المللی استفادۀ صلح‌آمیز از انرژی اتمی با نظارت [[سازمان ملل متحد]]<ref>United Nations</ref> در [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> انجامید (۱۹۵۵م). کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش ایران در دوران ریاست جمهوری او انجام شد.
<br><!--10281000-->
<br><!--10281000-->



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۹

دوایت دیوید (آیک) آیزنهاور
Dwight David (\'Ike) Eisenhower
زادروز تکزاس ۱۸۹۰م
درگذشت ۱۹۶۹م
ملیت امریکایی
تحصیلات و محل تحصیل آکادمی نظامی وست پوینت (۱۹۱۵م)
شغل و تخصص اصلی دولتمرد
گروه مقاله تاریخ جهان
دوایت دیوید آیزنهاور

آیزِنهاوِر، دوایت دِیوید (آیک) (۱۸۹۰ـ ۱۹۶۹م)(Eisenhower, Dwight David (\'Ike))

سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور امریکا (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰م) از حزب جمهوری‌خواه. در جنگ جهانی دوم[۱] ژنرال و فرمانده نیروهای متفقین در ایتالیا[۲] (۱۹۴۳م)، سپس فرمانده حملۀ متفقین به اروپا و از اکتبر ۱۹۴۴م فرمانده کل ارتش‌های متفقین در غرب بود. در مقام ریاست جمهوری به پیشبرد منافع تجاری در داخل و جنگ سرد[۳] در خارج پرداخت. ریچارد نیکسون[۴] معاون او بود. در تکزاس[۵] زاده شد. در آکادمی نظامی وست پوینت[۶] تحصیل کرد (۱۹۱۵م) و پیش از جنگ جهانی دوم مناصب ستادی و فرماندهی گوناگونی داشت. فرمانده کل نیروهای امریکایی و بریتانیایی در حمله به شمال افریقا در نوامبر ۱۹۴۲م و فرمانده حملۀ متفقین به سیسیل[۷] در ژوئیۀ ۱۹۴۳م بود و تسلیم‌شدن ایتالیا را در ۸ سپتامبر همان سال اعلام کرد. در دسامبر ۱۹۴۳م فرمانده نیروی اعزامی متفقین برای حمله به اروپا بود و در دسامبر سال بعد به درجۀ ژنرالی نیروی زمینی ارتقا یافت. پس از جنگ، فرماندهِ نیروهای اشغالگر امریکا در آلمان[۸] بود و در بازگشت به امریکا، رئیس ستاد شد. رئیس دانشگاه کلمبیا و ستادهای مشترک نیروهای مسلح (۱۹۴۹ـ۱۹۵۰م) نیز بود. در ۱۹۵۰ فرمانده کل قدرت‌های متفقین در اروپا شد و نیروهای دفاعی را در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)[۹] سازمان‌دهی کرد. با استعفا از ارتش (۱۹۵۲م)، برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری مبارزه کرد؛ سرانجام انتخاب شد و در دور بعد نیز با آرای بیشتری نسبت به دور قبل، دوباره در انتخابات پیروز شد (۱۹۵۶م). آیزنهاور در دوره‌ای از تَنِش داخلی و بین‌المللی، ریاست جمهوری امریکا را در دست داشت؛ اگرچه امریکای پس از جنگ، ثروتمند و روبه رشد بود. مهم‌ترین وقایع دوران ریاست جمهوری او پایان جنگ کره[۱۰]، رشد جنبش حقوق مدنی در امریکا، و جنگ سرد بود. پیشنهاد او برای خلع سلاح و کنترل سلاح‌های هسته‌ای، به تشکیل نخستین همایش بین‌المللی استفادۀ صلح‌آمیز از انرژی اتمی با نظارت سازمان ملل متحد[۱۱] در ژنو[۱۲] انجامید (۱۹۵۵م). کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش ایران در دوران ریاست جمهوری او انجام شد.



  1. World War II
  2. Italy
  3. Cold War
  4. Richard Nixon
  5. Texas
  6. West Point military academy
  7. Sicily
  8. Germany
  9. North Atlantic Treaty Organization (NATO)
  10. Korean War
  11. United Nations
  12. Geneva