پرش به محتوا

ایرج میرزا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:11681000.jpg|جایگزین=ایرج میرزا|بندانگشتی|294x294پیکسل|ایرج میرزا]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =
|نام =ایرج میرزا
|نام دیگر= 
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تبریز ۱۲۵۳ش
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۰۴ش
|دوره زندگی=
|ملیت= ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =دیوان اشعار
|خویشاوندان سرشناس =غلامحسین میرزا (پدر)
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[پرونده:11681000.jpg|جایگزین=ایرج میرزا|بندانگشتی|294x294پیکسل|ایرج میرزا]]
ایرَج میرزا (تبریز ۱۲۵۳ـ تهران ۱۳۰۴ش)<br>
ایرَج میرزا (تبریز ۱۲۵۳ـ تهران ۱۳۰۴ش)<br>
<p>(ملقب به جلال‌الممالک) شاعر ایرانی. پدرش، [[غلامحسین میرزا قاجار|غلامحسین میرزا]] (ملقب به صدرالشّعرا) شاعر بود، در کارهای دیوانی مشارکت داشت و نوۀ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]] بود. ایرج‌ میرزا در دورۀ نوجوانی پدرش را به علت ابتلا به بیماری سل از دست داد و در دستگاه ادیب نامور دورۀ ناصری، [[امیرنظام گروسی|امیرنظام گرّوسی]]، بالید. همراهِ فرزند او زبان فرانسوی آموخت و در حوزۀ آشتیانی‌های تبریز با دانش‌های ادبی آشنایی یافت. ایرج‌ میرزا، مانند پدر، ذوق شعری داشت و لقب فخرالشّعرا یافت. اما شعرگویی به‌شیوۀ سنتی گویندگان درباری را نمی‌پسندید و به دبیری پرداخت. او منشی چند پیشکار آذربایجان، مانند امین‌الدوله، نظام‌السّلطنه و فخرالسّلطنه شد. به ریاست گمرگ کردستان و کرمانشاه رسید، ادارۀ عتیقات وزارت معارف را برعهده گرفت و معاون و رئیس مالیۀ خراسان شد. به عارضۀ قلبی درگذشت و در [[ظهیرالدوله، گورستان|گورستان ظهیرالدولۀ]] تجریش تهران به‌خاک سپرده شد. ایرج میرزا به زبان‌های فارسی، ترکی آذربایجانی، عربی و فرانسه تسلط داشت و روسی نیز می‌دانست و خط نستعلیق را خوب می‌نوشت. </p>
<p>(ملقب به جلال‌الممالک) شاعر ایرانی. پدرش، [[غلامحسین میرزا قاجار|غلامحسین میرزا]] (ملقب به صدرالشّعرا) شاعر بود، در کارهای دیوانی مشارکت داشت و نوۀ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]] بود. ایرج‌ میرزا در دورۀ نوجوانی پدرش را به علت ابتلا به بیماری سل از دست داد و در دستگاه ادیب نامور دورۀ ناصری، [[امیرنظام گروسی|امیرنظام گرّوسی]]، بالید. همراهِ فرزند او زبان فرانسوی آموخت و در حوزۀ آشتیانی‌های تبریز با دانش‌های ادبی آشنایی یافت. ایرج‌ میرزا، مانند پدر، ذوق شعری داشت و لقب فخرالشّعرا یافت. اما شعرگویی به‌شیوۀ سنتی گویندگان درباری را نمی‌پسندید و به دبیری پرداخت. او منشی چند پیشکار آذربایجان، مانند امین‌الدوله، نظام‌السّلطنه و فخرالسّلطنه شد. به ریاست گمرگ کردستان و کرمانشاه رسید، ادارۀ عتیقات وزارت معارف را برعهده گرفت و معاون و رئیس مالیۀ خراسان شد. به عارضۀ قلبی درگذشت و در [[ظهیرالدوله، گورستان|گورستان ظهیرالدولۀ]] تجریش تهران به‌خاک سپرده شد. ایرج میرزا به زبان‌های فارسی، ترکی آذربایجانی، عربی و فرانسه تسلط داشت و روسی نیز می‌دانست و خط نستعلیق را خوب می‌نوشت. </p>
سرویراستار، ویراستار
۷۴٬۸۵۷

ویرایش