اورنگ زیب میرزا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۰: خط ۳۰:
اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق)
اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق)


شاهزادۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. او پسر پنجاه و هفتم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌ شاه]] بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‎‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند.
شاهزادۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. او پسر پنجاه و هفتم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌ شاه]] بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‎‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند. او و برادر تنی کوچکترش، کامران میرزا (پسر پنجاه و ششم فتحعلی‌شاه) نیز از آن جمله بودند. اورنگ زیب میرزا هنگام فوت پدرش، فقط چهار سال داشت و وقتی به سن بلوغ رسید، به بی‌بند و باری معروف بود. او گاهی شعر هم می‌گفت و تخلص‌اش «باسم» بود.


او و برادر تنی کوچک‌ترش، [[کامران میرزا]] (پسر پنجاه و ششم فتحعلی‌شاه) نیز از آن جمله بودند. اورنگ زیب میرزا هنگام فوت پدرش، فقط چهار سال داشت و وقتی به سن بلوغ رسید، به بی‌بند و باری معروف بود. او گاهی شعر هم می‌گفت و تخلص‌اش «باسم» بود.
می‌گویند این بیت معروف از اوست: "شب عید است و یار از من چغندر پخته می‌خواهد


می‌گویند بیت معروف زیر از اوست:
گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم."
 
شب عید است و یار از من چغندر پخته می‌خواهد
 
گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم


اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت.
اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۷

اورنگ زیب میرزا
زادروز تهران1246ق
درگذشت 1284ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی شاهزادۀ قاجار
لقب متخلص به «باسم»
دوره قاجار
گروه مقاله تاریخ ایران
خویشاوندان سرشناس فتحعلی‌شاه قاجار (پدر)- کامران میرزا (برادر تنی)

اورنگ زیب میرزا (تهران1246 - 1284ق)

شاهزادۀ قاجار. او پسر پنجاه و هفتم فتحعلی‌ شاه بود. به علت آن‌که هنگام فوت فتحعلی‎‌شاه در 1250ق، برخی از فرزندانش در سنین کودکی بودند و بزرگ‌تری نداشتند که تربیت‌شان کند، سرخود بار آمدند و در سن رشد و بلوغ به هرزگی کشیده شدند. او و برادر تنی کوچکترش، کامران میرزا (پسر پنجاه و ششم فتحعلی‌شاه) نیز از آن جمله بودند. اورنگ زیب میرزا هنگام فوت پدرش، فقط چهار سال داشت و وقتی به سن بلوغ رسید، به بی‌بند و باری معروف بود. او گاهی شعر هم می‌گفت و تخلص‌اش «باسم» بود.

می‌گویند این بیت معروف از اوست: "شب عید است و یار از من چغندر پخته می‌خواهد

گمانش می‌رسد من گنج قارون زیر سر دارم."

اورنگ زیب میرزا در 38 سالگی به علت ابتلا به وبا درگذشت.