شرلی جونز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:258031971279.jpg|جایگزین=شرلی جونز|بندانگشتی|360x360پیکسل|شرلی جونز]] | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =شرلی جونز | |||
|نام =Shirley Jones | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=پنسیلوانیا 31 مارس 1934م | |||
|تاریخ مرگ= | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی=امریکا | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=در تماشاخانۀ پیتسبرگ | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات =اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن (1960) | |||
|آثار =عشق ماه آوریل؛ پپه؛ المر گنتری؛ مرد موسیقی؛ زن گرفتن پدر ادی؛ داستان وقت خواب؛ راز موفقیت من؛ پایان خوش؛ باشگاه اجتماعی شاین | |||
|خویشاوندان سرشناس =جک کسیدی (همسر سابق)؛ مارتی اینگلس (همسر سابق)؛ پاتریک کسیدی (فرزند) | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:258031971279.jpg|جایگزین=شرلی جونز|بندانگشتی|360x360پیکسل|شرلی جونز]] | |||
[[پرونده:2042165381-1.jpg|بندانگشتی|شرلی جونز]] | |||
شرلی جونز (پنسیلوانیا 31 مارس 1934م- ) (Shirley Jones) | شرلی جونز (پنسیلوانیا 31 مارس 1934م- ) (Shirley Jones) | ||
(نام کامل: شرلی می جونز<ref>Shirley Mae Jones</ref>) بازیگر امریکایی. برای بازی در فیلم المر گنتری<ref>''Elmer Gantry''</ref> (ساختۀ ریچارد بروکس<ref>Richard Brooks</ref>- ۱۹۶۰) برندۀ [[جایزه اسکار]] نقش دوم زن شده است. | (نام کامل: شرلی می جونز<ref>Shirley Mae Jones</ref>) بازیگر امریکایی. برای بازی در فیلم ''المر گنتری''<ref>''Elmer Gantry''</ref> (ساختۀ ریچارد بروکس<ref>Richard Brooks</ref>- ۱۹۶۰) برندۀ [[جایزه اسکار]] نقش دوم زن شده است. جونز طی سالیان شهرتش در هالیوود امکان یافت که در کنار ستارگانی چون [[استوارت، جیمز (۱۹۰۸ـ۱۹۹۷)|جیمز استوارت]]، [[جین کلی]]، [[مارلون براندو]]، [[جیمز کاگنی (۱۸۹۹ـ۱۹۸۶)|جیمز کاگنی]]، [[هنری فوندا]]، [[فرانک سیناترا]] و [[دین مارتین]] بازی کند. | ||
به خاطر استعدادش در آوازخوانی، در تماشاخانۀ پیتسبرگ<ref>Pittsburgh</ref> به تحصیل نمایش پرداخت و کارش را با تئاترهای موزیکال آغاز کرد. در سال ۱۹۵۴ با ایفای نقش اصلی در ''اوکلاهما!''<ref>''Oklahoma!''</ref> (به کارگردانی [[زینه مان، فرد (ریک) (۱۹۰۷ـ ۱۹۹۷)|فرد زینه‌مان]]) به سینما راه یافت و سپس همین نقش را روی صحنه اجرا کرد. در مدت کوتاهی به شهرت رسید و به ستارۀ کمدی- موزیکال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بدل شد. در ۱۹۶۰ به تلویزیون راه یافت و نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌ها (از جمله در ''خانوادۀ پارتریج''/ ۱۹۷۰ - ۱۹۷۴<ref>''The Partridge Family''</ref>) به عهده گرفت. در ۱۹۶۸ برای نخستین بار در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به روی صحنه رفت و همراه با همسرش، جک کسیدی<ref>Jack Cassidy</ref>، خواننده/ بازیگر (۱۹۵۶ - ۱۹۷۵)، در کلوب‌های شبانه به اجرای برنامه پرداخت. در ۱۹۸۱ یک برنامۀ نمایشی خاص در کلوب‌های شبانه اجرا می‌کرد و سپس به کار بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد. در ۱۹۶۰ برای ''المر گنتری'' اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را دریافت کرد. همسر دومش، مارتی اینگلس (۱۹۷۷ - 2015)، نیز بازیگر است؛ همچنین پسرش، پاتریک کسیدی<ref>Patrick Cassidy</ref>. | |||
