مخملباف، محسن (تهران ۱۳۳۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
محسن مخملباف (تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش- )<br> | محسن مخملباف (تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش- )<br> | ||
(نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم‌نامۀ ''توجیه'' (۱۳۶۰، منوچهر حقانی‌پرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلم‌سازی‌اش به چهار دوره تقسیم می‌شود؛ دورۀ اول شامل ''توبۀ نصوح'' (۱۳۶۱)، ''دو چشم بی‌سو'' (۱۳۶۲)، ''استعاذه'' (۱۳۶۳)، و ''بایکوت'' (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل ''دستفروش'' (۱۳۶۵)، ''بایسیکلران'' (۱۳۶۷)، ''عروسی خوبان'' (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل ''نوبت عاشقی'' (۱۳۶۹)، ''شبهای زاینده‌رود'' (۱۳۶۹)، [[ناصرالدین شاه آکتور سینما|''ناصرالدین‌شاه''،'' آکتور سینما'']] (۱۳۷۰)، ''[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپیشه]]'' (۱۳۷۱)، ''سلام سینما'' (۱۳۷۳)، ''نون و گلدون'' (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل ''گبه'' (۱۳۷۵)، ''سکوت'' (۱۳۷۷)، ''تست دموکراسی'' (۱۳۷۸)، ''سفر قندهار'' (۱۳۷۹)، و ''الفبای افغان'' (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است، بی‌آن‌که به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلم‌های دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدم‌های اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیت‌پردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، در‌برابر جزمیت، تعبیر می‌کند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا می‌کند. مخملباف در خانواده‌ای مذهبی به‌دنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان | (نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم‌نامۀ ''توجیه'' (۱۳۶۰، منوچهر حقانی‌پرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلم‌سازی‌اش به چهار دوره تقسیم می‌شود؛ دورۀ اول شامل ''توبۀ نصوح'' (۱۳۶۱)، ''دو چشم بی‌سو'' (۱۳۶۲)، ''استعاذه'' (۱۳۶۳)، و ''بایکوت'' (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل ''دستفروش'' (۱۳۶۵)، ''بایسیکلران'' (۱۳۶۷)، ''عروسی خوبان'' (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل ''نوبت عاشقی'' (۱۳۶۹)، ''شبهای زاینده‌رود'' (۱۳۶۹)، [[ناصرالدین شاه آکتور سینما|''ناصرالدین‌شاه''،'' آکتور سینما'']] (۱۳۷۰)، ''[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپیشه]]'' (۱۳۷۱)، ''سلام سینما'' (۱۳۷۳)، ''نون و گلدون'' (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل ''گبه'' (۱۳۷۵)، ''سکوت'' (۱۳۷۷)، ''تست دموکراسی'' (۱۳۷۸)، ''سفر قندهار'' (۱۳۷۹)، و ''الفبای افغان'' (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است، بی‌آن‌که به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلم‌های دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدم‌های اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیت‌پردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، در‌برابر جزمیت، تعبیر می‌کند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا می‌کند. مخملباف در