نقاشان ظرفشویی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
نقّاشان ظرفشویی (kitchen-sink painters) | نقّاشان ظرفشویی (kitchen-sink painters) | ||
[[پرونده:39136400-2.jpg|بندانگشتی|از آثار جان برتبی]] | |||
[[ | |||
گروه پراکندهای از نقاشان انگلیسی که در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ و اوایل دهۀ ۱۹۵۰ فعال بودند. آنان صحنههای ملالآور زندگی روزمره را با شیوهای پرخاشگر و رنگهایی اغلب درخشان و «خام» تصویر میکردند. [[برتبی، جان (۱۹۲۸ـ۱۹۹۲)|جان بِرتْبی]]<ref>John Bratby</ref>، دریک گریوز<ref>Derrick Greaves </ref> (۱۹۲۷ـ ) ادوارد میدلدیچ<ref>Edward Middleditch </ref> (۱۹۲۳ـ۱۹۸۷) و جک اسمیت<ref>Jack Smith </ref> (۱۹۲۸ـ ) مشهورترینِ آنان بودند. نقاشان ظرفشویی با نویسندگان موسوم به «جوانانِ خشمگین<ref>Angry Young Men </ref>» در همین زمان، و نیز نمایشنامهنویسانی همچون جان آزبورن<ref>John Osborne </ref>، وجوه مشترکی داشتند؛ گاه این نمایشنامهنویسان را نیز «نمایشنامهنویسان ظرفشویی<ref>kitchen sink dramatists</ref>» میخوانند. | گروه پراکندهای از نقاشان انگلیسی که در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ و اوایل دهۀ ۱۹۵۰ فعال بودند. آنان صحنههای ملالآور زندگی روزمره را با شیوهای پرخاشگر و رنگهایی اغلب درخشان و «خام» تصویر میکردند. [[برتبی، جان (۱۹۲۸ـ۱۹۹۲)|جان بِرتْبی]]<ref>John Bratby</ref>، دریک گریوز<ref>Derrick Greaves </ref> (۱۹۲۷ـ ) ادوارد میدلدیچ<ref>Edward Middleditch </ref> (۱۹۲۳ـ۱۹۸۷) و جک اسمیت<ref>Jack Smith </ref> (۱۹۲۸ـ ) مشهورترینِ آنان بودند. نقاشان ظرفشویی با نویسندگان موسوم به «جوانانِ خشمگین<ref>Angry Young Men </ref>» در همین زمان، و نیز نمایشنامهنویسانی همچون جان آزبورن<ref>John Osborne </ref>، وجوه مشترکی داشتند؛ گاه این نمایشنامهنویسان را نیز «نمایشنامهنویسان ظرفشویی<ref>kitchen sink dramatists</ref>» میخوانند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۰
نقّاشان ظرفشویی (kitchen-sink painters)
گروه پراکندهای از نقاشان انگلیسی که در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ و اوایل دهۀ ۱۹۵۰ فعال بودند. آنان صحنههای ملالآور زندگی روزمره را با شیوهای پرخاشگر و رنگهایی اغلب درخشان و «خام» تصویر میکردند. جان بِرتْبی[۱]، دریک گریوز[۲] (۱۹۲۷ـ ) ادوارد میدلدیچ[۳] (۱۹۲۳ـ۱۹۸۷) و جک اسمیت[۴] (۱۹۲۸ـ ) مشهورترینِ آنان بودند. نقاشان ظرفشویی با نویسندگان موسوم به «جوانانِ خشمگین[۵]» در همین زمان، و نیز نمایشنامهنویسانی همچون جان آزبورن[۶]، وجوه مشترکی داشتند؛ گاه این نمایشنامهنویسان را نیز «نمایشنامهنویسان ظرفشویی[۷]» میخوانند.