دوران فعالیت‌های نمایشی جونز را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: دورۀ اول با ایفای نقش «لاری» در ''اوکلاهما!'' آغاز می‌شود. مایک تاد<ref>Mike Todd</ref> تهیه‌کننده که در جست‌وجوی استعدادهای تازه بود، جونز را برگزید تا در فیلمش بازی کند. ''اوکلاهما!'' موفقیت زیادی کسب نکرد، اما جونز در مسیر بازیگری سینما قدم گذاشت و به‌رغم دو فیلم نخست خود، در مجموعه‌ای از فیلم‌های موفق ظاهر شد، که ''عشق ماه آوریل''<ref>''April Love''</ref>، ''پپه''<ref>''Pepe''</ref> و ''مرد موسیقی''<ref>''The Music Man''</ref> در زمرۀ آنها قرار می‌گیرند. در دورۀ دوم، او نقش‌های بسیار متفاوتی را (نسبت به نقش دختران جوانی که در فیلم‌های دورۀ اول خود به عهده گرفت) بازی کرد و در ''المر گنتری''، با به تصویر کشیدن زنی بدکاره و خیابان‌گرد، چندین جایزه را به خود اختصاص داد. جونز با ایفای نقش در این فیلم مورد توجه [[جان فورد]] قرار گرفت و در ''دونفر با هم تاختند''<ref>''Two Rode Together''</ref> (1961) او را به بازی گرفت که این فیلم هم به اعتبار او افزود. دورۀ سوم نیز با ورود او به تلویزیون آغاز می‌شود. شهرت جونز در این رسانه با مجموعۀ ''خانوادۀ پارتریج'' حاصل شد که پسرخوانده‌اش، دیوید کسیدی<ref>David Cassidy</ref>، نیز در کنار او به بازی پرداخت. در مجموع شرلی جونز از آغاز دهۀ 1950 تاکنون در بیش‌تر از 50 فیلم و سریال تلویزیونی، بیش از 35 فیلم سینمایی و افزون بر 20 نمایش صحنه‌ای بازی کرده است که ما در انتها به ذکر چند فیلم سینمایی مهم او اشاره می‌کنیم. | |||
'''برخی از آثار سینمایی''' | |||
*''عشق ماه آوریل'' (هنری لوین<ref>Henry Levin</ref>- 1957) | |||
*''پپه'' (جورج سیدنی<ref>George Sidney</ref>- 1960) | |||
*''مرد موسیقی'' (مورتون داکوستا<ref>Morton DaCosta</ref>- 1961) | |||
*''زن گرفتن پدر ادی'' (وینسنته مینه‌لی<ref>Vincente Minnelli</ref>- 1963) | |||
*''داستان وقت خواب'' (رالف لوی<ref>Ralph Levy</ref>- 1963) | |||
*''راز موفقیت من'' (اندرو. ال. استون<ref>Andrew L. Stone</ref>- 1965) | |||
*''پایان خوش'' (ریچارد بروکس- 1969) | |||
*''باشگاه اجتماعی شاین'' (جین کلی- 1970) | |||
*''ورای ماجرای پوسیدون'' (ایروین آلن<ref>Irwin Allen</ref>- 1979) | |||
*''تانک'' (ماروین. جی. چامسکی<ref>Marvin J. Chomsky</ref>- 1984) | |||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
<br /><references /> | |||
[[رده:سینما]] | |||
[[رده:جهان - اشخاص]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۱
| شرلی جونز Shirley Jones | |
|---|---|
| زادروز |
پنسیلوانیا 31 مارس 1934م |
| محل زندگی | امریکا |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | در تماشاخانۀ پیتسبرگ |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | عشق ماه آوریل؛ پپه؛ المر گنتری؛ مرد موسیقی؛ زن گرفتن پدر ادی؛ داستان وقت خواب؛ راز موفقیت من؛ پایان خوش؛ باشگاه اجتماعی شاین |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | جک کسیدی (همسر سابق)؛ مارتی اینگلس (همسر سابق)؛ پاتریک کسیدی (فرزند) |
| جوایز و افتخارات | اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن (1960) |
شرلی جونز (پنسیلوانیا 31 مارس 1934م- ) (Shirley Jones)
(نام کامل: شرلی می جونز[۱]) بازیگر امریکایی. برای بازی در فیلم المر گنتری[۲] (ساختۀ ریچارد بروکس[۳]- ۱۹۶۰) برندۀ جایزه اسکار نقش دوم زن شده است. جونز طی سالیان شهرتش در هالیوود امکان یافت که در کنار ستارگانی چون جیمز استوارت، جین کلی، مارلون براندو، جیمز کاگنی، هنری فوندا، فرانک سیناترا و دین مارتین بازی کند.
