ابرقویی، سید احمد ( ـ۱۳۳۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:


اَبَرقویی، سید احمد ( ـ۱۳۳۴ق)<br>
اَبَرقویی، سید احمد ( ـ۱۳۳۴ق)<br>
<p>فرزند سید علی ادیب، مجتهد و متکلم شیعی. مدارج عالی اجتهاد را در حلقۀ درس زین‌العابدین مازندرانی و میرزا علی‌نقی برغانی در [[کربلا]] گذراند. معقول را از علامۀ برغانی فراگرفت. نزد [[یزدی، سید محمدکاظم (یزد ۱۲۴۷ـ نجف ۱۳۳۷ق)|سید کاظم یزدی]] و آخوند خراسانی درس خواند. در ‌۱۳۲۰ق به ایران بازگشت و از مراجع امور شرعیه شد. در مناظره با اهل ادیان کشورهای مختلف، حقانیت شیعه را ثابت می‌کرد. از آثارش: ''البَرْزَخِیَّه''؛ ''حقیقةُ‌السَیْرِ فی بیانِ طریقِ‌التَّعَبُّدِ عن‌الغَیر''؛ ''الصاحِبِیة''؛ ''الرُکْنُ‌الرَّکینْ''.</p>
ادیب، مجتهد و متکلم شیعی. مدارج عالی اجتهاد را در حلقۀ درس زین‌العابدین مازندرانی و میرزا علی‌نقی برغانی در [[کربلا]] گذراند. معقول را از علامۀ برغانی فراگرفت. فرزند سید علی بود و نزد [[یزدی، سید محمدکاظم (یزد ۱۲۴۷ـ نجف ۱۳۳۷ق)|سید کاظم یزدی]] و [[ملا محمد کاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] درس خواند. در ‌۱۳۲۰ق به ایران بازگشت و از مراجع امور شرعیه شد. در مناظره با اهل ادیان کشورهای مختلف، حقانیت [[شیعه]] را ثابت می‌کرد. از آثارش: ''البَرْزَخِیَّه''؛ ''حقیقةُ‌السَیْرِ فی بیانِ طریقِ‌التَّعَبُّدِ عن‌الغَیر''؛ ''الصاحِبِیة''؛ ''الرُکْنُ‌الرَّکینْ''.
 
<br><!--11015200-->
<br><!--11015200-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:دین اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۴

سید احمد ابرقویی
درگذشت ۱۳۳۴ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی مجتهد و متکلم شیعی
شغل و تخصص های دیگر ادیب
آثار البَرْزَخِیَّه؛ حقیقةُ‌السَیْرِ فی بیانِ طریقِ‌التَّعَبُّدِ عن‌الغَیر؛ الصاحِبِیة؛ الرُکْنُ‌الرَّکینْ
گروه مقاله دین اسلام
خویشاوندان سرشناس سید علی (پدر)

اَبَرقویی، سید احمد ( ـ۱۳۳۴ق)
ادیب، مجتهد و متکلم شیعی. مدارج عالی اجتهاد را در حلقۀ درس زین‌العابدین مازندرانی و میرزا علی‌نقی برغانی در کربلا گذراند. معقول را از علامۀ برغانی فراگرفت. فرزند سید علی بود و نزد سید کاظم یزدی و آخوند خراسانی درس خواند. در ‌۱۳۲۰ق به ایران بازگشت و از مراجع امور شرعیه شد. در مناظره با اهل ادیان کشورهای مختلف، حقانیت شیعه را ثابت می‌کرد. از آثارش: البَرْزَخِیَّه؛ حقیقةُ‌السَیْرِ فی بیانِ طریقِ‌التَّعَبُّدِ عن‌الغَیر؛ الصاحِبِیة؛ الرُکْنُ‌الرَّکینْ.