ابن شهرآشوب، محمد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
|نام =
|نام =
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام اصلی= ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=شیخ الطایفه
|لقب=رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه
|زادروز=۴۸۹ق
|زادروز=۴۸۹ق
|تاریخ مرگ=حلب ۵۸۸ق
|تاریخ مرگ=حلب ۵۸۸ق
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>(ملقب به شیخ‌الطایفه) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی‌آید که اصل خاندان او از شهر [[ساری، شهر|ساری]] [[مازندران]] بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در [[بغداد]] ساکن بود. سپس برای همیشه در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه‌جا برای تحصیل به نزد او می‌رفتند. شیعه و سنی او را می‌ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و [[ابن ا دریس حلی، محمد (حله ۵۴۳ـ۵۹۸ق)|ابن ادریس حلّی]] شاگرد او بودند. از معروف‌ترین استادان و مشایخ او می‌توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، [[غزالی، احمد ( ـ قزوین ۵۲۰ق)|احمد غزالی]]، ابوالحسن بیهقی، [[طبرسی، ابونصر (قرن ۶ق)|ابومنصور طبرسی]]، [[قطب راوندی، سعید بن عبدالله ( ـ قم ۵۷۳ق)|قطب راوندی]]، [[طبرسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)|ابوعلی طبرسی]]، [[ابوالفتوح رازی حسین بن علی|ابوالفتوح رازی]] و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] بود. برخی او را در شیعه چون [[خطیب بغدادی، احمد بن علی (بغداد ۳۹۲ـ۴۶۳ق)|خطیب بغدادی]] در اهل سنت می‌دانند. از آثار اوست؛ ''متشابه‌القرآن و مختلفه''، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ ''مناقب آل ابی‌طالب'' (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ ''معالم‌العلماء'' که نخستین‌بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛'' مثالب‌النواصب''.</p>
}}<p>(ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی ملقب به رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه؛ مشهور به اِبنِ شَهْرْآشوب) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی‌آید که اصل خاندان او از شهر [[ساری، شهر|ساری]] [[مازندران]] بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در [[بغداد]] ساکن بود. سپس برای همیشه در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه‌جا برای تحصیل به نزد او می‌رفتند. شیعه و سنی او را می‌ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و [[ابن ا دریس حلی، محمد (حله ۵۴۳ـ۵۹۸ق)|ابن ادریس حلّی]] شاگرد او بودند. از معروف‌ترین استادان و مشایخ او می‌توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، [[غزالی، احمد ( ـ قزوین ۵۲۰ق)|احمد غزالی]]، ابوالحسن بیهقی، [[طبرسی، ابونصر (قرن ۶ق)|ابومنصور طبرسی]]، [[قطب راوندی، سعید بن عبدالله ( ـ قم ۵۷۳ق)|قطب راوندی]]، [[طبرسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)|ابوعلی طبرسی]]، [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازی]] و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] بود. برخی او را در شیعه چون [[خطیب بغدادی، احمد بن علی (بغداد ۳۹۲ـ۴۶۳ق)|خطیب بغدادی]] در اهل سنت می‌دانند. از آثار اوست؛ ''متشابه‌القرآن و مختلفه''، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ ''مناقب آل ابی‌طالب'' (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ ''معالم‌العلماء'' که نخستین‌بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛'' مثالب‌النواصب''.</p>
<br><!--11036100-->
<br><!--11036100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:دین اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۶

اِبن شهرآشوب، محمّد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق)

محمد بن علی بن شهرآشوب
زادروز ۴۸۹ق
درگذشت حلب ۵۸۸ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی فقیه
شغل و تخصص های دیگر محدث، مفسر، رجالی و ادیب
لقب رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه
آثار متشابه‌القرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی طالب (بمبیی، ۱۳۱۳ق)؛ معالم‌العلماء؛ مثالب‌النواصب
گروه مقاله دین اسلام

(ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی ملقب به رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه؛ مشهور به اِبنِ شَهْرْآشوب) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی‌آید که اصل خاندان او از شهر ساری مازندران بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در بغداد ساکن بود. سپس برای همیشه در حلب، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه‌جا برای تحصیل به نزد او می‌رفتند. شیعه و سنی او را می‌ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و ابن ادریس حلّی شاگرد او بودند. از معروف‌ترین استادان و مشایخ او می‌توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، احمد غزالی، ابوالحسن بیهقی، ابومنصور طبرسی، قطب راوندی، ابوعلی طبرسی، ابوالفتوح رازی و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب شیخ طوسی بود. برخی او را در شیعه چون خطیب بغدادی در اهل سنت می‌دانند. از آثار اوست؛ متشابه‌القرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی‌طالب (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ معالم‌العلماء که نخستین‌بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛ مثالب‌النواصب.