به خاطر استعدادش در آوازخوانی، در تماشاخانۀ پیتسبرگ[۴] به تحصیل نمایش پرداخت و کارش را با تئاترهای موزیکال آغاز کرد. در سال ۱۹۵۴ با ایفای نقش اصلی در اوکلاهما![۵] (به کارگردانی فرد زینه‌مان) به سینما راه یافت و سپس همین نقش را روی صحنه اجرا کرد. در مدت کوتاهی به شهرت رسید و به ستارۀ کمدی- موزیکال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بدل شد. در ۱۹۶۰ به تلویزیون راه یافت و نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌ها (از جمله در خانوادۀ پارتریج/ ۱۹۷۰ - ۱۹۷۴[۶]) به عهده گرفت. در ۱۹۶۸ برای نخستین بار در برادوی[۷] به روی صحنه رفت و همراه با همسرش، جک کسیدی[۸]، خواننده/ بازیگر (۱۹۵۶ - ۱۹۷۵)، در کلوب‌های شبانه به اجرای برنامه پرداخت. در ۱۹۸۱ یک برنامۀ نمایشی خاص در کلوب‌های شبانه اجرا می‌کرد و سپس به کار بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد. در ۱۹۶۰ برای المر گنتری اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را دریافت کرد. همسر دومش، مارتی اینگلس (۱۹۷۷ - 2015)، نیز بازیگر است؛ همچنین پسرش، پاتریک کسیدی[۹].
دوران فعالیت‌های نمایشی جونز را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: دورۀ اول با ایفای نقش «لاری» در اوکلاهما! آغاز می‌شود. مایک تاد[۱۰] تهیه‌کننده که در جست‌وجوی استعدادهای تازه بود، جونز را برگزید تا در فیلمش بازی کند. اوکلاهما! موفقیت زیادی کسب نکرد، اما جونز در مسیر بازیگری سینما قدم گذاشت و به‌رغم دو فیلم نخست خود، در مجموعه‌ای از فیلم‌های موفق ظاهر شد، که عشق ماه آوریل[۱۱]، پپه[۱۲] و مرد موسیقی[۱۳] در زمرۀ آنها قرار می‌گیرند. در دورۀ دوم، او نقش‌های بسیار متفاوتی را (نسبت به نقش دختران جوانی که در فیلم‌های دورۀ اول خود به عهده گرفت) بازی کرد و در المر گنتری، با به تصویر کشیدن زنی بدکاره و خیابان‌گرد، چندین جایزه را به خود اختصاص داد. جونز با ایفای نقش در این فیلم مورد توجه جان فورد قرار گرفت و در دونفر با هم تاختند[۱۴] (1961) او را به بازی گرفت که این فیلم هم به اعتبار او افزود. دورۀ سوم نیز با ورود او به تلویزیون آغاز می‌شود. شهرت جونز در این رسانه با مجموعۀ خانوادۀ پارتریج حاصل شد که پسرخوانده‌اش، دیوید کسیدی[۱۵]، نیز در کنار او به بازی پرداخت. در مجموع شرلی جونز از آغاز دهۀ 1950 تاکنون در بیش‌تر از 50 فیلم و سریال تلویزیونی، بیش از 35 فیلم سینمایی و افزون بر 20 نمایش صحنه‌ای بازی کرده است که ما در انتها به ذکر چند فیلم سینمایی مهم او اشاره می‌کنیم.
برخی از آثار سینمایی
- عشق ماه آوریل (هنری لوین[۱۶]- 1957)
- پپه (جورج سیدنی[۱۷]- 1960)
- مرد موسیقی (مورتون داکوستا[۱۸]- 1961)
- زن گرفتن پدر ادی (وینسنته مینه‌لی[۱۹]- 1963)
- داستان وقت خواب (رالف لوی[۲۰]- 1963)
- راز موفقیت من (اندرو. ال. استون[۲۱]- 1965)
- پایان خوش (ریچارد بروکس- 1969)
- باشگاه اجتماعی شاین (جین کلی- 1970)
- ورای ماجرای پوسیدون (ایروین آلن[۲۲]- 1979)
- تانک (ماروین. جی. چامسکی[۲۳]- 1984)
- ↑ Shirley Mae Jones
- ↑ Elmer Gantry
- ↑ Richard Brooks
- ↑ Pittsburgh
- ↑ Oklahoma!
- ↑ The Partridge Family
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ Jack Cassidy
- ↑ Patrick Cassidy
- ↑ Mike Todd
- ↑ April Love
- ↑ Pepe
- ↑ The Music Man
- ↑ Two Rode Together
- ↑ David Cassidy
- ↑ Henry Levin
- ↑ George Sidney
- ↑ Morton DaCosta
- ↑ Vincente Minnelli
- ↑ Ralph Levy
- ↑ Andrew L. Stone
- ↑ Irwin Allen
- ↑ Marvin J. Chomsky