خانواده‌ای مذهبی به‌دنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان به زندان افتاد. در اوج انقلاب آزاد شد و به نویسندگی برای رادیو پرداخت. بعد به فعالیت در حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی رو آورد که تا ساخت فیلم ''دستفروش'' ادامه داشت و کار جدی او از این زمان آغاز شد. آن‌چه در او نظرگیر است، طبع‌آزمایی و تجربه‌گرایی اوست، که باعث شده فیلم‌هایش در جشنواره‌های داخلی و خارجی جوایز متعددی کسب کنند. مخملباف از سال 1384 ایران را ترک کرده و هم‌اکنون در فرانسه زندگی می‌کند. در انتهای این مقاله فهرستی از فیلم‌های سینمایی او را پیش از مهاجرتش از ایران ارائه می‌کنیم. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''فهرست فیلم‌های سینمایی''' | '''فهرست فیلم‌های سینمایی''' | ||
*توبه نصوح (۱۳۶۱) | *[[توبه نصوح (فیلم)|توبه نصوح]] (۱۳۶۱) | ||
*دو چشم بی‌سو (۱۳۶۲) | *[[دو چشم بی‌سو (فیلم)|دو چشم بی‌سو]] (۱۳۶۲) | ||
*استعاذه (۱۳۶۲) | *[[استعاذه (فیلم)|استعاذه]] (۱۳۶۲) | ||
*بايكوت (۱۳۶۴) | *[[بایکوت (فیلم)|بايكوت]] (۱۳۶۴) | ||
* | *[[بایسیکلران (فیلم)|بایسيكل‌ران]] (۱۳۶۴) | ||
*[[دستفروش]] (۱۳۶۵) | *[[دستفروش]] (۱۳۶۵) | ||
*عروسی خوبان (۱۳۶۷) | *[[عروسی خوبان (فیلم)|عروسی خوبان]] (۱۳۶۷) | ||
*نوبت عاشقی (۱۳۶۹) | *[[نوبت عاشقی (فیلم)|نوبت عاشقی]] (۱۳۶۹) | ||
*شبهای زاينده‌رود (۱۳۶۹) | *[[شبهای زاینده‌رود (فیلم)|شبهای زاينده‌رود]] (۱۳۶۹) | ||
*ناصرالدين شاه آكتور سينما (۱۳۷۰) | *[[ناصرالدین شاه آکتور سینما|ناصرالدين شاه آكتور سينما]] (۱۳۷۰) | ||
*[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپيشه]] (۱۳۷۱) | *[[هنرپیشه (فیلم)|هنرپيشه]] (۱۳۷۱) | ||
*سلام سينما (۱۳۷۳) | *[[سلام سینما|سلام سينما]] (۱۳۷۳) | ||
*نون و گلدون (۱۳۷۴) | *[[نون و گلدون (فیلم)|نون و گلدون]] (۱۳۷۴) | ||
*[[گبه (سینما)|گبه]] (۱۳۷۴) | *[[گبه (سینما)|گبه]] (۱۳۷۴) | ||
*مدرسه‌ای كه باد برد (۱۳۷۶) | *[[مدرسه‌ای که باد برد (فیلم)|مدرسه‌ای كه باد برد]] (۱۳۷۶) | ||
*قصه‌های كيش (اپيزود سوم: در) (۱۳۷۷) | *[[قصه‌های کیش (اپیزود سوم)|قصه‌های كيش]] (اپيزود سوم: در) (۱۳۷۷) | ||
*سكوت (۱۳۷۷) | *[[سکوت (فیلم 1377)|سكوت]] (۱۳۷۷) | ||
*داستانهای جزيره (اپيزود دوم: تست دموكراسی) (۱۳۷۷) | *[[داستانهای جزیره (اپیزود دوم)|داستانهای جزيره]] (اپيزود دوم: تست دموكراسی) (۱۳۷۷) | ||
*سفر قندهار (۱۳۷۹)<br /> | *[[سفر قندهار (فیلم)|سفر قندهار]] (۱۳۷۹)<br /> | ||
<br><!--38201400--> | <br><!--38201400--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | [[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۲
| حسن مخملباف | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان |
| آثار | توبۀ نصوح (۱۳۶۱)، دو چشم بی‌سو (۱۳۶۲)، استعاذه (۱۳۶۳)، بایکوت (۱۳۶۴)، عروسی خوبان (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل نوبت عاشقی (۱۳۶۹)، شبهای زاینده‌رود (۱۳۶۹)، ناصرالدین‌شاه، آکتور سینما (۱۳۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات |
بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه و بهترین طراحی صحنه از هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (13678) برای بایسیکلران سیمرغ بلورین بهترین تدوین از دهمین دوره جشنواره فیلم فجر (1370) برای ناصرالدین‌شاه آکتور سینما |
محسن مخملباف (تهران 8 خرداد ۱۳۳۶ش- )
(نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم‌نامۀ توجیه (۱۳۶۰، منوچهر حقانی‌پرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلم‌سازی‌اش به چهار دوره تقسیم می‌شود؛ دورۀ اول شامل توبۀ نصوح (۱۳۶۱)، دو چشم بی‌سو (۱۳۶۲)، استعاذه (۱۳۶۳)، و بایکوت (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل دستفروش (۱۳۶۵)، بایسیکلران (۱۳۶۷)، عروسی خوبان (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل نوبت عاشقی (۱۳۶۹)، شبهای زاینده‌رود (۱۳۶۹)، ناصرالدین‌شاه، آکتور سینما (۱۳۷۰)، هنرپیشه (۱۳۷۱)، سلام سینما (۱۳۷۳)، نون و گلدون (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل گبه (۱۳۷۵)، سکوت (۱۳۷۷)، تست دموکراسی (۱۳۷۸)، سفر قندهار (۱۳۷۹)، و الفبای افغان (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است، بی‌آن‌که به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلم‌های دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدم‌های اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیت‌پردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، در‌برابر جزمیت، تعبیر می‌کند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا می‌کند. مخملباف در خانواده‌ای مذهبی به‌دنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان به زندان افتاد. در اوج انقلاب آزاد شد و به نویسندگی برای رادیو پرداخت. بعد به فعالیت در حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی رو آورد که تا ساخت فیلم دستفروش ادامه داشت و کار جدی او از این زمان آغاز شد. آن‌چه در او نظرگیر است، طبع‌آزمایی و تجربه‌گرایی اوست، که باعث شده فیلم‌هایش در جشنواره‌های داخلی و خارجی جوایز متعددی کسب کنند. مخملباف از سال 1384 ایران را ترک کرده و هم‌اکنون در فرانسه زندگی می‌کند. در انتهای این مقاله فهرستی از فیلم‌های سینمایی او را پیش از مهاجرتش از ایران ارائه می‌کنیم.
برخی از جوایز و افتخارات
جوایز بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه و بهترین طراحی صحنه از هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (13678) برای بایسیکلران؛ سیمرغ بلورین بهترین تدوین از دهمین دوره جشنواره فیلم فجر (1370) برای ناصرالدین‌شاه آکتور سینما؛ جایزۀ بهترین فیلم انجمن منتقدین بین‌المللی فیپرشی از جشنواره فیلم کارلووی واری (۱۹۹۲) برای ناصرالدین شاه آکتور سینما؛ جایزۀ ویژۀ هیات داوران جشنوارۀ فیلم لوکارنو (۱۹۹۶) برای نون و گلدون؛ جایزۀ بزرگ کلیساهای جهانی از جشنواره فیلم کن (۲۰۰۱) برای سفر قندهار
فهرست فیلم‌های سینمایی
- توبه نصوح (۱۳۶۱)
- دو چشم بی‌سو (۱۳۶۲)
- استعاذه (۱۳۶۲)
- بايكوت (۱۳۶۴)
- بایسيكل‌ران (۱۳۶۴)
- دستفروش (۱۳۶۵)
- عروسی خوبان (۱۳۶۷)
- نوبت عاشقی (۱۳۶۹)
- شبهای زاينده‌رود (۱۳۶۹)
- ناصرالدين شاه آكتور سينما (۱۳۷۰)
- هنرپيشه (۱۳۷۱)
- سلام سينما (۱۳۷۳)
- نون و گلدون (۱۳۷۴)
- گبه (۱۳۷۴)
- مدرسه‌ای كه باد برد (۱۳۷۶)
- قصه‌های كيش (اپيزود سوم: در) (۱۳۷۷)
- سكوت (۱۳۷۷)
- داستانهای جزيره (اپيزود دوم: تست دموكراسی) (۱۳۷۷)
- سفر قندهار (۱۳۷۹)